initium

Wczoraj znajoma, z którą myślałam, że przyjaźnimy się od lat, napisała mi, że nie ma teraz dla mnie czasu. Czuję się jakby wszystko mi się waliło, nie można już nikomu zaufać, każdy w końcu odejdzie i zostanę całkiem sama

Chce mi się płakać, a jestem w miejscu publicznym

Mam wszystkiego dosyć. Wszystko idzie nie tak, nic mi nie wychodzi, nikt mnie nie lubi, nic nie potrafię. Po co żyć

Jest mi źle. Wszystko jest do dupy

Do dupy

Jestem wkurwiona. Mam dosyć swojej pracy. Ch*j że nie sprawia mi żadnej przyjemności. Mam dosyć ciągłych pretensji i tego, że nie mogę się przed nimi obronić. Mam ochotę się zwolnić albo pójść na L4

Samotna. Jakby wszyscy mnie nadle opuścili i zniknęli

Jest mi źle. Wczoraj na terapii nie potoczyło się dobrze. I stresuję się sytuacją w jednej z moich grup koleżeńskich

Moja psychiatra też od razu widzi czy jest lepiej czy gorzej. Po jednej wizycie, na której mówiłam o depresji i lęku stwierdziła wstępnie, że jestem w spektrum autyzmu, co potem się potwierdziło. Ogólnie lubię do niej chodzić, bo ma fajny vibe i zachowuje się jak zwykły człowiek, bez przeintelektualizowanej psychologicznej gadki.

Czy bierze ktoś raz dziennie? Dostałam zalecenie, ale nie ścisłe, żeby brać rano i wieczorem. Ale mam obserwować jak działa i zdecydować czy chce brać. To ma być jako dodatek do głównego leczenia.

Do dupy, nie mam siły, jestem przewlekłe chora i wszyscy mnie olewają

Źle i nie mogę znaleźć psychoterapeuty...

Źle. Obsesyjne myśli o tym, że nic już nie będzie dobrze. Rozdrażnienie, smutek...

Lupa

Okno