Mam problem z samą sobą/osobowość

[909karolina]

Popadam skrajność w skrajność. Byłam dzieckiem bardzo wrażliwym , dzielącym się , uśmiechniętym , z poczuciem humoru itd.. krótko mówiąc osobą radosną. Nie wiem kiedy stałam sie osobą zimną , nie reagującą zbytnio na czyjeś emocje , płacz nie robi na mnie takiego wrażenia jak kiedyś. Stałam się osobą zazdrosną/samolubną . Rzadko sie uśmiecham jak i żartuje. Nie śmieszy mnie nic za bardzo . I tylko siostry zwracają mi uwagę na to że ja mając już 15lat zachowuje się jak jakiś starzec. Nie zbyt dobrze czuje się sama ze sobą , często nie rozumiem swoich czynów , takich jak bycie dla kogoś nie fair(chyba tak się pisze) i bycie osobą nie wdzięczną . Nikt mnie nie obchodzi . Stałam się taką ,,arogancką egoistką". Dla mnie skaraniem boskim jest jedzenie czegoś innego niż słodycze . Zauważyłam że jak coś nie idzie po mojej myśli to wpadam w furie. Jestem wrażliwa na dotyk i nie lubie wyrażać uczyć . Nie umiem nikogo pochwalić , nie dlatego że jestem zazdrosna itp   tylko z trudnością mi powiedzieć że ktoś zrobił dobrą robote. Popadam w obsesje na punkcie , włosów , rzęs , zębów , skóry , wagi. Jeżeli z kimś się spotykam np z przyjaciółką to ,,czekam aż się to wszystko skończy" . Nie robie nic bez interesownie . Mam znajomych i bardzo dobrze odgrywam ,,inną siebie"   Nie potrafię zrelaksować się psychicznie. Byle czym się stresuje . Mam wrażenie że sama siebie nie znam. mowią mi niekórzy że jestem samodystrukcyjna i płyne na dno . Przez te wakacje czułam pustke i zmęczenie.  

Dzięki że przeczytał*ś ! Szczerze to naprawdę nie wiem co jest ze mną nie tak. Chciałabym wiedzieć czy to wina zaburzeń osobowości czy coś może jeszcze innego? Dlaczego taka jestem , tez trudno mi na to odpowiedzieć , rodzine mam normalną , mam wszystko co mi potrzeba . Utrzymuje dobry kontakt z kilkoma osobami i w sumie to na tyle. Dzięki jeszcze raz . 

 

 

[shira123]

Droga autorko,

 

ponizej 18 lat nie diagnozujemy zaburzeń osobowości, ponieważ osobowość nastolatka ciagle się zmienia, ewoluuje.

trudno powiedzieć czy Twoje zachowania mogą niepokoic czy tez poprostu jest to kwestia dojrzewania, burzy hormonów i ciągle zmieniających się emocji.

 

jezeli czujesz się b. zaniepokojona, zaczęcam cie do rozmowy z psychologiem/pedagogiem szkolnym.

[Dalja]

O tak psycholog najprędzej powie czy wszystko ok, wybada co masz w środku. Ale do szkolnego to najlepiej nie idź

[forget-me-not]

Wygląda na to, że coś jest jednak w Twoim otoczeniu nie tak, a to co opisujesz wygląda na reakcję. Odseparowujesz się od swoich emocji i wpadasz w zachowania narcystyczne. Może tym co Cię boli są jakieś zaburzone emocjonalnie relacje z rodzicami ? Ale w tym wieku nie jesteś w stanie tego zrozumieć, niektórzy "odkrywają" jakieś zaburzenia w relacjach z rodzicami (które później wpłynęły na ich psychikę) dopiero po 30-tce. A być może to faktycznie tylko nastoletnia burza hormonów, która minie z czasem.