Natręctwa myśli...

[kris23]

No ja też doświadczałem lęku przed skrzywdzeniem bliskich, ale tylko do czasu aż te obawy nie przekierowały się na mnie. Teraz tylko cały czas to mi zaprząta głowę. Jakby coś we mnie siedziało i mnie prowokowało do tego aby sobie coś zrobić

Mam takie chwile w ciągu dnia gdy myślę o zrobieniu sobie krzywdy (ostatecznej) z podnieceniem.

Ja mam trochę inaczej. Na pewno nie odczuwam podniecenia, raczej ciągły strach, panika, że jeszcze chwila i nie wytrzymam tego napięcia.

Czasami myślę, że nie powinienem żyć w społeczeństwie.

Też mam czasem chęć być zamkniętym gdzieś na oddziale, czułbym się na pewno bezpieczniej niż teraz, żyjąc wsród "normalnych".

[Rindpvp]

Nie czytalem większości, przepraszam. Przeczytałem tylko że bierzesz leki, mam nadzieje ze chodzisz do psychoterapeuty bo leki z tego co wiem nie leczą zaburzeń tylko objawy a żeby wyleczyć zaburzenia trzeba troche pracować w głowie

[Gość]

Czasami myślę, że nie powinienem żyć w społeczeństwie.

 

A nie myslicie czasem,ze przez te wszystkie nasze dziwactwa to wlasnie my jestesmy "wyjatkowi"?to wlasnie my jestesmy wrazliwsi,bardziej wyczuleni na nastroje innych,bardziej potrafiacy docenic spokojne zycie,bardziej otwarci na rozne nowosci,bardziej wspolczujacy i empatyczni?

Jestem sklonna niekiedy uwazac,ze to dar ale i przeklenstwo niestety tez.

 

Też mam czasem chęć być zamkniętym gdzieś na oddziale, czułbym się na pewno bezpieczniej niż teraz, żyjąc wsród "normalnych".

 

Czasami nie chce byc "normalna".........

[Rindpvp]

Nie żyć w społeczeństwie? Nie robisz nikomu krzywdy, twój umysł robi tobie ale to da się zwalczyć Musisz sie wziąć za siebie.

 

Serena.

Nie wiem czy to dar czy przekleństwo - nikt nie chce sie bac ciągle - my musimy z tym walczyć wszędzie z natręctwami i lękami ale dzięki temu poznajemy siebie na tyle na ile Ci zwykli ludzie by siebie nie poznali, nabywamy chęć do walki czy cierpliwość - fajne cechy :)

[kris23]

Niestety narazie jeszcze nie chodzę do żadnego psychoterapeuty, chociaż chciałbym. Tylko, że sam nie wiem jak mu powiedzieć, co mnie trapi, aż mi głupio, mój problem jest trudny do wytłumaczenia.

A nie myslicie czasem,ze przez te wszystkie nasze dziwactwa to wlasnie my jestesmy "wyjatkowi"?to wlasnie my jestesmy wrazliwsi,bardziej wyczuleni na nastroje innych,bardziej potrafiacy docenic spokojne zycie,bardziej otwarci na rozne nowosci,bardziej wspolczujacy i empatyczni?

Ja z pewnością mogę ocenić siebie jako nadwrażliwego i myślę, że w chorobie to tylko dodatkowo przeszkadza. Może gdybym taki nie był to i moja nerwica nie rozwinęła by się.

[Rindpvp]

Kris - dlatego dzięki nerwicy nie będziesz też za bardzo wrazliwy bo by z tego wyjsc nie mozesz skupiać się na sobie, too trudne

[kris23]

Czytałem, że jednym ze sposobów na to jest przebywanie wśród ludzi, można wtedy skierować swoją uwagę na kimś zamiast na sobie . Ale z drugiej strony nie można przebywać wśród ludzi bez przerwy, kiedyś przyjdą chwile samotności i trzeba umieć sobie radzić

 

Rindpvp - A na jaki rodzaj terapii warto się zapisać? Tak po prostu "psychoterapia", czy to ma jakąś nazwę jeszcze?

[Rindpvp]

Ma! :) Terapia Behawioralno - poznawcza na zaburzenia lękowe czy poprostu nn. Polega ona na walce z lękiem, próbie zmiany błędnego rozpoznawania otoczenia jako zagrożenia przez które rozwija sie bezsensowny lęk...

[kris23]

Dzięki! :) Już gdzieś słyszałem o tej nazwie, spróbuję poszukać, gdzie mógłbym się udać na to. Nie wiem tylko jak wymieniona przez Ciebie metoda będzie się miała do moich lęków. Tzn. moje lęki biorą się z głębi mnie, a nie z otoczenia Z otoczenia to chyba bardziej w nerwicy lękowej. Ale i tak spróbuję odbyć tą terapię. Cokolwiek, byle mi pomogło.

[Rindpvp]

Hmn, to nie wiem, jak z głębią ale i tak będziesz musiał się z tym zmierzyć, nie wiem co powoduje u Ciebie lęk, cokolwiek by to nie było behawioralna polega na tym ze pobudzasz to a potem z tym walczysz, ja sie bałem wychodzić w nocy ale musiałem wychodzić żeby z tym gównem walczyć, mówiłem sobie że wygram i powoli wygrywam :)

[carmen1988]

Czy ktoś ma natręctwa myśli związanych z własnym wyglądem. Nie mogę już tego wytrzymać.

[ladywind]

carmen1988, miałam z jakiś miesiąc temu, długo mnie to męczyło, ale jakoś przeszło.

A jak się u Ciebie te myśli objawiają?

[carmen1988]

ladywind, myślę o mankamentach związanych z moich wyglądem i mnie one maksymalnie męczą.

[ladywind]

carmen1988, miałam bardzo podobnie, zauwazałam szczegóły których nikt by normalnie nie spostrzegł i potem bardzo nad tym myslałam i mnie to męczyło.

[carmen1988]

ladywind, co zrobiłaś, że ci przeszło?

[Quantum]

A nie myslicie czasem,ze przez te wszystkie nasze dziwactwa to wlasnie my jestesmy "wyjatkowi"?to wlasnie my jestesmy wrazliwsi,bardziej wyczuleni na nastroje innych,bardziej potrafiacy docenic spokojne zycie,bardziej otwarci na rozne nowosci,bardziej wspolczujacy i empatyczni?

Jestem sklonna niekiedy uwazac,ze to dar ale i przeklenstwo niestety tez.

 

Dla mnie to przekleństwo i tylko to. Nerwica wypacza psyche, utrudnia życie. Ja niestety jestem pozbawiony już wrażliwości i empatii, może to faktycznie zaburzenie osobowości a może przeładowanie :)

 

Chcę być całkowicie normalny (zrównoważony pod względem emocjonalnym).

[Rindpvp]

Quantum, masz apatie? Bierz magnez i walcz z lękiem, tylko tyle po tym jednym zdaniu moge Ci poradzić A jak zmienisz w swoim życiu to co powodowało nerwicę to będziesz z siebie dumny ze pokonałes nerwice i wyda Ci sie ona nawet ok :)

[alice the end]

Czy ktoś ma natręctwa myśli związanych z własnym wyglądem. Nie mogę już tego wytrzymać.

ja czasem tak mam..

[Quantum]

A jak zmienisz w swoim życiu to co powodowało nerwicę to będziesz z siebie dumny ze pokonałes nerwice i wyda Ci sie ona nawet ok :)

 

Genów nie zmienię Nerwicę natręctw mam od dziecka lat a lękową od kilku. Jeśli pokonam tą drugą to i tak pierwsza znów ją przywróci.

[carmen1988]

alice the end, to masz szczęście, że tylko czasem.

[alice the end]

wiem, ale najlepiej by było gdyby to wgl zniknęło..

[lockheed]

Jak już pisałem w pochodnych wątkach, gnębi mnie ten temat w mojej nerwicy cały czas. Ciągle mam te natrętne myśli. Do tego nakręcam się wchodząc na forum co jest najprawdopodobniej moją kompulsją. Czas wziąć się za siebie. Już raz odchodziłem z tego forum pod innym nickiem, na prośbę zostałem zbanowany. Już o to nie proszę, bo i tak mogę założyć nowe konto.

 

LUDZIE TO FORUM TYLKO NAKRĘCA! Dobrze jest wejść i poczytać co nam dolega, ale jeżeli już wiemy to potem się tylko nakręcamy!

 

Pozdrawiam wszystkich i życzę zdrowia :) Żegnam :)

[Rindpvp]

lockhead - to forum nie zawsze działa nakręcająco, mozesz się tu wygadać i zasiągnąć rady czy rozwiązań swoich problemów, jest bardzo pomocne i w 50% pomogło mi wyjśc z nerwicy w niecały rok :) (ofc jeszcze nie do konca)

[kaza86]

Witajcie Jestem tutaj nowa. Natknęłam się na te forum przypadkowo... Szukałam na necie czegoś co mogłoby mi pomóc i oto jestem. Od jakiegoś czasu dręczą mnie natrętne myśli, że nie kocham swojego chłopaka. W sumie zaczęło się 2 miesiące temu, później na trochę minęło, a teraz uderzyło znowu Szukałam na róznych forach, stronach i natrafiałam najczęściej na radę, że widocznie miłość się wypaliła i powinnam rzucić swojego chłopaka. Załamało mnie to, bo wcale nie chciałam tego robić. Czułam, że to chyba we mnie jest coś nie tak... Te myśli przychodzą falami... Raz są słabsze, a raz silniejsze. Często towarzyszy im taki jakby ucisk w gardle. Nie wiem jak to dokładnie opisać. Dwa tygodnie temu było najgorzej... Dopadł mnie taki dół, że nie mogłam z łóżka wstać, ciągle chciało mi się płakać, bałam się zostać sama, bo te myśli mnie tak dołowały Wszystko było nie tak, straciłam chęć do życia. Nie chciałam rozstawać się z moim chłopakiem, bo naprawdę chcę z nim spędzić przyszłość... Gdy trafiłam na te forum zrozumiałam, że to może ze mną jest coś nie tak? Przypomniały mi się różne sytuacje z przeszłości, które mogły mieć coś wspólnego z tym natręctwem. Po śmierci mojego taty nachodziły mnie tak obrzydliwe, wstrętne myśli, że czułam jakby diabeł mi je podpowiadał. Strasznie się z tym czułam. Te myśli mnie atakowały, nie bardzo wychodziło mi walczenie z nimi. Jakiś czas temu podczas wieczornej modlitwy moje myśli nie pozwalały mi skończyć modlitwy. Musiałam do niej podchodzić ok 3 razy. Głównie przeszkadzały mi przekleństwa, które pojawiały się w trakcie.

 

Trafiłam tutaj i odzyskałam trochę nadziei... Jak myślicie, czy piwinnam udać sie z tym do lekarza? Dodam, że gdy nie mam tych myśli, to jestem bardzo szczęsliwa z moim chłopakiem. Czuję, że go kocham, że chcę mieć z nim dzieci. A potem zaczyna się znowu... Wykańcza mnie to.

[vifi]

Tak. To wygląda na nerwicę i można z tym iść do lekarza. Na ogół to leczy się psychoterapią i ewentualnie lekami.