Witajcie.

Witam wszystkich bardzo serdecznie.

Mam nadzieje, że znajdę tutaj odpowiedz na moje pytania i że pomożecie mi w tej sytuacji w której się znalazłam.

Pozdrawiam.

Louve.

Witaj. Napisz coś więcej o tej sytuacji.

Zaczęło się jakieś 2 miesiące temu kiedy to zaczęłam mieć napady płaczu. Bez większego powodu po prostu siadałam i zaczynałam panicznie płakać. Ostatnio to się nasiliło. Wczoraj po kłótni z chłopakiem i mamą dostałam szału, wyszłam z domu i nawet myślałam o samobójstwie....

Mam 22 lata, mieszkam sama z siostrą, cały dom na głowie, chłopak dużo czasu spędza z kolegami lecz dla mnie jest "dobry".

Moje myśli sprowadzają się głównie do poczucia samotności, bezradności i beznadziejności. Nikomu na mnie nie zależy, że wszystko co zrobie i tak nikt tego nie zauważy...

Stałam się bardzo nerwowa, kłócę się praktycznie ze wszystkimi i o wszystko...

Po atakach, na przykład dzisiaj myślę sobie: Spooko, to przejdzie- ale nie przechodzi... Boje sie śnie wytrzymam. A nie wiem czy się odważę iść do psychologa....

Nie wiem czy to depresja, czy po prostu mam gorsze dni...

Pomóżcie, bo same ze sobą juz nie wytrzymuje.

Czy mam udać się do specjalisty?

Depresja to nie przelewki. Tak, udaj się do psychiatry po leki przeciwdepresyjne i skierowanie na psychoterapię.

Dziękuję za poradę. W poniedziałek postaram się znaleźć dobrego specjalistę.

Pozdrawiam serdecznie.

Louve.

-- 10 cze 2011, 20:37 --

Czy możesz napisać mi coś więcej na temat mojego problemu? Wiem, że nie napisałam dużo ale chciałabym się czegoś dowiedzieć, bo naprawdę nie mam z kimś pogadać, a poza tym troche głupio mi ;/ A tutaj wiem, że są ludzie którzy także mają takie problemy i mnie zrozumieją.

Witajcie wieki mineły jak was tu odwiedzalam nawet nie wiem czy ktos mnie tu pamieta Ale ja wiem ze mam tu przytulisko ktorego dzis potrzebuje Wiec witam was serdecznie ;-)

Generalnie o depresji możesz poczytać na Wikipedii pod hasłem "Zaburzenia depresyjne". W Twoim przypadku może to być depresja epizodyczna lub początek dystymii (depresji nerwicowej), na którą zachorowalność często wypada pomiędzy 20. a 30. rokiem życia.

Według klasyfikacji ICD-10, aby stwierdzić występowanie epizodu depresyjnego muszą występować przez co najmniej dwa tygodnie najmniej dwa z trzech poniższych objawów:

obniżenie nastroju,

utrata zainteresowań i anhedonia,

mniejsza energia lub wytrzymałość na zmęczenie,

oraz dwa lub więcej objawów takich jak:

trudności w skupieniu uwagi,

obniżenie samooceny,

odczuwanie winy, czucie się bezwartościowym,

pesymistyczne postrzeganie przyszłych wydarzeń,

myśli bądź zachowania suicydalne lub zachowania autoagresywne,

problemy ze snem,

zmniejszenie apetytu.

Nie jestem jednak psychiatrą. Diagnozę postawi specjalista.