Samookaleczenia.

[Helvetti]

U mnie minął już rok bez tego, to zdecydowanie za długo

[Abbey]

http://zdrowie.onet.pl/psychologia/wstydliwy-problem-mlodych-kobiet,1,5382056,artykul.html

[rdza]

Pamiętam kiedy pierwszy raz zrobiłam sobie krzywdę. Miałam wtedy naście lat i było to z niemocy, z tego co akurat doświadczałam (omamy, głosy itd), tak odreagowywałam, tak było na chwilę lepiej. W późniejszym czasie pojawiły się myśli samobójcze i ostrzejszy ciąg dalszy.

Nie krzywdzę się już od kilku lat, jest dobrze, choćby od tej strony.

[Abbey]

rdza, jak poradziłaś sobie z autoagresją?

[monk.2000]

Nie mam problemu z żyletkami. Kilka razy uderzyłem się piąchą w głowę na przestrzeni moich problemów. Głównie w złości i nie mocy że nic nie mogę poprawić. Daje chwilową ulgę, ale wszyscy w tym wątku to przerabiali, że tylko czasową.

[rdza]

rdza, jak poradziłaś sobie z autoagresją?

 

Przestałam to robić kiedy zaczęłam brać leki i wtedy to one już mi pomagały. Myśl o kaleczeniu zeszła na dalszy plan.

[chojrakowa]

Ja okaleczam się od lat. Kiedyś o wiele częściej, bardziej inwazyjnie.

Teraz prawie tego nie robię - ale walenie głową w ścianę podczas histerii, czy szczotką w głowę ze złości, to też rodzaj samookaleczeń, prawda?

Mam na ciele wiele blizn, dużych i małych. Większość jest po nożach ząbkowanych, czyli paskudne i duże. Kilka miałam szytych, ale przy większości nie zadałam sobie tego trudu mimo, że rozłaziły się niemiłosiernie.

Samookaleczenie to bardzo przykra forma obwiniania i karania siebie za to, na co często wcale nie mamy wpływu. Ciężko się z tego wyplątać, bo uzależnia przez dawanie natychmiastowej ulgi.

Ja nieraz nie czułam nawet bólu, mimo, że zadawałam sobie rany długie na dobre 10cm. Byłam tak skupiona na niszczeniu swojego ciała, karania go za różne rzeczy i uczucia, że nieważne było, czym i jak.

Przestałam okaleczać się w sposób widoczny, kiedy K zaczął zmuszać mnie do chodzenia w lato w koszulkach bez rękawów. Wstydziłam się, bolało mnie po czasie, nie tak to miało wyglądać.

Samookaleczenie to również forma zwrócenia na siebie uwagi, szczególnie przy zaburzeniach osobowości. Ja sama często kaleczyłam swoje ciało również po to, aby pokazać K jak bardzo zraniły mnie jego słowa, jaka jestem mała i krucha i jak bardzo trzeba o mnie dbać.

To trudny temat, często bagatelizowany - kiedy w podstawówce jeszcze pocięłam sobie kostki rozbrojoną maszynką do golenia i zauważyła to matka nawrzeszczała na mnie, że jeżeli potrzebuję bólu, ona może mi go zadać. Oczywiście taka reakcja powodowała dalsze okaleczenia i tak w kółko.

Mam nadzieję, że już nigdy nie okaleczę się do krwi, chociaż do tej pory czasem mam takie myśli, i obawiam się, że w sytuacjach kryzysowych już zawsze będą się pojawiać, mniej lub bardziej nasilone.

 

Się rozpisałam

[Abbey]

kiedy w podstawówce jeszcze pocięłam sobie kostki rozbrojoną maszynką do golenia i zauważyła to matka nawrzeszczała na mnie, że jeżeli potrzebuję bólu, ona może mi go zadać.

Jedyna sytuacja z moją matką to gdy w wakacje zobaczyła moje nagie stopy (no na cholerę nie założyłam tych skarpetek?!), popatrzyła i zaczęła się drzeć skąd mam rany skoro nigdzie nie wychodzę i czy się okaleczam, 'przecież tak robią wariaci!'

Oczywiście nie zostałam nagle uzdrowiona, a tego samego wieczoru się pocięłam... I wpadłam w to bagno jeszcze bardziej. W innych miejscach, niewidocznych. Skoro matka przeszukuje mi wszystko, nie daje mi żyć... To uznałam TO za formę sekretu i tajemnicy, o której ona się nie dowie!

[chojrakowa]

Kinky Kylie, to smutne, że zamiast pomóc, tak często rodzice przez krytkę i brak zrozumienia jeszcze bardziej nas odpychają i ranią

[Lunaria]

Tak bardzo się nienawidzę... Każdego usprawiedliwię, tylko nie siebie. Dla siebie mam tylko karę. Karę za to że jestem, że mam czelność stąpać po tej ziemi i jeszcze mieć czasem nadzieję że kiedyś będzie lepiej, że coś mi się należy.

[Lady Em.]

Jestem przerażona... Tak bardzo się boje jutra... Chce sobie coś zrobić żeby tak sie nie bać... Od godziny skubie sobie skorki na palcach i okropnie leci mi krew... Piecze, boli... Najchętniej siegnelabym po nóż, ale juz od maja udaje mi sie nie ciąć... Moja siostra też sie samookalecza, muszę jej dać dobry przykład... Tak mi ciężko cholera

[Abbey]

Lady Em., siostra też?

[black swan]

Ja się nie tnę, ale wyciskam i rozdrapuję ze swojego ciała co tylko się da, najgorzej twarz, ramiona, najmniejsze syfki, grudki, strupki. I gryzę policzki od środka czasami do krwi jak się mocno stresuję. Ale to pewnie i tak "lepsze" od cięcia się...

[Helvetti]

Ja już się nie tnę ani nie drapię do krwi rok. Ostatni raz w szpitalu...a wy ile najdlużej wytrzymałyście? (bez krwi, bo robię inne rzeczy autoagresywne)

[Helvetti]

leaslie, też noszę żyletke w portfelu

[Abbey]

Ja też noszę przy sobie żyletki, no i czasem chwyci nieodparta chęć no i same wiecie...

[Helvetti]

Ja już nie robie tego od roku, ale czuje sie bezpieczniej gdy mam ją przy sobie. To chore.

[Lady Em.]

Kinky Kylie, stostra też... To był dla mnie szok...

black swan, mam identycznie. Non stop coś rozdrapuje. To okropne, ale nie potrafię inaczej. Nie mam skóry na połowie kciuka i palca wskazującego. A tak bardzo się boję... ;(

[BladzacyAniolek]

Nie okaleczam się już ponad miesiąc. Ale tak, jak Wy noszę przy sobie sprzęt...

[black swan]

Lady Em., mi najbardziej pomaga unikanie luster, a jeśli już muszę się wymalować, to robię to w pośpiechu, aby czasem czegoś nie zauważyć i nie wkręcić się w "sesję" wyciskania. Najgorzej jest po myciu się i balsamowaniu - wtedy zawsze coś znajdę do rozdrapywania i wyciskania, a od jednego syfka zaczyna się i nie można przestać. Najlepiej myć się jak najszybciej i wychodzić z łazienki tak szybko jak się tylko da. Przy paznokciach kiedyś grzebałam i wygryzałam skórę po bokach, teraz już tego nie robię. Żuję gumy żeby zająć czymś zęby, albo gryzę jakieś długopisy itp. Czasami jak podpieram się ręką przy kompie, to wyczuję coś pod palcami, jakieś grudki i wtedy się zaczyna... Ale i tak jest lepiej niż kiedyś. Kiedyś to wyglądałam jakbym miała zaawansowany trądzik, teraz już nie.

[Lax021]

Tak. Okaleczam się. Dzisiaj byłam u psychiatry, kobiety. Jak zobaczyła moje ręce natychmiast skierowała mnie do szpitala. Problem tkwi w tym, że na rękach nie mam już miejsca, teraz przyszedł czas na brzuch i nogi. Wiem, to jest straszne ale mi pomaga chociaż na chwilę To tak jakbyś na moment zapomniał o bólu psychicznym i ta chwila jest piękna, blizny nie....

[Lady Em.]

black swan, miałam identycznie. Teraz juz nie mam trądziku, sporadycznie przed okresem wyjdzie mi parę pryszczy to wycisnę. Kiedyś było gorzej, jako 12-latka miałam wciąż rozdrapana twarz. Teraz skubie co się da, i to jest fatalne. Muszę mieć krew... Widzieć ja... Masakra. Coraz częściej myślę o zyletce. Cokolwiek byle nie bolało wewnętrznie... Poza tym mam zwyczaj robienia głupot gdy się boję. A ostatnio boje się non stop

[black swan]

Ja na szczęście nigdy nie cięłam się żadnymi żyletkami. Kiedyś jak byłam nastolatką spróbowałam raz w akcie desperacji przeciąć sobie skórę nożyczkami, lecz nie wyszło, były tępe i tylko się poharatała. Od tamtej pory porzuciłam takie pomysły.

[Lady Em.]

black swan, ja to rzuciłam 8 miesięcy temu... Próbowałam nawet w ten sposób się zabić. Problem w tym ze żyletki i noże sa ogólnodostępne. Nie chce umrzeć z powodu strachu. A tne sie z tego właśnie powodu...

[black swan]

Lady Em., a co w ogóle dawało Ci cięcie się, co odczuwałaś dzięki temu, że się cięłaś? Może jak znajdziesz właściwą odpowiedź na to pytanie, to znajdziesz coś zastępczego, co da Ci podobną ulgę od strachu.