Jak zwalczyć

Witam.

Mam problem z nerwicą od dzieciństwa. Nie będę opisywał co mnie "męczyło" bo to bez sensu. Męczyłem się z tym od dzieciństwa. Koszmar największy z tym związany wystąpił liceum. Popadłem przez to w taką depresje. Naprawdę czułem się źle. Teraz mam takie resztki tego. To się nazywa nerwica myślowa. Czasami coś mi się pojawi w głowie i powtórzę to ale naprawdę rzadko w porównaniu z poprzednimi latami. Myślę tak czasami wbrew swojej woli i popadam w takie otępienie. Potem jak tak sobie myślę i dochodzę do wniosku, że życie jest bez sensu i robi mi się niedobrze i boję się czasami depresji. Analizuje i analizuje. Jestem przez to taki rozbity. Zachowuje się czasami wbrew swojej naturze. Jestem naprawdę poukładany, a jestem czasami przez te myśli jakiś inny. Chciałbym pozbyć się tego. Czy powinienem pójść gdzieś do kogoś aby ten ktoś kto się zna na tych rzeczach przepisał mi jakieś leki czy można samemu brać jakieś bez recepty i pozbyć się tego. Jak tak to jakie ? Przepraszam za mój język, powtórzenia słów itd. Liczę na sensowne odpowiedzi. Czy komuś z tego forum udało się pozbyć całkowicie tego zaburzenia. Ile może trwać takie leczenie. Do kogo mam się z tym udać.

borka,

ja mam też od dzieciństwa NN , rózne etapy przechodzilam , było silnie jak miałam 5 lat, później jak miałam 14, później po 20 i rok temu, teraz jest lepiej, da sie z tym wałczyć trzeba dane natrecwo w zarodku zacząc dusic i nie dac mu się wybić z naszej swiadomosci, brać leki pomagają,aklezupełnie sie tego pozbyć chyba sie nie da, zawsze sie odezwie w mniejszym czy większym nasileniu, wazne by w zarodku dusić to co sie pojawia, tylko rok temu NN sie powiekszyła na bazie depresji, która wywołało pewne zdarzeniee w moim zyciu

Czytałem, że można brać antydepresanty i pomagają. Bałbym się jednak zażywać coś takiego w ogóle bo naczytałem się, że tego typu leki od depresji przynoszą skutek odwrotny od zamierzanego. Jakie leki wy braliście ? Czy pomogły. Można się z tego całkowicie wyleczyć. Bo w moim przypadku z roku na rok jest coraz lepiej. Okres liceum był dla mnie koszmarem. Boję się żeby to nie powróciło. Mam takie dziwne pozostałości i one czasami się nasilają. Skupić się nie mogę. Czasami za dużo myślę i pisze na forach jakieś bzdety coś co w ogóle nie uważam. Ale pisze. Tak samo jest w życiu codziennym. Mówię coś chociaż tak nie myślę. Jest to nieporównywalnie mniejsze niż to co miałem kiedyś ale denerwuje mnie.