Blokada myśli

[LiwusiaUwU]

Cześć, ostatnio zaczynam mieć tak jakby blokadę w myślach.

Nie wiem czemu akurat teraz i dlaczego.

Dniami spędzam dzień z klasą i koleżanką, z którą codziennie zaczynam spędzać czas.

Ten czas, który spędzam z kimś nie myślę, nie mogę o niczym pomyśleć, ale nie mam problemu z tym w dzień.

Kiedy jestem sama, przed snem, na spacerze z psem oraz, gdy przeglądam internet. Pustka.

 

Miałam chłopaka, moja pierwsza miłość życia.

Zerwał ze mną i to było bolesne.

Zepsułam to i próbuję to naprawić.

Po ponad miesiącu żadnego kontaktu napisałam do niego.

Była przy mnie koleżanka, bo dla mnie to byłoby za dużo i za ciężko samej.

Napisałam z multikonta.

Kiedy odpisał, ucieszyłam się, ale też byłam zestresowana, bo bałam się, że mnie zablokuje i nie będzie chciał mnie wysłuchać.

Pisałam na spontanie.

Myślę, że na początku się droczył i poświęcił mi swój czas.

Niestety nie udało się na ten moment przekonać go, żeby mnie odblokować i dokończyć rozmowę.

Koleżanka mnie pociesza i otula nadzieją, jednak myślę negatywnie nie myśląc.

Bardzo za nim tęsknie i zależy mi, żeby go odzyskać.

 

Czuję się jakbym przeszkadzała kilku osobom.

Ciągle mówię o swoich problemach, przemyśleniach, zmartwieniach i myślach.

Coś mi mówi, że to ich męczy.

Czuję się jakby mnie już mieli dość.

Naciskam, dużo piszę, nie lubię jak ktoś nie odpisuje długo, a odczytuje.

Wiem, że to pierdoły, ale dla mnie i tak ważne, oraz daje mi to dużo do myślenia

 

Jedna sprawa, która męczy mnie do teraz.

Spodobał mi się jeden chłopak z klasy.

Zaczęliśmy pisać we Kwietniu i to bardzo dużo.

Po ponad miesiącu poczułam nagły brak zainteresowania w moją stronę.

Zainteresował się moją koleżanką.

Boli bardzo.

Nie myślałam o tym jak próbowałam namówić koleżankę na zbliżenie się do niego.

Widziałam, że podoba się mu ona, a nie ja.

Myślałam, że jak zbliżę ich do siebie to mi przejdzie.

Myliłam się i jest tylko gorzej.

Był idealny przez chwilkę.

Poczułam się wyjątkowa, ale i tak mnie zranił, a raczej ja sama siebie.

 

Wyszłam z toksycznej relacji, jednak nadal mnie to prześladuje.

Przez 7 lat miałam przyjaciółkę, która była toksyczna, a ja tego nie zauważałam.

Dużo się kłóciłyśmy w dzieciństwie o pierdoły, obrażała się i często miałam przez nią problemy.

Sama też się dawałam, a nie powinnam.

Nie czuję jednak, że to ona byłą do końca tą złą stroną.

Czasem czuję, że to moja wina, a czasem, że to przez wszystkich jestem taka i mam to gdzieś.

 

Myślę, że to przez te zerwanie się pogubiłam.

Niby nic takiego, a dużo to znaczy dla mnie.

Przesadzam?

Dramatyzuję?

Może to hormony?

Dla mnie to i tak za dużo.

Mam tylko 13 lat, a tyle mam na głowie.

Nie wiem czy dłużej wytrzymam.

Co mam robić?

Pomocy, proszę...

[Kawa Szatana]

Cześć,

 

w kwestii chłopaków i związków w tak młodym wieku to byłbym ostrożny i nie wybiegał za daleko w przyszłość, gdyż w takim wieku mało kto wie, czego od życia chce. Jeszcze się zakochasz - nie raz i nie dwa.

 

Cytat

Coś mi mówi, że to ich męczy.

Popracuj trochę nad tym pisaniem, bo fakt, ciężko się czyta.

 

Zajmij się czymś, co może odciągnąć Twoje nieproszone myśli. Możesz w sporcie trochę posiedzieć.