agnes

Jak umiesciłam pierwszy wiersz Pasierba bardzo długo nie było żadnego odzewu. Cieszę się, że wielu z Was jest tak wraźliwych, lubi i tworzy poezję i co najwaźniejsze udostępnia ją innym.

Mi również kilka razy zadzrzyło się rozpłakac. Myślę, że nie ma w tym nic złego i łez nie należy się wstydzic, choc pewnie większośc z Nas stara się ukrywac łzy, złe samopoczucie. Myślę, że w tej szczególnej sytuacji nie ma takiej potrzeby. Po pierwsze, tak jak wielu z Was zauważyło, dla psychologa/psychiatry/psychoterapeuty to sytuacja normalna. Po drugie to też jest jakas informacja, to tak jak ze "słowami pomiędzy słowami".

Myślę, że przyspieszone bicie serca, plamy na klatce piersiowej to nie są obiawy nerwicy, jest to po prosu uciążliwa reakcja na stresującą sytuację. Ja mam takie reakce. Szczególnie przeszkadzające są te czerwone plamy. Pewnie nie będzie to żadnym pocieszeniem, ale wiele osób tak ma. To łatwo zauwazyc(niestety). Głowa do góry.

Miłośc dodaje skrzydeł. To prawda. Nie można było dostac więcej. Wszystkiego dobrego, powodzenia. I skrzydeł, które każdego dnia nieśc będą aż do nieba.

Ja również mam wrażenie, że zwymiotuję. Staram się to jako zracjonalizowac, wytłumaczyc, że jeszcze się to nie zdarzyło. Kiedy cos mnie bardzo absorbuje wtedy naunoci zazwyczaj znikajš. Ja rówież w padzierniku zaczynam studia (podyplomowe). Zastanawiam się jak to będzie, staram się mylec optymistycznie, chociaż zadje sobie sprawę, że pewnie będę musiała zwalczyc swój lęk. Mam również bardzo podobne problemy z jedzeniem. To posiłki i ich zaplanowanie wyznaczajš mój rym dnia. Kiedy mam gdzies wyjc już kilka godzin wczesniej nic nie jem. Nie pozwalam jednak nerwicy zawładnšc mnš całkowiecie., dlatego na przekór niej podejmuję studia. Aktywnosc jest dla mnie dużo bardziej korzystna niz biernoc. Chociaż bywa róznie, raz lepiej raz gorzej, staram się jako trzymac i nie poddawac. To jest najważniejsze. Wyznaczam sobie pewne zadania, cele i realizuje je mimo lęków. Proszę się nie martwic na zapas, będzie dobrze. Musi byc.

Przez dłuzszy czas zazywałam Efektin ER, tego drugiego leku nie znam. Muszę przyznac, że w moim przypadku żaden lek tak naprawdę nie likwidował lęków, jednakże leczenie Efektinem wspominam jako najbardziej efektywne a brałam mnóstwo innych leków...niestety! Każdy człowiek reaguje na leki indywidualnie więc trudno przewidziec jak to będzie w Twoim przypadku. Szczerze zyczę jak najlepszych efektów w farmakoterapii.

Zyczę jak najlepszych rezultatów w terapii, miłego pobytu.

Wydaje mi się, że jeden stan często przechodzi w drugi. Czasami, zagłębiajšc się w sytuację, w jakiej jestesmy popadamy w depresję, zamykamy się. U mnie bywajš takie momenty, staram się jednak za wszelkš cenę przegonic czarne myli i nie poddawac się.

Jeli rozmowa daje Ci tak dużo to staraj się rozmawiac jak najwiecej, o ile oczywiscie masz na to ochotę. Poza tym rób wszystko to, co sprawia Ci przyjemnosc. Myli o tym jak to kiedys było dobrze staraj się przekierowac na mylenie, że jeszcze będzie dobrze, a może nawet lepiej.