Gdzie powinnam szukać pomocy żeby poradzić sobie życiu? A może nigdzie? Na jaką pomoc mogę liczyć?

[Okapi22]

Mam takie objawy:

 

-Łagodne stany depresyjne, skupianie się na problemach
-Powolność, niezdarność (dyspraksja) -od zawsze; czasem obniżony napęd psychoruchowy wywołany łagodnymi stanami depresyjnymi - jako powikłanie zespołu ponownego odżywienia
-Łagodne problemy ze snem po lekach neuroleptycznych
-Brak pewnych zdolności społecznych takich jak wyczuwanie oczekiwań innych ludzi i w związku z tym niemalże brak pozytywnych relacji z ludźmi poza niepełnosprawnym chłopakiem
-słaba pamięć i problemy z zapamiętywaniem
-w pracy narzekanie że jestem zbyt mało bystra
-słabe zdrowie fizyczne - stan przedcukrzycowy, nadwaga, problemy z nerkami i wątrobą, nietolerancja soli, stan przedudarowy (zniszczenie naczynia krwionośnego w mózgu) - każde zwężenie tego naczynia spowodowane np. zwiększonym ciśnieniem, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi powoduje ból lewej połowy głowy.

[eleniq]

Mogą to być zaburzenia depresyjne. Ale diagnozę stawia lekarz. Nie napisałaś jednak ile masz lat, jednak jeśli jesteś młoda, to warto powalczyć o siebie, bo nie chcę straszyć, ale z wiekiem zaburzenia psychiczne lubią niestety przybierać na sile. W pierwszej kolejności udaj się do lekarza psychiatry, który przeprowadzi wywiad i zaproponuje dalszą drogę, powie co będzie konieczne, żeby ci pomóc - leki i/lub psychoterapia. Tak myślę, że dobra była by dla ciebie terapia na oddziale dziennym nerwic w ramach NFZ. Lekarz może ci wskazać najbliższe placówki i wypisze skierowanie na taki oddział, dzięki któremu będziesz mogła się tam dostać, ale będziesz musiała jeszcze na oddziale przejść kwalifikację. Taki oddział zapewnia ci intensywną, codzienną psychoterapię psychologiczną oraz opiekę medyczną. Pierwsze 1-2 tygodnie na takiej terapii są zawsze troszkę niepewne, drętwe, ale później lepiej się poznasz ze swoją około 10-osobową grupą. Na czas terapii można wziąć spokojnie zwolnienie lekarskie, jeśli pracujesz. Jeśli zaś się uczysz, to niestety trzeba by było przerwać naukę i wznowić ją po terapii, byś co najwyżej miała jeden semestr do powtórzenia. Taka terapia na oddziale dziennym trwa 3 miesiące lub - w przypadku przedłużenia - 6 miesięcy. Zajęcia odbywają się codziennie od poniedziałku do piątku w granicach godzin gdzieś 9-15. Obejmują one w zależności od nurtu m.in. psychoterapię grupową, pracę własną grupy, psychorysunek, psychodramę, relaksację itd. 

 

Oprócz oddziału dziennego możesz spróbować też psychoterapii indywidualnej, może być na NFZ albo prywatnie. Z tym, że tu trzeba się nastawić na długoterminową współpracę z terapeutą, zawrzeć tzw. przymierze terapeutyczne i być gotowym na długą (zwykle 2-5 letnią), indywidualną, wytężoną, co(jedno- lub dwu-)tygodniową pracę. Dobrze jest wesprzeć taką terapię lekami. Leki są dobre wtedy, kiedy ktoś w wyniku choroby ma wyraźne kłopoty z funkcjonowaniem (np. ma obniżoną zdolność logicznego myślenia, ma bardzo silne stany lękowe, natarczywe myśli itd.).