Poczucie nieautentyczności

[nvm]

Czy wy też często macie poczucie, że to co robicie nie jest autentyczne?

 

Często przed spontanicznym działaniem powstrzymuje mnie lęk/obawa, że to co "chcę" zrobić jest nie-autentynczne i tak naprawdę na głębszym poziomie może jednak wcale nie chcę tego zrobić...

[Gość]

Całe życie.

[nvm]

Całe życie.

I na czym to konkretnie u Ciebie polega? Potrafisz rozwinąć tę myśl?

 

Ja zbudowałem swoje prawie całe życie na kłamstwie. Na kłamstwie, że jestem normalny i pozytywny.

No może nie na kłamstwie, ale na półprawdzie.

Nauczyłem się ukrywać przed innymi swoje dziwactwa. Tiki nerwowe zewnętrzne zamieniłem na wewnętrzne.

W sytuacjach kryzysowych potrafiłem porzucić swoją kompulsywność.

Generalnie obserwowałem innych i uczyłem się jak się zachowywać, aby być akceptowanym, uważanym za (w miarę) normalnego (i tak byłem uważany za ekscentryka, ale byłem lubiany, więc moje dziwacta traktowano z pozytywnym humorem).

 

Ale pewnie cały ten czas podskórnie obawiałem się bycia zdemaskowanym...

I do dziś się obawiam. Że wszystko, co zbudowałem się rozpadnie, jeśli będe w pełni sobą.

A wszystko z powodu ostracyzmu społecznego, jakiego doznawałem w podstawówce.

 

Świat nie zasługuje na moje prawdziwe oblicze.

[wiejskifilozof]

Mówienie o całym życiu,jest błędem.Każdy ma przecież lepsze dni.

[nvm]

Już jako dziecko nauczyłem się, że bycie sobą (czyli zbytnie odstawanie od innych), niechybnie prowadzi do bycia ofiarą przemocy (fizycznej i psychicznej).

[Gość]

Całe życie.

I na czym to konkretnie u Ciebie polega? Potrafisz rozwinąć tę myśl?

Polega to na tym, że bardzo często, kiedy jestem w stanie nad tym zapanować, to nie wyrażam swoich prawdziwych emocji i tym samym myśli z powodu lęku i intensywności. Udaję, że jest wszystko w porządku. Gdy wyrażam swoje emocje to są one zbyt ostre, nieadekwatne do sytuacji i niebezpieczne.

[anemon]

Świat nie zasługuje na moje prawdziwe oblicze.

Wiele bólu w Twojej wypowiedzi. Twierdziłam kiedyś, że świat nie zasługuje na mnie, a co dopiero na moje dzieci (stąd mój prywatny antynatalizm). Mam wrażenie, że już nie ma we mnie tego, na co "świat nie zasługuje"

[Gość]

anemon, chyba mam podobnie. Doszłam do wniosku, że jeśli moje dzieci będą miały moją wrażliwość, to będą bardzo samotne i dlatego postanowiłam, że nigdy się nie rozmnożę