Oświadczenie [POEZJA]

[New-Tenuis]

Wiatr przemienił kroplę w lód

Zaczarował wodę

Teraz wokół szkli się dzień

Szkło kruszy na drodze

A odłamek lodowego szkła

Wpadł komuś do oka

Świat zamroczył, zamajaczył

Otworzył przestworza

Toną w lodzie na chodniku

Toną w niewidzialnej paszczy

Wyciągają dłonie

Chwytają się drzew

Czuję już chodnika zew

Lód jest śliski, szkło się szkli

A wnet się załamie

Łapię czyjąś zimną dłoń

Czyjeś słabe ramię

Deszcz przemienił chodnik w morze

Płynę statkiem czarnym

Teraz wokół dnieje noc

Księżyc gwiazdy karmi

[shinobi]

Ładne, zgrabne i przyjemne.

[New-Tenuis]

Dalsza część (bo ja wtedy pisałam o konkretnej sytuacji, tylko tak to zawoalowałam, że sama bym się nie skapła ):

 

Każda notka, każda kartka

Która o nich przypomina

Musi zaraz zostać zdarta

Już wiadomo, czyja wina

I choć już nie ma tam nic po drugiej stronie

Widzę jak się skrada cień

Sterta wspomnień o nich płonie

Zwęglona na pył

Nie ma miejsca na wspomnienia

A gdy wchodzisz przez te drzwi

Wiesz już

Że to oni byli źli

Czemu więc tak dziwnie patrzeć

Jak za tymi drzwiami

Świat wybrzmiewa nowymi wydarzeniami

I jak czyjaś biała dłoń

Przekręca powoli klucz

I wstaje nowy dzień?