Witam wszystkich!

Odkryłem te forum przypadkiem niestety trochę za późno - dzięki nerwicy i depresji straciłem najlepsze lata życia.

Moja nerwica, no cóż nie wiem czy to nerwica - nie lubię przebywać z ludźmi i zawsze wole siedzieć sam - tak czuje się najlepiej niestety do czasu.. Większość ludzi mająca problemy z depresja i nerwicami ma również inne problemy typu nadwaga. Ja jestem normalny i widząc mnie anonimowo nikt by nie pomyślał ze jestem.. samotny?

Dokończę swój wywód jak wrócę z uczelni. Pozdrawiam.

Witaj chłopie

Hej desperacja90 :)

Hmm skoro chodzisz na uczelnie to masz powody do dumy! Ja zaprzepaściłam dwa kierunki przez swoje stany:(

Witaj na forum

nie lubię przebywać z ludźmi i zawsze wole siedzieć sam - tak czuje się najlepiej niestety do czasu.

To zawsze, czy do czasu? Ja również nie lubię przebywać z ludźmi, bo raczej nic szczerego nie mają mi do zaoferowania. W zderzeniu z rzeczywistością każdy patrzy tylko na swoje życie , swoje problemy i swoje marzenia .

Większość ludzi mająca problemy z depresja i nerwicami ma również inne problemy typu nadwaga.

Ludzie będący w głębokiej depresji właśnie często mają niedowagę, bo nie widzą sensu w niczym(nawet w spożywaniu pokarmów).

Hej;)

desperacja90 jak ja Cię dobrze rozumiem... Siedzę w swoim pokoju i ciągle mam świadomość, że marnuje swoje najpiękniejsze lata życie. Niestety nie potrafię nic zrobić, aby temu zapobiec. Bóle somatyczne mnie niszczą, a pojawiają się na jakąkolwiek myśl przebywania wśród ludzi. Jazda autobusem, zakupy to coś bardzo trudnego, na studiach musiałam wziąć urlop dziekański. Jak są organizowane przyjęcia rodzinne u mnie w domu to zawsze wychodzę i siedzę w innym pomieszczeniu sama. Wtedy czuję się bezpiecznie. Również wyglądam normalnie i niestety spotykam się z opinią, że zachowuję się jak dama co wcale mi nie pomaga. Nie potrafię śmiać się z czyichś żartów i przeważnie odmawiam na zaproszenia. Zero życia towarzyskiego to brak znajomych, brak przyjaciół. Pustka. Nie jesteś sam i trzeba wierzyć, że jeszcze uśmiechnie się do nas słońce:)

Wtedy czuję się bezpiecznie.

Mam podobne odczucia. Kiedy jestem w domu u siebie w pokoju to jest wszystko ok. Jak tylko gdzieś pójdę do kogoś, jadę autobusem, stoję w sklepie to zawsze mnie paraliżuje jakiś dziwny lęk i zaczynam panikować. Tzn. że nie czujemy się w tych miejscach bezpiecznie...tylko jak to zmienić? Bo w końcu życie nas zmusza do pewnych miejsc i czynności...

violet_hair_ nie wiem jak to zmienić a przez strach nad którym jednak nie można zapanować człowiek zaczyna mieć do siebie wstręt

desperacja90 witaj!

Nikt z nas nie ma tego wypisanego na czole i patrząc na innych wokół siebie też byś nie pomyślał, że są skrzywdzeni,samotni, chorzy.

Zerknij na wątek Ludzie z Forum ;-)