Kilkuletnie dręczenie przez dorosłą siostrę

[take]

Mam 33 lata, siostra ma 24 lata, od ponad 3 lat mnie ustawicznie dręczy, z reguły psychicznie i werbalnie (np. dość często nazywa "zj****", "ku***", stalkuje w pewien sposób, "z uporem maniaka" zaczepia, jak katarynka powtarzając te same uwagi). Rodzina NIC nie potrafi z tym zrobić. 

 

Mam diagnozy zespołu Aspergera, mieszanych zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, zaburzeń schizotypowych, od jesieni 2008 r. mam kontakty z psychiatrami i diagnozę. Od drugiej połowy 2015 r. mam umiarkowany stopień niepełnosprawności na schorzenie czy schorzenia specjalne i rentę socjalną. Jestem szczególnie "dziwacznym" człowiekiem, nieprzystosowanym do dorosłego życia.

 

Rodzice, siostra, brat i ja mieszkamy w jednym domu, każdy ma swój pokój, ja z siostrą mieszkamy po dwóch stronach ściany. Już ponad trzy lata temu zadzwoniłem na Niebieską Linię (np. w związku z agresywnym, przemocowym zachowaniem taty wobec siostry późną jesienią 2021 r., późnym wieczorem pewnego listopadowego dnia siostra narzekała, że tata nie zamknął drzwi na parterze czy zbyt głośno je zamknął, wywiązała się z tego długa awantura, w której oczywiście tata miał oczywistą przewagę siły, zabrał siostrze telefon, następnego dnia siostra wyszła bez kurtki i telefonu i nie wiedzieliśmy, gdzie jest, po rozmowie telefonicznej zdecydowałem się zadzwonić na policję w związku z niepokojącą sytuacją (siostra wręcz zaginęła na kilka godzin po porannych czy okołopołudniowych sprzeczkach z tatą), na szczęście się odnalazła szybko, ale tata strasznie agresywnie zachowywał się wobec mnie po "akcji" z policją (przynajmniej werbalnie i psychicznie)).

 

Boję się wyrobić rodzinie Niebieską Kartę, nie chcę pogorszenia warunków życia czy problemów życiowych bądź prawnych któregokolwiek z członków rodziny. Mama bardzo często zachowuje się wulgarnie czy agresywnie, przeważnie werbalnie lub psychicznie, jej córka mogła się tego od niej "nauczyć". 

 

Nie wiem, czy siostra nie ma jakiegoś niezdiagnozowanego zaburzenia psychicznego czy neuroatypowości (może nawet klinicznego spektrum autyzmu). Do kwietnia przez ponad trzy i pół roku chyba nie miała dochodu i nie uczyła się, bardzo mało wychodziła poza najbliższą okolicę, ale na szczęście kilka tygodni temu zaczęła regularnie jeździć w dni robocze, zapewne na staż lub do pracy. O siostrze wiem bardzo mało. Nie wiem, jaki kierunek studiów studiowała płatnie i zaocznie przez Internet w weekendy chyba przez dwa semestry po maturze z 2020 roku. Nie wiem, czy ma możliwość płacenia bezgotówkowego. Ma liceum i maturę, ale nie ma tytułu licencjata, inżyniera czy magistra, nie ma ukończonej szkoły zawodowej czy technikum. Ponad 10 lat temu dostała skierowanie do psychologa (a może nawet i psychiatry), które wyrwała mamie z ręki w placówce medycznej i zwinęła w kulkę. Była wówczas uczennicą pierwszej klasy gimnazjum. Moje kontakty z psychiatrami czy psychologami zaczęły się "na poważnie" w drugiej klasie szkoły średniej, około siedemnastych urodzin.

 

[You know nothing, Jon Snow]

Zwykle jest tak, że właśnie Ci dręczący nas mają większe zaburzenia psychiczne, albo my w porównaniu z nimi w ogóle ich nie mamy. 

 

Mój brat też mnie dręczy, wyśmiewa po pbycie w szpitalu jakby nie wiadomo co w tym było złego czy śmiesznego. 

 

W takim szpitalu nawet nauczycieli można spotkać, kiedyś był adwokat, to kim jest, czym się zajmuje to nie znaczy, że nie może potrzebować pomocy psychiatrycznej i po diagnozie ma uchodzić za niepoczytalnego czy niewiarygodne świra, tylko dlatego, że był w szpitalu czy leczy się u psychiatry, zresztą sam potrzebował pomocy gdy go dziewczyna zostawiła i tego już nie pamięta. Ale on stwierdził, że za psychologa psychiatrę placił więc on nie problemów psychicznych nie ma. To tak nie działa. 

Edytowane 25 Czerwca przez You know nothing, Jon Snow

[Dalila_]

Nie zadałeś tutaj żadnego pytania więc nie wiemy czego oczekujesz od nas. 

Nie wiem czy tylko autyzm pasuje do bycia agresywnym, bardziej jeszcze całościowe zaburzenia jakieś albo upośledzenie. Jest to bardzo prawdopodobne że siostra coś ma skoro Ty masz i jesteście rodzeństwem. Do tego twoi rodzice też się nie halo zachowują, w sensie matka, bo ojciec rozumiem zachował się nie halo bo był na Ciebie zły. 

Nie wiem czy niebieska karta wgl ma sens, bo sąsiad jak się rzucał czy coś to policja i tak nie mogła go skuc i zabrać chyba żeby miał noz w ręce jak przyjechali. Ostatecznie dostał dwojke za znęcanie odsiedzial wyszedł i nie pije(!). A co dopiero za takie wyzwiska. Niemniej znacznie uprzykrzyl byś tym życie swojej rodzinie, więc fajnie, Ale policja odjedzie A Ty z nimi zostaniesz. Ja bym na twoim miejscu zagrała na uczuciach lepszego z twoich rodziców. Nie wierzę że nie umieli zagrozić siostrze, raczej nie chcieli wystarczająco postawić jej do pionu z lenistwa. 

Wiesz, trochę głupia rada, ale wykorzystaj to że jesteś mężczyzną, nie musisz jej nic robić potrzeba tylko żeby się wystraszyła, a wystraszyc można tak samo dobrze samym wzrokiem. Ja tak umiem zrobic ale to nie jest na zawołanie 

*wcale nie oznacza że siostra musi mieć zaburzenie, jak sam zauważyłeś zachowuje się jak matka, a to w pełni normalne że zachowujemy się tak jak w naszym domu

[take]

Jak dzwoniłem na telefony zajmujące się przemocą, to tam często mówili o niebieskiej karcie. 

 

Właśnie siostra paskudnie się do mnie odzywała, np. "zamknij r*j, ku***". To strasznie wkurzające. To sprawia cierpienie psychiczne. W moim odczuciu siostra zachowuje się gorzej niż autystka czy schizofreniczka z analogicznym ilorazem inteligencji i podobnymi zdolnościami językowymi. Ma ponad 24 lata i zachowuje się jak, za przeproszeniem, "patus". Nie wiem, czy jest neuroatypowa, czy nie. Może nawet lekki stopień niepełnosprawności by się jej nie należał. Chodzi na staż, a może nawet do pracy - nie chce powiedzieć, gdzie jeździ, ile zarabia, na jaki czas ma umowę czy zajęcie, zaczęła w maju tego roku, to wielka zmiana w jej funkcjonowaniu po ponad trzech latach niemalże hikikomori i załamania linii życiowej.

[Dalila_]

3 godziny temu, take napisał(a):

Jak dzwoniłem na telefony zajmujące się przemocą, to tam często mówili o niebieskiej karcie. 

 

Właśnie siostra paskudnie się do mnie odzywała, np. "zamknij r*j, ku***". To strasznie wkurzające. To sprawia cierpienie psychiczne. W moim odczuciu siostra zachowuje się gorzej niż autystka czy schizofreniczka z analogicznym ilorazem inteligencji i podobnymi zdolnościami językowymi. Ma ponad 24 lata i zachowuje się jak, za przeproszeniem, "patus". Nie wiem, czy jest neuroatypowa, czy nie. Może nawet lekki stopień niepełnosprawności by się jej nie należał. Chodzi na staż, a może nawet do pracy - nie chce powiedzieć, gdzie jeździ, ile zarabia, na jaki czas ma umowę czy zajęcie, zaczęła w maju tego roku, to wielka zmiana w jej funkcjonowaniu po ponad trzech latach niemalże hikikomori i załamania linii życiowej.

No wiesz co mają mówić na infolinii. Jest coś jak niebieska karta, wtedy chyba jak ileś razy będzie interwencja to wtedy proces i przymykaja, tak pewnie było z moim sąsiadem. Ale słowne znęcanie.. Jak to udowodnisz, kamer ci nie kupi policja i nie zamontuje w domu w geście  

20 minut temu, Cień latającej wiewiórki napisał(a):

Masz 33 lata. Myślałeś o wyprowadzce z domu?

Utrzyma się z renty.chocby? 

[Raccoon]

W dniu 29.06.2025 o 00:48, Cień latającej wiewiórki napisał(a):

Masz 33 lata. Myślałeś o wyprowadzce z domu?

 

Po co? Za co się utrzyma?

[mateus]

W dniu 25.06.2025 o 18:24, take napisał(a):

Mam 33 lata, siostra ma 24 lata, od ponad 3 lat mnie ustawicznie dręczy, z reguły psychicznie i werbalnie (np. dość często nazywa "zj****", "ku***", stalkuje w pewien sposób, "z uporem maniaka" zaczepia, jak katarynka powtarzając te same uwagi). Rodzina NIC nie potrafi z tym zrobić. 

 

Mam diagnozy zespołu Aspergera, mieszanych zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, zaburzeń schizotypowych, od jesieni 2008 r. mam kontakty z psychiatrami i diagnozę. Od drugiej połowy 2015 r. mam umiarkowany stopień niepełnosprawności na schorzenie czy schorzenia specjalne i rentę socjalną. Jestem szczególnie "dziwacznym" człowiekiem, nieprzystosowanym do dorosłego życia.

 

Rodzice, siostra, brat i ja mieszkamy w jednym domu, każdy ma swój pokój, ja z siostrą mieszkamy po dwóch stronach ściany. Już ponad trzy lata temu zadzwoniłem na Niebieską Linię (np. w związku z agresywnym, przemocowym zachowaniem taty wobec siostry późną jesienią 2021 r., późnym wieczorem pewnego listopadowego dnia siostra narzekała, że tata nie zamknął drzwi na parterze czy zbyt głośno je zamknął, wywiązała się z tego długa awantura, w której oczywiście tata miał oczywistą przewagę siły, zabrał siostrze telefon, następnego dnia siostra wyszła bez kurtki i telefonu i nie wiedzieliśmy, gdzie jest, po rozmowie telefonicznej zdecydowałem się zadzwonić na policję w związku z niepokojącą sytuacją (siostra wręcz zaginęła na kilka godzin po porannych czy okołopołudniowych sprzeczkach z tatą), na szczęście się odnalazła szybko, ale tata strasznie agresywnie zachowywał się wobec mnie po "akcji" z policją (przynajmniej werbalnie i psychicznie)).

 

Boję się wyrobić rodzinie Niebieską Kartę, nie chcę pogorszenia warunków życia czy problemów życiowych bądź prawnych któregokolwiek z członków rodziny. Mama bardzo często zachowuje się wulgarnie czy agresywnie, przeważnie werbalnie lub psychicznie, jej córka mogła się tego od niej "nauczyć". 

 

Nie wiem, czy siostra nie ma jakiegoś niezdiagnozowanego zaburzenia psychicznego czy neuroatypowości (może nawet klinicznego spektrum autyzmu). Do kwietnia przez ponad trzy i pół roku chyba nie miała dochodu i nie uczyła się, bardzo mało wychodziła poza najbliższą okolicę, ale na szczęście kilka tygodni temu zaczęła regularnie jeździć w dni robocze, zapewne na staż lub do pracy. O siostrze wiem bardzo mało. Nie wiem, jaki kierunek studiów studiowała płatnie i zaocznie przez Internet w weekendy chyba przez dwa semestry po maturze z 2020 roku. Nie wiem, czy ma możliwość płacenia bezgotówkowego. Ma liceum i maturę, ale nie ma tytułu licencjata, inżyniera czy magistra, nie ma ukończonej szkoły zawodowej czy technikum. Ponad 10 lat temu dostała skierowanie do psychologa (a może nawet i psychiatry), które wyrwała mamie z ręki w placówce medycznej i zwinęła w kulkę. Była wówczas uczennicą pierwszej klasy gimnazjum. Moje kontakty z psychiatrami czy psychologami zaczęły się "na poważnie" w drugiej klasie szkoły średniej, około siedemnastych urodzin.

 

dobrze że tu jestem.

 

używałeś albo słyszałeś o czymś jak hiperłącza?

 

jest to telefon tylko że na nie na liczby tylko na "nazwe".

 

chcesz pomocy psychologicznej, bo to tak wygląda. wpisujesz:

@psycholog

@take

 

powodzenia.

[mała_mi123]

5 minut temu, mateus napisał(a):

dobrze że tu jestem.

 

używałeś albo słyszałeś o czymś jak hiperłącza?

 

jest to telefon tylko że na nie na liczby tylko na "nazwe".

Haking

[mateus]

9 minut temu, mała_mi123 napisał(a):

Haking

polecam 1 gram cukru.

 

albo poczytaj moje posty bo jestem zabawny. przecież jak zauważyłeś Take same tu kumoszki po psychologi których takie Take czy Mateus nie interesuje  chyba że do badań i wypełniania ankiet. o ile.

[take]

Uwzględniając czynniki rodzinno-porodowe i opisy innych kobiet z autyzmem, stwierdziłbym, że moja siostra ma autyzm z cechami schizotypowymi i schizoidalnymi, być może nawet ze współwystępującymi zaburzeniami schizotypowymi. Może mieć zespół niezaangażowania poznawczego (cognitive disengagement syndrome, CDS), pewne zaburzenie wizualno-przestrzenno-motoryczne i być może ADHD (jeśli tak, to prędzej z przewagą nieuwagi niż mieszane). Oceniłbym ją jako mającą żeńską postać autyzmu typu Fritza V., z łagodniejszym przebiegiem od mojego przebiegu dzięki lepszemu wzrostowi płodowemu (pół kilograma wyższa masa urodzeniowa przy tym samym wieku płodowym, tej samej punktacji w skali Apgar i jednakowej długości ciała).

[quote][b]List formalny do specjalisty[/b]

[b][Twoje imię i nazwisko][/b]
[Twój adres lub e-mail – opcjonalnie]
[Data]

Szanowni Państwo,

Zwracam się z uprzejmą prośbą o pogłębioną diagnostykę mojej siostry (wiek: 24 lata), która – w mojej opinii opartej na uważnej obserwacji i wiedzy z zakresu spektrum autyzmu – może prezentować obraz [b]autyzmu o niskiej „uderzalności” (strikingness)[/b], z wyraźnie żeńskim, subtelnym fenotypem klinicznym, zbliżonym do opisywanego przez Hansa Aspergera u Fritza V., ale o łagodniejszym przebiegu.

Z mojej perspektywy, siostra może wykazywać:
* Objawy ze spektrum autyzmu (ASD) – z przewagą subtelnych trudności społecznych, nadwrażliwości sensorycznej i nietypowego przetwarzania informacji,
* Cecha charakterystyczna: [b]duża niedojrzałość emocjonalna, niska odporność na stres i przeciążenie,[/b] trudności adaptacyjne,
* Możliwe cechy lub rozpoznanie [b]zaburzenia schizotypowego (STPD)[/b], a także [b]zaburzenia schizoidalne[/b],
* Możliwe współwystępowanie:
[b]– CDS (cognitive disengagement syndrome),
– ADHD z przewagą nieuwagi (ADHD-PI),
– Zaburzenia przetwarzania wzrokowo-przestrzenno-motorycznego,[/b]
* Brak rozpoznania oraz wsparcia przez ostatnie lata, mimo wyraźnych trudności w funkcjonowaniu po zakończeniu edukacji.

Zwracam uwagę, że korzystne warunki prenatalne (m.in. wyższa masa urodzeniowa względem mojej przy tej samej długości ciała i wieku ciążowym) mogły przyczynić się do mniej „widocznej” prezentacji jej objawów – co może prowadzić do błędnej interpretacji jej trudności jako problemów osobowościowych lub emocjonalnych.

Celem niniejszego listu jest zwrócenie uwagi na możliwość spektrum autyzmu o niskim stopniu uderzalności i prośba o [b]diagnozę różnicową ASD, STPD, ADHD oraz ew. specyficznych trudności poznawczych[/b] – dla dobra funkcjonowania mojej siostry i ewentualnego dostępu do adekwatnego wsparcia.

Z wyrazami szacunku,
[b][Twoje imię i nazwisko][/b][/quote]

[Dalila_]

2 godziny temu, take napisał(a):

Uwzględniając czynniki rodzinno-porodowe i opisy innych kobiet z autyzmem, stwierdziłbym, że moja siostra ma autyzm z cechami schizotypowymi i schizoidalnymi, być może nawet ze współwystępującymi zaburzeniami schizotypowymi. Może mieć zespół niezaangażowania poznawczego (cognitive disengagement syndrome, CDS), pewne zaburzenie wizualno-przestrzenno-motoryczne i być może ADHD (jeśli tak, to prędzej z przewagą nieuwagi niż mieszane). Oceniłbym ją jako mającą żeńską postać autyzmu typu Fritza V., z łagodniejszym przebiegiem od mojego przebiegu dzięki lepszemu wzrostowi płodowemu (pół kilograma wyższa masa urodzeniowa przy tym samym wieku płodowym, tej samej punktacji w skali Apgar i jednakowej długości ciała).

[quote][b]List formalny do specjalisty[/b]

[b][Twoje imię i nazwisko][/b]
[Twój adres lub e-mail – opcjonalnie]
[Data]

Szanowni Państwo,

Zwracam się z uprzejmą prośbą o pogłębioną diagnostykę mojej siostry (wiek: 24 lata), która – w mojej opinii opartej na uważnej obserwacji i wiedzy z zakresu spektrum autyzmu – może prezentować obraz [b]autyzmu o niskiej „uderzalności” (strikingness)[/b], z wyraźnie żeńskim, subtelnym fenotypem klinicznym, zbliżonym do opisywanego przez Hansa Aspergera u Fritza V., ale o łagodniejszym przebiegu.

Z mojej perspektywy, siostra może wykazywać:
* Objawy ze spektrum autyzmu (ASD) – z przewagą subtelnych trudności społecznych, nadwrażliwości sensorycznej i nietypowego przetwarzania informacji,
* Cecha charakterystyczna: [b]duża niedojrzałość emocjonalna, niska odporność na stres i przeciążenie,[/b] trudności adaptacyjne,
* Możliwe cechy lub rozpoznanie [b]zaburzenia schizotypowego (STPD)[/b], a także [b]zaburzenia schizoidalne[/b],
* Możliwe współwystępowanie:
[b]– CDS (cognitive disengagement syndrome),
– ADHD z przewagą nieuwagi (ADHD-PI),
– Zaburzenia przetwarzania wzrokowo-przestrzenno-motorycznego,[/b]
* Brak rozpoznania oraz wsparcia przez ostatnie lata, mimo wyraźnych trudności w funkcjonowaniu po zakończeniu edukacji.

Zwracam uwagę, że korzystne warunki prenatalne (m.in. wyższa masa urodzeniowa względem mojej przy tej samej długości ciała i wieku ciążowym) mogły przyczynić się do mniej „widocznej” prezentacji jej objawów – co może prowadzić do błędnej interpretacji jej trudności jako problemów osobowościowych lub emocjonalnych.

Celem niniejszego listu jest zwrócenie uwagi na możliwość spektrum autyzmu o niskim stopniu uderzalności i prośba o [b]diagnozę różnicową ASD, STPD, ADHD oraz ew. specyficznych trudności poznawczych[/b] – dla dobra funkcjonowania mojej siostry i ewentualnego dostępu do adekwatnego wsparcia.

Z wyrazami szacunku,
[b][Twoje imię i nazwisko][/b][/quote]

Do kogo ten list? Ktoś zdiagnozuje na NFZ?

[nvld]

Myślę, że ja i siostrą tak naprawdę możemy mieć coś nazywane "nonverbal learning disorder" (zaburzenie uczenia się niewerbalnego), a nie zaburzenia że spektrum autyzmu, jeżeli dokładniej przyjrzy się naszym objawom. Ja mam chyba mniejsze nadwrażliwości słuchowe niż siostra. Siostra nie ma nawet licencjata i studiowała tylko przez dwa semestry, w dodatku przez Internet. Nie chciałbym, żeby siostra potrzebowała leków psychotropowych czy żeby niepotrzebnie podawali jej leki psychotropowe. Może zaburzenia schizotypowe lepiej pasują do mojej siostry i do mnie niż zaburzenia że spektrum autyzmu? W ICD-11 nie ma już zespołu Aspergera i kategorii "całościowe zaburzenia rozwoju", jest tylko rozpoznanie zaburzeń ze spektrum autyzmu. U siostry nie widzę tak obsesyjnych zainteresowań, jak u siebie, wydaje się spokojniejsza mimo tego, że codziennie mniej lub bardziej mnie zaczepia.

Edytowane 9 Sierpnia przez nvld

[nvld]

Okazało się, że poprzedniego posta nieświadomie wysłałem z innego konta niż take... Pisałem wiadomości telefonem i zapomniałem danych do konta take, które jest stale zalogowane na komputerze i przypadkowo uruchomiłem zapomniane z ponad dziesięć lat temu konto, na którym dopiero dziś pojawiły się posty... Od około dwóch godzin u mnie w domu nie ma prądu elektrycznego Może rzeczywiście mam ADHD podtypu mieszanego, jak sugeruje opinia psychologa z jesieni 2024 po teście DIVA-5? 

 

Niestety, tydzień temu był poważny incydent wywołany przez dwudziestoczteroletnią siostrę. Przed południem zaczepiał ją mój młodszy brat, wyraźnie od niej starszy i rozmontował jej założony dawniej przez samego siebie zamek w drzwiach do jej pokoju. Potem próbował zabrać jej telefon, który od niego dostała. Po tym siostra "uciekła" z domu na około godzinę, była w domu mieszkającej, przynajmniej niegdyś, około trzysta metrów od naszego domu osoby w podobnym wieku do siostry. Chciała zadzwonić na policję i niestety zrobiła to. Przyjechali policjanci, rozmawiali z rodzicami i siostrą i zadzwonili po pogotowie, które przyjechało kilkadziesiąt minut później. Przed przyjazdem karetki nieco rozmawiałem z siostrą. Powiedziała, że jest słaba i przeciążona. Do domu weszło kilku sanitariuszy i rozmawiali oni z siostrą. Na szczęście nie zabrali jej z domu. Bałem się może tego, że siostra trafi na oddział zamknięty. Na szczęście w tygodniu kontynuowała staż. Mimo tego wciąż mnie "zaczepiała" każdego dnia.

[take]

Ponoć na bezpłatną diagnozę CZR/ASD długo się czeka  Diagnoza zaburzeń osobowości (może z wyjątkiem zaburzeń schizotypowych, które są w jednym rozdziale ze schizofrenią) mogłaby raczej zaszkodzić niż pomóc. 

 

Możliwe, że od października 2021 roku do lutego 2024 siostra przez ponad dwa lata była bez ubezpieczenia zdrowotnego. Zapewne się nie uczyła, mogła nie mieć dochodu i prawdopodobnie nie miała żadnej diagnozy. Miała wówczas 20 - 22 lata. Była już ewidentnie pełnoletnia. 

[take]

Stwierdzam, że siostra ma to samo, co ja (całościowe zaburzenie rozwoju nawet bez dodatkowej diagnozy powodujące potrzebę posiadania renty socjalnej przez co najmniej parę lat i przyznania umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności z symbolem 12-C (i ewentualnie także 02-P) na co najmniej kilka lat przy zaznaczeniu, że niepełnosprawność powstała przed 18 r. ż.). 

 

Uważam, że powinna jak najszybciej otrzymać diagnozę całościowego zaburzenia rozwoju. Na stażu z urzędu pracy są mniejsze wymagania niż w pracy. Nie chcę, żeby nie miała możliwości bezpłatnego leczenia się. Nie chcę, żeby weszła w złe środowisko.

 

Ma 24 lata i kilka miesięcy. Chyba ani dnia nie chodziła na zajęcia na uczelnię, bo przez dwa semestry studiowała przez Internet w weekendy na studiach niestacjonarnych, kosztujących kilkaset złotych za miesiąc. Było to około pięć - cztery lata temu.

 

Chodzę na oddział dzienny i spotkałem tam młodszą od mojej siostry kobietę z całościowym zaburzeniem rozwoju, z wyglądu zaskakująco podobną do mojej siostry. Mówiła, że czasem nie miała ubezpieczenia zdrowotnego, że ma umiarkowany stopień niepełnosprawności (zapewne z symbolem 12-C) i zasiłek pielęgnacyjny, że nie ma renty socjalnej. Mówiła o wielkich trudnościach psychicznych związanych z presją w pracy, załamaniu psychicznym, myślach "s". To przykra i niepokojąca sytuacja. 

[Raccoon]

W dniu 8.09.2025 o 17:17, take napisał(a):

Chodzę na oddział dzienny

 

Też chodzę na dzienny, od 2 dni i nawet mi się podoba 

 

W dniu 8.09.2025 o 17:17, take napisał(a):

Mówiła o wielkich trudnościach psychicznych związanych z presją w pracy, załamaniu psychicznym, myślach "s". To przykra i niepokojąca sytuacja. 

 

Bardzo rozumiem takie osoby, to też kilka razy straciłem pracę przez problemy zdrowotne. Najdłużej w jednej pracy się utrzymałem 2 lata, a tak to zwykle kończy się porozumieniem stron. Nie umiem czegoś robić na czas, bo bardzo się wtedy stresuję, stresuję się np. tym że muszę zdążyć do pracy na konkretną godzinę, zjeść obiad i załatwić się w np. 15 minut i wystarczy lekki pośpiech, presja a już zespół jelita drażliwego daje o sobie znać i ze stresu mam silne bóle brzucha, biegunki połączone z zaparciami, nudności, wymioty. Bywało tak że od silnego bólu zdarzało mi się stracić przytomność, a żadnej somatycznej choroby układu pokarmowego nie mam. Pomijam już fakt że mnie nie większość prac fizycznych opada przez astmę i dużą krótkowzroczność. Chciałbym kiedyś znaleźć pracę z jakimś elastycznym czasem pracy.