Pomóżcie bo dłużej tego nie zniosę...

Witam,

temat ten był wałkowany zapewne setki razy ale byłbym wdzięczny gdyby ktokolwiek przeczytał ten temat do końca i ocenił co mi dolega.

Obecnie mam 19 lat ale od kiedy pamiętam nigdy nie mogłem nacieszyć się swoim życiem. Częsty stres w szkole, problemy z pamięcią a co najgorsze, fatalny stan o poranku. Już jako dziecko byłem bardzo nerwowy a to z powodu problemów z żołądkiem i wydaje się że to wszystko odbiło się na moim zdrowiu i stanie psychicznym.

Otóż jak wspomniałem najgorszej jest o poranku. Czuje jak by ktoś ściskał mój żołądek, nie mogę dużo zjeść chociaż wiem że zmieściłbym dużo więcej, czuje niepokój przed wszystkim, z biegiem dnia objawy mijają. Gorzej ze mną kiedy idę do pracy lub muszę załatwić jakąś sprawę. Czuje się jak gdybym szedł na skazanie, czuje ciągły strach szczególnie w miejscach otwartych gdzie pełno jest ludzi, wydaje mi się że, się ze mnie obserwują, śmieją się ze mnie. Zachowuje się wtedy bardzo dziwnie zaczynam się pocić, moja twarz jest cała czerwona i czuje paraliż, wtedy moją jedyną deską ratunku jest powrót do domu. Może to i wina mojej pracy przez którą też nie raz miałem doła. I tak właśnie to wszystko wygląda czasami to się nasila, czasami dam radę przetrwać bez strachu ale to jest jednak rzadkością. Prócz tego mam problemy z koncentracją, pamięcią i częste dylematy.

Mam tego naprawdę dość szczególnie że nie widzą tego ani moi rodzice, ani rodzeństwo a znajomi... ehh szkoda gadać. Jestem przecież facetem i takie zachowanie mi nie przystaje, wstydzę się tego ale wiem że jeżeli sam sobie nie pomogę to nie pomoże mi nikt inny.

Mam nadzieję że dotrwaliście do końca moich wypocin i pomożecie....

Nie mamy takich kompetencji, aby stawiać diagnozę. Ale moim zdaniem mi tu śmierdzi nerwicą.

Idź do lekarza, pomoże Tobie.

Idź do lekarza, pomoże Tobie.

a dokładniej to do psychologa :)

Napisałeś, że jesteś facetem i Ci nie przystoi takie zachowanie - nie zgodzę się z Tobą. Przede wszystkim jesteś człowiekiem i możesz mieć milion przeróżnych słabości i całkowicie Ci to przystoi ! Jeśli niektóre z nich czynią Twoje życie niewygodnym - możesz chcieć się ich pozbyć, ale nie po to, by dopasować się do tego, co uważasz, że Ci przystoi, ale po to, żeby żyło Ci się wygodniej i lepiej. W tym przypadku żeby to zrobić, powinieneś skontaktować się z psychoterapeutą, samemu trudno jest wychodzić z takich rzeczy. Pozdrawiam!