"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

[Gość]

margor, to jednak życie go przetestowało i wyszło jaki jest. Przykro mi, bo bardzo się w to zaangażowałaś i czułaś wyjątkowosc tamtych chwil.

Nie umiesz spojrzec, bo wciąż go kochasz. I teraz toczy się trudna walka rozumu i rozsądku z emocjami. Ale wierzę, że z czasem to przetrawisz w jakimś stopniu i będzie wiecej spokoju w Tobie.

Nic więcej nie poradzę, bo to ciężka sytuacja, ale liczę że się kompletnie tym nie załamiesz i będziesz walczyc o siebie. I będziesz miała wartościowych ludzi wokół siebie...

[margor]

niewidoczny, dzięki... Poradziłeś, bo wysłuchałeś. A najważniejsze, że nie napisałeś, że to moja wina. W sobotę idę do psychologa. Chcę znowu móc oddychać pełną piersią.

[Gość]

margor, ale tu nie ma co się obwiniac. Postąpiłaś najlepiej jak mogłaś. Mam nadzieję, że wizyta pomoże

[margor]

Powiedzmy... Nie musiałam iść z nim do łożka. Zbyt intensywny związek nie wróży niczego dobrego. Mam wyrzuty sumienia. A tak w ogóle, to wtedy bym się tak nie przywiązała, a teraz pewnie bym już rzadziej myślała. Też mam nadzieję, że pomoże...

[Gość]

margor, ale wtedy nie mogłaś tego wiedziec i to wcale nie jest złe, że się przywiązałaś. To on się okazał niegodny miłości. Po prostu w życiu różnie bywa. Teraz dywagacje na temat co mogłaś wtedy zrobic z obecną wiedzą nie mają sensu. Przeszłosc to przeszlosc...

[tahela]

niewidoczny,

nieprawda,że przszłosc to przeszłosc czasem dokucza do końca zycia i takimi tekstami to sobie mozesz sobie pogadac, czasem ktos moze popsuc komus zycie na zawsze

[Gość]

tahela, owszem, ale liczę że w tym przypadku przeszłosc nie będzie sie tak ciągnąc jak u Ciebie i że margor się odnajdzie później w życiu.

[tahela]

siedze i płacze

[Kiya]

Nie chcę żyć...

[Gość]

Kiya, znowu?

[Kiya]

Svafa, cały czas.

[Gość]

Kiya, to moze zrób cos z tym?siedzenie myslenie o tym nie pomaga,pogłebia Twój

stan .

[Kiya]

Svafa, no co Ty nie powiesz? Zmuszam się do pracy, zmuszam się do spotkań ze znajomymi, ale to nic nie daje.

[Gość]

Kiya, wiem ze ci ciezko to minie i dobrze ze się zmuszasz wtedy mniej myslisz

szybciej minie.

[Gość]

czy ja wiem, czy szybciej minie... jak weszłam w taki stan co Kiya, to NIC ani NIKT nie był w stanie mi pomóc...

wychodziłam do ludzi, do tych których tak naprawdę lubię, ale wtedy... oni mnie wkurwiali, źle na mnie działali. to pogłębiało mój stan, czułam się niezrozumiana, samotna, beznadziejna, wszystko wtedy straciło sens, każde moje działanie, nawet podniesienie się z łóżka, nie miało sensu. nie miałam nadziei.

i jakoś nic się nie wydarzyło, a mi w końcu przeszło... chyba potrzebowałam tego zwątpienia, by móc odnaleźć znowu siłę.

[monk.2000]

No to fajnie Monar, że tak było w twoim przypadku, fajnie żeby takie wyzdrowienie było regułą. Dla mnie też nic nie ma sensu i się zmuszam do wszystkiego.

[Gość]

Muszę iść jutro do szkoły, a tak bardzo nie chcę Nie chcę codziennych sensacji żołądkowych, trzęsienia i pocenia się rąk itp. Żałuję, że 2 lata temu mi nie wyszło. Gdyby mi się wtedy udało, to każdemu byłoby lepiej. Jestem tego pewna...

[Gość]

ale mi źle...

[Gość]

ale mi źle...

dlaczego?co się dzieje?

[Kiya]

Przecież to wszystko się nie wydarzyło, nie mogło, nie wierzę w to...

[Gość]

Svafa, zostałam sama

[Gość]

Czemu przebywanie wśród ludzi musi mnie tak dołować? Gdzieś w głębi duszy jest mi w szkole fajnie, bo jest się do kogo odezwać, z kim pośmiać, dużo ciekawych osób...jednak nienawiść i pretensje do siebie, kiedy widzę w swoim zachowaniu, tym co robię, mówię, to, czego nie chcę widzieć...przysłaniają wszystko. Tak się nienawidzę, uświadamiam to sobie dopiero najmocniej jak wychodzę z mojej samotni. Dostrzegam cały wymiar niepewności siebie, złości co do tego, jaka jestem, jak ja nienawidzę tego wygadanego, sztucznie roześmianego, zboczonego, pyskatego, kpiącego, bluzgającego stwora jakim jestem.

[slow motion]

Keji, a, że się tak zapytam. Masz zdiagnozowaną fobię społeczną?

[Gość]

mhmmm

[slow motion]

Keji, też podejrzewałam u siebie os. unikającą.

Wiem dobrze jak może to utrudniać życie.