lubiepotem

Cześć! Czasem lepiej czasem gorzej, jak to u prokrastynoperfekcjonistki

Jak się tak człowiek namarzy o sobie jako idealne osobie to potem w zderzeniu z rzeczywistością ( bądź po prostu z lustrem ) ciężko mu będzie siebie akceptować. A czy jest coś gorszego od nielubienia siebie?

U każdego od czego innego się zaczęło. Ale skończyć musi się tak samo - na przemówieniu sobie do rozsądku! To my jesteśmy twórcami swojego światopoglądu i tylko my możemy go zmodyfikować. Perfekcjonizm to nie choroba tylko chora ideologia. Wiem,bo to mam

Wszyscy, jak jeden mąż (i jak niejedna żona ;-)) mamy problemy. W naszych głowach korki jak w godzinach szczytu na ulicach Warszawy. Myśli które się pchają, wyprzedzają jedna drugą, przejeżdżają na czerwonym, trąbią klaksonami. Myśli, które spieszą się by dotrzeć do domu. Tylko, że niektóre z nich nie wiedzą w którą stronę się udać, nie dostrzegają drogowskazów, nie mają GPSa. To my, powinniśmy spróbować opanować ten ruch. Stanąć na środku skrzyżowania i wydawać komendy, wskazując im właściwą drogę. Jaką?? Blog lub pamiętnik. Nie śmiejcie się to działa jak jedna z lepszych (a na pewno z najtańszych) terapia! Możecie pisać bloga pozwalając go czytać innym, albo pisać pamiętnik i mieć jednego tylko adresata - własną szufladę. To pomaga. Wycisza, uspakaja, przynosi ulgę. No co wam szkodzi? Spróbujcie

witaj i skoro lubisz.. to smacznego ;-)