Nie wychodzę z domu od 1,5 miesiąca.Pomocy!

[Anamaja]

Dopadł mnie taki epizod depresji,lęków i nerwicy natręctw,że nie jestem w stanie funkcjonować.Wychodzę tylko do lekarza i do sklepu.Mimo nowych leków nie jestem w stanie się do niczego zmusić.Ciągle leżę w łóżku i siedzę w necie.Zjem coś,wykąpie się i znowu leżę.Nie śpię do 5 rano.A potem do 16 po południu odsypiam,to już trwa tak długo,że zapomniałam co to "normalne życie".Wizytę u psychiatry mam dopiero 6 marca.Zawsze miałam skłonności depresyjno-lękowe,ale takiego czegoś w życiu nie przeżyłam.Biorę Escitalopram od 10 stycznia. Czy to jest normalne żeby tyle czasu nie wychodzić z łóżka?

[bedzielepiej]

A po co masz wyłazić, zimno jest.

[Gość]

Czy to jest normalne żeby tyle czasu nie wychodzić z łóżka?

Normalne. Ja nie wychodziłem prawie w ogóle przez pół roku ponad. Nie goliłem się, a myłem się raz w tygodniu. Byłem zarośnięty i śmierdzący. W domu nikt mnie nawet nie zapytał co się ze mną stało, czy mam jakiś problem itd. Wszyscy udawali, że jest w porządku, nigdy im tego nie wybaczę. Dopiero od nowego roku coś ruszyło, dlatego założyłem tu konto, wcześniej nawet nie miałem ochoty się udzielać. Teraz troszkę częściej wychodzę z łóżka, ale dalej w nim spędzam większą część dnia i nocy, bo wolę leżeć z laptopem w łóżku niż siedzieć.

[shira123]

nie zartujmy z tak powaznych spraw...

 

to nie jest normalne.

 

autorko,czy chodzisz na terapie?

byc moze leki ktore dostalas nie dzialaja na lęki.

na lęki najlepsze sa benzodiazepiny-ale uzalezniaja lub terapia.

 

a pracujesz, studiujesz, jestes na zwolnieniu? czy cos zlego wydarzylo sie w twoim zyciu ostatnio?

czego sie boisz?

[Gość]

Heledore, ja pisząc 'normalne' miałem na myśli oczywiście to, że w trakcie depresji jest to normalne. Autorka tematu napisała, że dopadł ją epizod depresji.

[Anamaja]

nie zartujmy z tak powaznych spraw...

 

to nie jest normalne.

 

autorko,czy chodzisz na terapie?

byc moze leki ktore dostalas nie dzialaja na lęki.

na lęki najlepsze sa benzodiazepiny-ale uzalezniaja lub terapia.

 

a pracujesz, studiujesz, jestes na zwolnieniu? czy cos zlego wydarzylo sie w twoim zyciu ostatnio?

czego sie boisz?

 

Nie,nie chodzę,nie mam siły...

Z leków mam tylko Escitalopram i doraźnie Alprazolam...

Myślę,że u mnie to jest bardziej wyuczona bezradność niż depresja...

Nie wiem co mam zrobić ze swoim życiem...

Właściwie nigdy tego nie wiedziałam...

[mermaid]

Annamaja rozumiem Cię doskonale. Ja nie wychodzę z przerwami od ponad pół roku. To jest koszmar.

Były już leki, które pomogły na krótko - miesiąc, terapia, która przerwałam z powodu lęku przed wychodzeniem.

Czuję się beznadziejnie. Bywały dni, ze wychodziłam na ogród na kilkanaście minut. Jednak o wyjściu do sklepu czy kościoła czy innych skupisk ludzi nie ma mowy.

W moim przypadku najprawdopodobniej depresja jest wynikiem konfliktu wewnętrznego, którego nie jestem w stanie rozwiązać. Ten problem przerasta mnie. Weszłam w rolę, w której nigdy nie chciałam być, zrobiłam coś przeciwko swojej naturze, przekonaniom.

Najsmutniejsze jest to, ze choroba pokazała jak mało mam wkolo siebie przyjaciół. Ludzie, których uważałam za mi przyjaznych odsunęli sie ode mnie. Zachowują sie tak, jakby mnie nie znali. To bardzo boli. Mogę tylko liczyć na mamę i kilka osób.

Żyję w ogromnym poczuciu winy i beznadziejności. Kiedyś aktywna, radosna, dzisiaj zagubiona, zalekniona, bez motywacji do dalszego życia.

Trzymaj się ciepło i walcz !

 

Pozdrawiam

Mermaid