podnieść pierwszy raz w życiu ręke

[qweasdzxc]

witam

miałem napisany post, było tego chyba z 1000 linijek :] ale stwierdziłem że go tu nie wyśle, po prostu napisze krócej, bo doszedłem do wniosku że to ma być krok do wolności, a ja zamiast go robić, znowu opisałem jak go zrobić, więc zróbcie ten krok, więcej ruchów a mniej gadania, nie ma sensu (dla mnie) żebym opisywał jak po kolei doszedłem do trochę lepszego stanu niż byłem, ciesze się też że zrobiłem to sam, a aktualną sytuację przeanalizowałem 100 razy i wystawiałem się na różne próby, z których nie zawsze wychodziłem zwycięsko, ale przegrane znowu analizowałem i wyciągałem wnioski, i tak leci, wiem że czasami się samemu nie da, ale jeśli czujesz że poległeś/łaś któryś raz z kolei i naprawdę nie dasz rady, to idź z tym do kogoś kto ci pomoże, i to będzie pierwszy krok, jeśli jednak czujesz że gdzieś masz w sobie siłę, chociaż odrobinę to walcz, walcz, i jeszcze raz walcz, napisze brutalnie rozpierdol stary układ w którym jesteś, w którym się dusisz, w którym ci jest wygodnie, zmiany niosą że sobą lęk, ale są również cudownym orzeźwieniem, patrząc na innych, widząc że żyją dobrze, zapytałem się sam siebie w czym ci ludzie są lepsi ode mnie? wiadomo każdy się sprawdza w innej dziedzinie, starajcie się dostrzec choć promień słońca, na początku boli, nie chce się ale nikt tego za was nie zrobi, nikt, sami musicie to w sobie znaleźć, cieszyłem się jak dziecko kiedy wygrywałem z samym sobą, kiedy udało mi się wstać z łóżka, posprzątać, umyć się, sam załatwić jakąś sprawę, dało mi to wielką satysfakcje, czuje się tak jakbym uczył się żyć na nowo, ale za chwile proste czynności przestaną przynosić taką satysfakcje i zapragniecie czegoś większego, i to jest wspaniałe, powoli, drobnymi krokami, uda wam się w końcu rozpędzić, ja powoli daje radę więc i wy dacie,

pozdrawiam

[Daria Sz.]

dzięki za optymizm, właśnie takich słów potrzebuję... nie jest to proste, ale od czegoś trzeba zacząć tzn od czytania jak innym się udało