Gadanie do samego siebie

[Pytajacy]

Witam...

 

Chciałbym się dowiedzieć, czy (niemal nieustanne) gadanie do siebie to choroba.

Mam współlokatora, który praktycznie bez przerwy gada do siebie, nawet przy ludziach.

 

Wszystko co robi musi komentować, mówi zdania typu: "teraz ubiorę kapcie u pójdę zrobić śniadanko", "o... jestem głodny... idę sobie zrobić obiad" i najbardziej ekstremalny przykład: "dobra... sr*ć mi się chce - idę do kibla". Nie wiem, czy to kwestia braku zahamować/złego wychowania/choroby, ale te rozmowy sam do siebie strasznie denerwują osoby postronne (tj. mnie i innych współlokatorów). Dodatkowo dość żywo gada przez sen i jest chory na padaczkę.

 

Z góry dzięki za wszystkie odpowiedzi.

[*Wiola*]

A mi coś nie pasuje. Bo skoro Wy słyszycie co gada, to może gada do Was, a nie do siebie:)

[Pytajacy]

Czasami proszę, żeby powtórzył to odpowiada: "nic, do siebie gadam"

[*Monika*]

Pytajacy, Może chce, ale nieświadomie, żebyście zwrócili na niego uwagę?

On może domaga się tej uwagi?

[Gość]

Rozmawiałem ze swoim psychiatrą na temat mówienia do siebie. Jego zdaniem to nie jest objaw chorobowy. Problem zaczyna się wtedy, gdy mówimy do kogoś kogo akurat nie ma, a nam się tylko wydaje, że jest. Niemniej jednak jest to cecha odstająca trochę od norm społecznych i może być ciut wkurzająca. Jakieś podłoże tego jest.

Czasami proszę, żeby powtórzył to odpowiada: "nic, do siebie gadam"

Czyli jest świadomy tego mówienia do siebie.

[Anonimekkk]

Ja też czasami tak do siebie gadam i nie widzę w tym problemu :)

[zujzuj]

Nie jest to choroba, ale na pewno jest na to lekarstwo. Pewnie już ubezwłasnowonienie szykowaliscie:)

[Pytajacy]

Sabaidee, tak - definitywnie jest tego świadomy.

 

Macie może jakieś porady jak sprawić, aby przestał gadać? Póki co staram się rozwiązać sprawę środkami poprawnymi politycznie, ale rozdrażnienie coraz bardziej narasta i obawiam się, że może być lincz (żart oczywiście).

[Atalanta]

Sabaidee, tak - definitywnie jest tego świadomy.

 

Macie może jakieś porady jak sprawić, aby przestał gadać? Póki co staram się rozwiązać sprawę środkami poprawnymi politycznie, ale rozdrażnienie coraz bardziej narasta i obawiam się, że może być lincz (żart oczywiście).

Może po prostu dużo z nim rozmawiać Więcej będzie mówił do Was niż do siebie

[Gość]

Macie może jakieś porady jak sprawić, aby przestał gadać?

Ja mam wrażenie, że on żyje w jakimś swoim własnym świecie i będzie się zapominał. Postarajcie się reagować na to mówienie do siebie szczerym śmiechem, a nie złością. To może być skuteczne i będziecie mieć zdrowszą sytuację w pokoju.

[Badziak]

Moja mama gada do zwierzaków, a czasami do siebie podobnie jak Twój współlokator. Kiedyś szukałam o tym informacji i natrafiłam na tezę, że to skutek dużej samotności. Pocieszę Cię, że istnieją bardziej irytujące przypadki. Niedawno mieszkałam z dziewczyną, która miała w zwyczaju uciążliwe dla ucha zdrabnianie. "[...] i wtedy wyjęłam z banku pieniążki, a tatuś powiedział, że jak mama zje obiadek to pójdziemy na naukę jazdy" - kurczę, dorosła kobieta, a paplała jak małe dziecko. Na dodatek o sprawach tak fascynujących jak to, że kupiła ziemniaki, zrobiła pranie czy wyszła na spacer z psem.

[Gość]

Badziak, Zrobimy sobie jajeczniczkę na patelence i pomyślimy co dalej.

[ALEKS*OLO]

Gadanie do siebie, do kota .... nawet do kwiatków gadam

Jak jestem sama w domu, ustawiam się do pionu np " Olka, no coś to odpierdoliła he ?"

Standard

[linka]

Mój komputer zna całą gamę polskich przekleństw, ponoć kwiaty lepiej rosną jak się do nich mówi - więc też czasem gadam, do rybek zdarza mi się coś powiedzieć, do psa ustawicznie.....nigdy nie traktowałam tego jak stan chorobowy....

 

No ale w przypadku autora postu, znaczy jego współlokatora mogą istnieć jakieś inne czynniki, jakieś mikrouszkodzenia mózgu ( może) ...... nie reagować...do wszytskiego da się przyzwyczaić.

Mieszkasz z nim w jednym pokoju?

[Gość]

Jak jestem sam czasami gadam do siebie, ale najczęściej śpiewam na głos Nie widzę niczego dziwnego w mówieniu do siebie, jak to niektórzy nazywają głośnym myśleniu. Moja mama całe życie tak robi, co mnie niezmiernie irytuje. Ja tylko gdy jestem sam.

"Rozmawiam" ze zwierzętami, rozmawiam z psem mojej babci, kiedyś miałem rybki akwariowe, to mówiłem do nich :), to taka forma żartu, przecież wiem, że mnie nie słuchają. Z roślinami jeszcze nie rozmawiałem. Czasami tak jak Alex_Olo strofuję sam siebie na głos. Moja kuzynka, właściwie ciocia zawsze tak robiła, robiła coś i komentowała to sama do siebie na głos.

 

No ale w przypadku autora postu, znaczy jego współlokatora mogą istnieć jakieś inne czynniki, jakieś mikrouszkodzenia mózgu ( może) ...... nie reagować...do wszytskiego da się przyzwyczaić.

Mieszkasz z nim w jednym pokoju?

Taa, mikrouszkodzenia, Ja bym mu powiedział, żeby był cicho, bo mnie denerwuje.

[linka]

NoOneLivesForever, No jak jest chory na epilepsję to ataki mogą powodować okresowe niedotlenienia ....

 

Ja często mówię do siebie na głos jak jestem np w centrum handlowym, ze miałam wejść do drogerii po jakąś pierdołę, jak sobie powiem na głos - mniejsza szansa że zapomnę

[Gość]

NoOneLivesForever, No jak jest chory na epilepsję to ataki mogą powodować okresowe niedotlenienia ....

Nie doczytałem najwidoczniej.

 

W centrum handlowym to już ostro. A ja się kiedyś zastanawiałem skąd biorą się takie starsze mruczące coś pod nosem babcie.

[*Monika*]

Moja sekretarka często do siebie mówi. Wtedy jest zajęta przeważnie.Słyszę to i się uśmiecham. Ciekawe czy Ona sobie zdaje z tego sprawę,że sama do siebie mówi?