Trudność w ubieraniu w słowa

[nvm]

O czym może świadczyć trudność w ubieraniu w słowa swoich wewnętrznych stanów?

Dodam też, że moje myśli rzadko są ubrane w słowa, z reguły mają bliżej nieokreśloną formę; są czymś między słowem, obrazem i emocją.

[Gość]

nvm, moje też. Myśli we mnie mają postać nieopisywalną i niewyobrażalną. Dlatego, aby się dowiedzieć i zrozumieć co sam mam na myśli, to muszę przelać to na papier. Wtedy ręka sama pisze i wypływa to z siebie naturalnie. Często sam jestem zaskoczony tym co powstało. Jedynie robię później poprawki, aby tekst lepiej wyglądał. Lub muszę komuś się wygadać. Wtedy usta same się ruszają, a słowa same z siebie lecą. Pięknie to wszystko płynie, tak naturalnie. Przeważnie sam nie wiem co powiem, wszystko dzieje się automatycznie. Problemy są jedynie, gdy jestem w dużym stresie, wtedy staram się kontrolować ten niezależny ode mnie strumień, co skutkuje jego zablokowaniem, efektem końcowym jest uczucie pustki w głowie.

[nvm]

wkuuporr

, mam podobnie :) Tylko zamiast pisania ręką na kartce, jest pisanie na klawiaturze.

 

Czasem natomiast rozmawiam sam ze sobą w swojej głowie, negocjując odpowiednie ubranie w słowa i przygotowując się w ten sposób do przyszłych rozmów z ludźmi lub na przykład do wyszukiwania wiedzy w internecie.

[Gość]

Czasem natomiast rozmawiam sam ze sobą w swojej głowie, negocjując odpowiednie ubranie w słowa i przygotowując się w ten sposób do przyszłych rozmów z ludźmi lub na przykład do wyszukiwania wiedzy w internecie.

Ja nie rozmawiam. Jeżeli występuje czasem u mnie w głowie jakiś dialog, to jest on automatyczny. To myśli same głośno myślą, ja się temu jedynie przyglądam. Oczywiście mogę włączyć się i dodać swoje 3 grosze do tego procesu, ale staram się w to nie ingerować. Zauważyłem już jakiś czas temu, że ingerując tylko przeszkadzam, moje drobniaki nie mają znaczenia. Ingerując zaburzam strumień. Najlepiej to zostawić w spokoju i niech sobie działa, wtedy działa najlepiej.

[Gość]

wkuuporr,

Ja nie rozmawiam. Jeżeli występuje czasem u mnie w głowie jakiś dialog, to jest on automatyczny. To myśli same głośno myślą, ja się temu jedynie przyglądam. Oczywiście mogę włączyć się i dodać swoje 3 grosze do tego procesu, ale staram się w to nie ingerować. Zauważyłem już jakiś czas temu, że ingerując tylko przeszkadzam, moje drobniaki nie mają znaczenia. Ingerując zaburzam strumień. Najlepiej to zostawić w spokoju i niech sobie działa, wtedy działa najlepiej.

 

Dobre Przeczytałem to wczoraj wieczorem, obudziłem się w nocy o 3.00 i leżąc patrzyłem się w sufit i mi się przypomniały te słowa co napisałeś, jak nie wtrącałem się do swoich myśli to zanikały. A i tak nie udało mi się drugi raz zasnąć ;/

[wiejskifilozof]

Ja mówię,prostym językiem.A to a,b to b.

[pomocwproblemach]

odwiedz mój blog napisz na emeil do mnie ... pogadamy razem moze ci pomoge

http://pomocwproblemach.pl.tl/Strona-startowa.htm

[ElenaDarkness]

Co to za spam powyżej?

[wiejskifilozof]

który ?

[Gość]

Może chcesz powiedzieć zbyt wiele rzeczy na raz? Niestety, też mam ten problem. Kiedy wypowiadam jakieś zdanie, mój mózg generuje kontrargumenty, skojarzenia, dokonuje autokorekty zdań i tak dalej. Trudno jest kontynuować jakąś myśl, kiedy już widzisz, że wypowiedź nie jest precyzyjna i czujesz, że masz lepszą myśl, ale nie masz czasu jej uchwycić, bo musisz mówić Dlatego terapeutka poleciła mi, żebym informowała słuchacza o tym, co dzieje się w mojej głowie. Tyle że jak zacznę to robić, to dygresjom nie będzie końca, a słuchacz pogubi się w tym wszystkim, dlatego zawsze kiedy mówię mam pod ręką kartkę i długopis i rozrysowuję to, co wyprawia się w mojej głowie. Oznaczam myśli poboczne jakimiś kółkami i podpisuję krótkimi hasłami, żeby je zapamiętać i wrócić do tego. Podziwiam ludzi, którzy potrafią panować nad dygresjami

[Gość]

Moje myśli przybierają postać bardziej ‘ludzką’ dopiero po kofeinie. Nie zawsze tak jest, zależy to od mego stanu. Jeżeli jestem w dobrym stanie, to kofeina jeszcze bardziej mnie napędza, a później jest zjazd, wręcz jak narkotyk. Natomiast jeżeli jestem w złym stanie, to kofeina mnie normalizuje. Nigdy nie byłem uzależniony ani od kawy, ani od kofeiny, spożywam to sporadycznie. Dzisiaj w południe, po kilku miesiącach przerwy, wziąłem tabletkę z 200 mg kofeiny. Dzięki temu stałem się spokojniejszy, bardziej ‘pełny wewnętrznie’, a umysł przestał być watowaty.