Witam. Z małą pomocą przybywam

[lubiepotem]

Wszyscy, jak jeden mąż (i jak niejedna żona ;-)) mamy problemy. W naszych głowach korki jak w godzinach szczytu na ulicach Warszawy. Myśli które się pchają, wyprzedzają jedna drugą, przejeżdżają na czerwonym, trąbią klaksonami. Myśli, które spieszą się by dotrzeć do domu. Tylko, że niektóre z nich nie wiedzą w którą stronę się udać, nie dostrzegają drogowskazów, nie mają GPSa. To my, powinniśmy spróbować opanować ten ruch. Stanąć na środku skrzyżowania i wydawać komendy, wskazując im właściwą drogę. Jaką?? Blog lub pamiętnik. Nie śmiejcie się to działa jak jedna z lepszych (a na pewno z najtańszych) terapia! Możecie pisać bloga pozwalając go czytać innym, albo pisać pamiętnik i mieć jednego tylko adresata - własną szufladę. To pomaga. Wycisza, uspakaja, przynosi ulgę. No co wam szkodzi? Spróbujcie

[Midas]

Może to nie byłoby takie głupie...patrząc na Twój blog zauważyłem zakładkę "o rzeczach do zrobienia" jak idzie realizacja?

Ja próbuję od niedawna z notesikiem "co mam zrobić jutro", na razie skuteczność ok. 33%

[lubiepotem]

Cześć!

 

Czasem lepiej czasem gorzej, jak to u prokrastynoperfekcjonistki

[lubie_jesc]

Kiedyś prowadziłam dziennik, od tego roku znów zaczęłam i staram się być sumienna i codziennie coś zapisać, choćby zdanie

o tym jak się czuję, co zrobiłam czy moje myśli. Nie jestem fanką bloga, nie potrafię zaakceptować faktu, że inni będą czytali o mnie i czegoś się dowiedzą. Dlatego dla mnie bezpieczniejszą formą jest dziennik w postaci notesu, kalendarza, coś co jak napisałaś będzie miało jednego adresata - szufladę

Zgadzam się to tania i skuteczna terpaia