nie potrafię sobie sama pomóc

[szukająca pomocy]

Długo zastanawiałam się czy napisać, ale męczę się już parę lat z tym problemem, rozmawiałam już o tym z moim mężem ale on twierdzi że problem jest tylko w mojej głowie i sama muszę się z nim uporać. Pewnie tak jest ale ostatnio wyjeżdżając z parkingu czekałam aż przejedzie tir, i naszła mnie myśl że wystarczy spuścić sprzęgło i będzie po kłopocie, jednocześnie zaczęłam myśleć o mojej 9-letniej córeczce, że jej nie mogłabym tego zrobić.

Mój problem zaczął się mniej więcej 5 lat temu, byłam w sklepie z córeczką, miała 3-4 latka (nie pamiętam dokładnie kiedy to się zaczęło), córka uwielbiała ważyć warzywa i bawić się ceną klejącą się do ręki, warzywa odkładałyśmy a ceny zostawały na małych rączkach. Na początku mi to nie przeszkadzało ale po pewnym czasie zaczęłam się tym denerwować i pewnego dnia postraszyłam ją ochroniarzem i pokiwałam ręką, ochroniarz to zauważył i czekał na nas przy kasie, przyszła na nas kolej i on coś mrugnął do kasjerki, zapytałam czy coś nie tak, a on że nie. Czułam się jak złodziejka. Po powrocie do domu opowiedziałam wszystko mężowi,mąż stwierdził ze przesadzam i że nic się nie wydarzyło, przy kolejnej wizycie w sklepie nie omieszkałam wskazać go mężowi i oczywiście w momencie jak ochroniarz to widział. Po pewnym czasie zapomniałam o tym incydencie, trudno mi powiedzieć na jak długo, rok, dwa a może kilka miesięcy. Mam wrażenie że w sklepie ochroniarze mnie pilnuję, obserwują, zakupy stały się dla mnie koszmarem. Dodatkowo znam kilku ochroniarzy z mojego miasteczka(miasteczko niewielkie, wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą), ponieważ pracowałam w instytucji gdzie byli zatrudniani,teraz pracują w sklepach jako ochrona, którzy, jak mi się wydaje na ulicy odwracają głowę by nie musieć odpowiedzieć mi dzień dobry.

Parę dni temu wróciłam z wczasów, gdzie udało mi się zrelaksować, ale powrót i zakupy w sklepie momentalnie przywróciły mój stan. Nie wiem co robić, czuję się złodziejką, w sklepie staram się nie zastanawiać się nad zakupami, czytać opisów by nie wyglądać jakbym coś chciała schować do torebki, najlepiej wejść, wziąć co potrzebne i uciec jak najdalej.

[Majster]

A przeszukali Cie kiedys? Zatrzymali? Wezwali policje do kontroli osobistej? Czy w ogole odezwali sie do Ciebie? Moze odezwal sie ktos inny z obslugi? A moze po prostu fajna z Ciebie babka i faceci sie za Toba ogladaja? To chyba mile gdy czujesz, ze sie podobasz? Gdzie tu jest powod do puszczania sprzegla?

[Gość]

ochroniarze mają po prostu taką pracę i moim zdaniem trochę przesadzasz..

[bunny_wrrr]

wg mnie ten lek jest irracjonalny i warto sie temu blizej przyjrzec

psycholog?

na pocieszenie dodam ze przez jakis czas sama mialam fobie przed pikajacymi bramkami w sklepach (wszystko przez zle odkodowane buty alarmujace przy wchodzeniu i wychodzeniu czasem przy samym wychodzeniu - jednym slowem masakra ) i czulam sie czasami nieswojo gdy ochroniarze mnie obserwowali

dobrym sposobem na pozbycie sie leku jest konfrontacja z nim

czyli celowe przygladanie sie produktom dlugie itp (choc oczywiscie zeby nie przesadzic bo niektorzy moga byc zbyt podejrzliwi )

[GreenEye]

W Twoich oczach ten lek urasta do kolosalnych rozmiarów. Gdybyś spojrzala na to z innej perspektywy, może udaloby Ci się zobaczyć, ze nie jest to powód do puszczania sprzęgła w aucie. Skoro jest to dla Ciebie takie lękotwórcze, może poproś męża, aby częściej robił zakupy. Możesz być przewrażliwiona na punkcie spojrzeń ochroniarzy i dobudowywać do tego teorie, choć na prawde niekoniecznie mogą ciągle Cie obserwować.

 

Trzymaj się, masz dla kogo żyć.