Emetofobia - Lęk przed wymiotowaniem

[horror_iluzji]

Cześć! Wracam po latach podzielić się moimi doświadczeniami. Emetofobia już mnie tak nie trzyma. Nadal boję się wymiotowania lub odruchu wymiotnego, ale przynajmniej nie panikuję z tego powodu. Nie zamartwiam się też zbytnio, gdy odczuwam jakieś mdłości czy ścisk w gardle (ostatnio tak mi się kręciło w głowie i mnie ona bolała, że myślałam, że zwymiotuję, ale o dziwo nawet mnie to nie zmartwiło. Pomyślałam sobie, że jeśli się to stanie, to się stanie i próbuję utrzymywać takie podejście). Nie wiem, czy pozbyłam się emetofobii, ale jest duża poprawa. Pomogło mi dotarcie do przyczyny istnienia tej fobii - u mnie emetofobia była "symbolem" traum i strachu, że się one powtórzą. Kiedy to sobie uświadomiłam, to wówczas ten lęk przed wymiotowaniem znacznie się obniżył. Pomaga mi również świadomość, że nie wszystkie mdłości i ściski w gardle kończą się zwymiotowaniem.  

[horror_iluzji]

U mnie znowu gorzej niestety. Jakoś trzy tygodnie temu, z powodu stresu i psychosomatycznych objawów, spięło mi się gardło, co zinterpretowałam, jako odruch wymiotny. Zadzwoniłam do psychoterapeutki z atakiem paniki, co mi pomogło, ale teraz cały czas odczuwam lęk antycypacyjny. No i jazda od nowa. A Wy jak się trzymacie?

[kropa94]

Miałem i mam, ale się zmuszam. Sode wystarczy powąchać i jazda Pójdzie nosem nie raz. Nie raz potem mam przetyrany cały przełyk, ale świadomość jak będę się czuć po tym jest przekonywująca. To jak z treningiem- nie chce się, ale jak już wrócisz wyczerpany na pompie to jesteś z siebie dumny.

[horror_iluzji]

Cześć wszystkim! Ja mam te psychosomatyczne objawy zacisku gardła, ale staram się nie wpadać w panikę i pracować nad sobą dalej. Zdałam sobie sprawę, że to tak naprawdę nie zwymiotowania i odruchu wymiotnego się boję, ale jest to lęk zastępczy.