Jak postępować gdy padło się ofiarą nadopiekuńczości matki?

[dziewczynka24]

Wiem już że:

 

-moja niezaradność życiowa jest spowodowana nadopiekuńczością matki i babci (ojciec nas zostawił)

-mam trudności z dogadaniem się z otoczeniem a dzieciństwo przeżyłam pod znakiem poniżania i znęcania się nade mną innych dzieci

-nie mam motywacji do żadnych działań, nie potrafie podjąć żadnych kroków bez zgody mamy i jej dopingu

-w dzieciństwie nigdy nie robiłam niczego samodzielnie, co spowodowało że nie nauczyłam się żyć

-nie byłam nigdy skłaniana do jakiejkolwiek aktywności za strony matki, stąd znudzenie życiem i rezygnowanie z podejmowania wszelkich działań

 

Kiedyś obwiniałam za to siebie, dziś już wiem, że w durzej części to jest wina matki i babci, które nigdy (mimo że mam 24 lata) nie pozwoliły mi dorosnąć. Mieszkam z nimi, ze względów finansowych, na samodzielne życie jeszcze przez lata nie będzie mnie stać, jeśli wogóle...

Dopiero od kilku lat uwolniłam nieco swoją psychikę od ich zaborczości, przełamałam się i zaczęłam pozwalać sobie mieć w głębi duszy swoje własne zdanie, swoje własne myśli i nawet trochę oszukiwać czy zatajać fakty. Jednak mieszkając z nimi wykańczam się psychicznie, dyktują mi nawet gotowe zdania jakich mam używać w rozmowie z kumplami, dyktują absolutnie wszystko i często się obrażają.

Ważne: rozmowa po dobremu i szczere prośby o pozostawienie marginesu wolności na nie nie działają.Nie stać mnie też na psychoterapię, stąd:

 

 

Moje pytanie: co powinnam zrobić, jak postępować ze swoją psychiką, żeby nie zwariować, jak odzyskać swoją osobowość??

Mamy i babci nie dam rady zmienić, wyprowadzić się nie mogę(finanse), więc może jakieś sposoby na podtrzymywanie w sobie resztek mojej osobowości zatraconej w podyktowanych zdaniach mamy i babci??

 

Będe wdzięczna za każdy pomysł z waszej strony.

[ewaryst7]

Witaj.trudno jest Ci coś doradzić.Szkoda , że nie możesz się wyprowadzić.To byloby najlepsze rozwiązanie.A jeśli chodzi o psychoterapię , to można ją podjąć za darmo.Próbuj.Szukaj rady.Pozdrawiam cię.

[aga25]

Witaj,

Nie masz łatwo ale nie wolno ci się załamywać. Przede wszystkim musisz uświadomić sobie jeden fakt - nie jesteś własnością swojej matki i ona nie ma prawa cię w żaden sposób zniewalać. Zapewne twoja babcia jest równie zaborcza jak matka a zatem masz odpowiedź od kogo twoja mama się tego nauczyła - pamiętaj Ty taka nie musisz być! Skoro twoja mama nie zareagowała pozytywnie na twoje prośby o jakiś choćby najmniejszy margines wolności to przestań już ją o to prosić i go sobie wygospodaruj bez względu na to czy jej się to podoba czy nie. Pamiętaj że jak każdy człowiek masz prawo do wolności! Nawet nie wiesz ile trzeba siły, sprytu i inteligencji żeby przeżyć w takim środowisku więc nie wmawiaj sobie że jesteś słabiutka i głupiutka bo to nie prawda. Radzenia sobie w życiu można się nauczyć w każdym wieku ale musisz chcieć uczyć się decydowania o sobie - samo nie przyjdzie oraz wierzyć w powodzenie tej nauki. Twoja mama wraz z babcią uczyniły ci wielką krzywdę i musisz być tego świadoma - to do ich obowiązków należało nauczyć Ciebie radzenia sobie w życiu, a zatem przestań siebie obwiniać bo robisz sobie ogromną szkodę. Nie wolno ci tego robić! Poszukaj pracy a jeśli się uczysz wykorzystaj ten czas maksymalnie dla siebie. Nie bój się mieć swoje zdanie nieważne w jaki sposób go akcentujesz a zatem czy wypowiadasz go głośno czy tylko dla siebie ale się go nie wstydź!

Poczytaj "Bunt ciała" Alice Miller i inne jej publikacje mi bardzo pomogły może i Tobie choć trochę ulżą w cierpieniu.

[kolorowa]

wiesz, ja też uważam, że powinnaś zadbać o swoją wolność na tyle ile to możliwe i bronić swojego, swoich myśli, przekonań, postępowania. starać się za wszelką cenę nie ulegać. Jesteś mądrą dziewczyną, która ma własny rozum i możesz być samodzielna, na nic nie jest za późno. Zacznij zmieniać drobne sprawy, powoli, bądź konsekwentna! Zadbaj o siebie, to możesz dla siebie zrobić, zadbać, aby w żaden sposób nie sięgało Ciebie ich myślenie i gadanie. Co teraz robisz? studiujesz? Czy wyprowadzenie się jest rzeczą zupełnie niemożliwą? Wiem że napisałaś, że finanse utrudniają, ale może jednak da się w jakiś sposób to zrobić?