Pożyć na maksa i umrzeć

[k123]

Dręczy mnie życie w świecie norm i konwenansów, nie widzę nadziei, żeby życie stało się fajne, jeśli mam oszczędzać, pracować i ciągle spełniać wymagania innych. Jestem nieszczęśliwa, chora i nawet nie wiem jak musiałoby wyglądać moje życie, żeby było ok, mam zaburzenia i tyle, terapia prowadzi tylko do akceptowania rzeczywistości, i tak żyjemy, ale co to za życie?

 

Ostatnio dojrzewa we mnie wielkie marzenie.. Chcę wziąć wielką pożyczkę, wyjechać, mieszkać sobie, nie pracować, kupować co zechcę, ryzykować, a kiedy kasa się skończy.. Skończyć ze sobą..

 

Co o tym myślicie?

[Gość]

Po stokroć głupota !.

[Candy14]

Popieram zdanie powyzej

 

jeśli mam oszczędzać, pracować i ciągle spełniać wymagania innych.

Niby dlaczego mialabys to robic?

[zujzuj]

Dręczy mnie życie w świecie norm i konwenansów, nie widzę nadziei, żeby życie stało się fajne, jeśli mam oszczędzać, pracować i ciągle spełniać wymagania innych. Jestem nieszczęśliwa, chora i nawet nie wiem jak musiałoby wyglądać moje życie, żeby było ok, mam zaburzenia i tyle, terapia prowadzi tylko do akceptowania rzeczywistości, i tak żyjemy, ale co to za życie?

 

Ostatnio dojrzewa we mnie wielkie marzenie.. Chcę wziąć wielką pożyczkę, wyjechać, mieszkać sobie, nie pracować, kupować co zechcę, ryzykować, a kiedy kasa się skończy.. Skończyć ze sobą..

 

Co o tym myślicie?

 

Ja myślę że to jest głupie...w dzisiejszych czasach możesz sobie pojechać w truskawki do Norwegii na 2 mieś i potem reszte roku siedzieć w Tajlandii. Tam wszystko jest3 razy tansze a Tajowie uwielbiają białych...zakupy są do dupy i samobójstwo tez jestdo dupy

[Gość]

No tak bo na te truskawki do Norwegii to czekają na Ciebie z pocałowaniem w stópkę i w ogóle kokosy za tą pracę.

Wcale nie głupi pomysł..tylko żeby tak przez 20 lat bo mi czas strasznie zapieprza ;] ciekawi mnie też skąd chcesz wziąć tą wielką pożyczkę, zarabiasz fortunę najwyraźniej albo komuś chcesz sprawić 'miłą' niespodziankę zostawiając mu swój dług.

[wysłowiona]

nawet nie wiem jak musiałoby wyglądać moje życie, żeby było ok, mam zaburzenia i tyle, terapia prowadzi tylko do akceptowania rzeczywistości, i tak żyjemy, ale co to za życie?

 

No to masz bardzo konkretne zadanie do zrealizowania: wyobrazić sobie życie, które sprawia, że jesteś szczęśliwa. Tak naprawdę, nie na niby, nie akceptując smutek. To według mnie jeden z najtrudniejszych etapów wychodzenia z zaburzeń emocjonalnych. Zmuś się do jakiejś aktywności i jeśli nie potrafisz sobie wyobrazić pokaż sobie, że są takie prace/zajęcia/zainteresowania i tacy ludzie, których chciałabyś znać i którzy by Cię motywowali.

 

A co do planu- nie będziesz się czuła szczęśliwa aż skończą się pieniądze i nie będziesz chciała popełnić samobójstwa. A co, jeśli się zakochasz, poczujesz motywację, chęć do życia, chęć rozwoju? Sama skażesz się na cierpienie.

[k123]

Wydaje mi się, że gdybym przykładowo zamiast brać kredyt sprzedała mieszkanie (nie chcę bo przecież nie wygonię narzeczonego..) to mam szansę, że kiedy wyjadę i przyjmę wszystko na "i tak umrę" to będę podejmować decyzje tak dla mnie zawsze ryzykowne, że odkryję swój sposób na życie i jak mi się spodoba to będę mogła w tym zostać.. Tak więc jest to forma "teraz albo nigdy", a jak się nie uda to zawsze można wszystko zakończyć.. Czyli jest to forma dania sobie szansy na szczęście i sprawdzenia czy może się ono stać codziennością.

 

Czyż nie??

 

A faktem jest że rzeczywiście skazanie się na śmierć kredytem nie ma tu większego sensu

[zujzuj]

ja słyszałem o takich ludziach...tylko że bynajmniej nie mieli zamiaru sie zabijać. Kredyt spłacali nastepnym kredytem, potem jakieś konsolidacyjne i chwilówki...wszystko na bierzące przyjemności wydane

[wysłowiona]

Wydaje mi się, że gdybym przykładowo zamiast brać kredyt sprzedała mieszkanie (nie chcę bo przecież nie wygonię narzeczonego..) to mam szansę, że kiedy wyjadę i przyjmę wszystko na "i tak umrę" to będę podejmować decyzje tak dla mnie zawsze ryzykowne, że odkryję swój sposób na życie i jak mi się spodoba to będę mogła w tym zostać.. Tak więc jest to forma "teraz albo nigdy", a jak się nie uda to zawsze można wszystko zakończyć.. Czyli jest to forma dania sobie szansy na szczęście i sprawdzenia czy może się ono stać codziennością.

 

Czyż nie??

 

Problem jest w tym, że stracisz poczucie bezpieczeństwa i kontroli, a ono bardzo często jest niezwykle ważne i broni przed nerwicami.

Jeśli nie kochasz swojego narzeczonego, wywal go. Nie dlatego, że wyjeżdżasz na zawsze (to forma ucieczki), ale dlatego, że uczysz się być szczęśliwa i szczera wobec siebie. To trochę tak, jakbyś chciała się nauczyć czegoś i twierdziła, że to za trudne, więc zatrudnisz się na stanowisku, które wymaga od Ciebie tej umiejętności. To może Cię zmiażdżyć. Ucz się stanowczo i powoli. Ja tak zrobiłam- nauczyłam się postawy egoistycznej i hedonistycznej (też zawsze robiłam rzeczy pod kogoś albo dlatego, że tak trzeba) powoli coraz częściej pytając siebie czy naprawdę chcę to zrobić. Z tego powodu przestałam wychodzić na piwo z ludźmi z roku. Bo tego nie lubiłam. Może spróbuj takiego ostrego programu zmiany swojego autorstwa, przeczytaj kilka książek, zrób kilka kursów i jak już zobaczysz, że te metody nic nie dają (a mogą jednak dać dużo), a jak nie pomoże- zrealizuj plan z przeprowadzką

[Łapa]

Ciekawe jest to jak autorka i zapewne wiele innych osób wyobraża sobie wyrażenie "pożyć na maksa" (bo sam pomysł b. głupi, tak żeby nie robić off topa)

[k123]

Konkretnie mam na myśli.. Robisz co chcesz, wydajesz ile chcesz, spotykasz się z kim chcesz (np nie chodzisz na niedzielne obiady do mamusi), możesz mieć 3 facetów bo ci co znali cię wcześniej nie będą cię oceniać, możesz przestać przyjmować pozy bo masz jakiś zafajdanych partnerów biznesowych i musisz trzymać klasę, możesz używać innego imienia.. Wiem, że to może wydawać się idiotyczne, ale chodzi właśnie o to, żeby zacząć życie od nowa, a jak się spalisz, możesz się spakować i wyjechać gdzieś indziej i to ty decydujesz gdzie, a nie mamusia albo mąż

[jetodik]

a Ty w ogóle wiesz czego chcesz?

[k123]

a Ty w ogóle wiesz czego chcesz?

 

 

chcę się dowiedzieć próbując różnych rzeczy:) bo jak inaczej?

[jetodik]

k123,

no ale probować można niekoniecznie w taki desperacki sposób

wątpie, że będziesz miała jednocześnie nadzieję na odnalezienie swojego miejsca w świecie i podejście "i tak niedługo umrę".