Infantylizm w zaburzeniach osobowości

[Smutne Ziarno]

Nie zawsze infantylizm jest chorobą. Może też stanowić zespół objawów określonych zaburzeń osobowości lub nieprawidłową strukturę charakteru.

Są to wzorce zachowań, nabyte i utrwalone w dzieciństwie, które odbiegają od norm w zakresie m.in. sposobu myślenia. Prowadzi to do sytuacji, gdy człowiek określany jako infantylny jest niestabilny uczuciowo, notorycznie lekceważy obowiązujące normy społeczne.

Nie ma również poczucia odpowiedzialności za własne czyny, co stanowi często duży problem. Infantylizm w tym przypadku, jako że nie jest zaburzeniem psychicznym, nie podlega leczeniu.

Zaleca się jednak terapię poznawczo-behawioralną prowadzoną pod okiem psychologa. Na ten krok jednak musi zdecydować się sam pacjent.

 

Ciekawa sprawa, ktoś z zaburzeniami dostrzega w sobie infantylizm? Bo ja w sobie dostrzegam, byłem u psychiatry powiedziała że z pewnością mam głęboko zaburzoną osobowość i powinienem pójść na oddział dzienny. Jestem naiwny, oszukują mnie nawet w grach sposobami na które nabrało by się tylko dziecko, strasznie się irytuję gdy komputer przy którym spędzam cały swój wolny czas nie spełnia moich oczekiwań, wydałem na gierkę większość wypłaty w przeciągu miesiąca (w tym nie byłoby nic dziwnego ale reszta hajsu poleciała głównie na fajki i musiałem pożyczać na konieczne wydatki) , kiedyś próbowałem w żałosne sposoby zwrócić na siebie uwagę, zdarzało mi się popajacować w życiu, samo moje myślenie jest jakby inne, takie prostolinijne jakbym wgl nie ogarniał rzeczywistości, nie dostrzegam jaki ludzie mają charakter dopóki ktoś czegoś mi nie zrobi, palę i piję kawę bez umiaru, o niczym się nie dowiaduje, moja wiedza jest uboga, z nikim praktycznie nie potrafię utrzymać rozmowy a jak już ktoś ze mną gada to zauważyłem że z postawy jest mniej... jakby to powiedzieć "otwarty" niż wobec pozostałych ludzi i nie zamierza utrzymywać ze mną jakiegoś ścisłego kontaktu (nigdzie nie wychodzę bo nikt się ze mną nigdzie nie umawia, próbowałem kiedyś sam zapraszać ale uwierzcie mi że to nic nie zmieniło), w pracy raz trząsłem rękoma to myśleli że się naćpałem a ja miałem nagonkę myśli straszną i rzeczywiście nawet czułem się jakbym był pod wpływem jakich środków, jakby pobudzony mimo że na co dzień mam mało energii ;/ Nie daję już rady psychicznie, chcę się zmienić - znaleźć lepszą pracę niż ochrona, wyjść z jakąś dziewczyną na kawę, zdobyć czyjeś zaufanie i go nie stracić po kilku dniach i wiele innych. Mimo to jestem w letargu nic z tym nie robię, taki ambiwalentny, zdiagnozowano u mnie schizofrenie potwierdzoną przez kilku lekarzy, dopiero jeden powiedział że to nie musi być schiza choć jej nie wyklucza całkowicie. Czuję że mam ku****** zaburzoną osobowość do tego stopnia że daje aż pojedyncze objawy schizy, tak czuję. Czy tak głębokie zaburzenia da się wyleczyć? Jakby wrodzone bo walnięty byłem od dziecka wczesnego. W dodatku nie potrafię w internecie zbyt wiele o tym znaleźć... dobrze że przynajmniej wpadłem na pomysł by napisać na tym forum...

 

Edytowane 23 Listopada 2019 przez exodus!
przywrócono domyślny rozmiar czcionki

[wiejskifilozof]

Godzinę temu, exodus! napisał:

wątek już istnieje:

 

Dziecięce reakcje ? To u mnie.Cieszę się,na widok elfa w Graffice.

[Smutne Ziarno]

Ok przeczytałem ale nie dowiedziałem się jednego - czy to da się leczyć? Zachowuje się jak skończony kretyn i jedyne co z wiekiem przychodzi to coraz większa świadomość że coś ze mną nie tak i szukanie chorób po psychiatrach i w internecie, jeden mówi że mam depresję, kilku że schize, inny że zaburzenia osobowości, zwariować można. I zdarza się że ludzie mnie dręczą, nie teraz bo kursuje tylko dom praca ale w czasach szkolnych na okrągło. To na prawdę utrudnia mi życie i to w bardzo dużym stopniu, nawet nie sądzicie jak dużym. Z tego co wiem za zaburzenia osobowości nie ma nawet czasowego orzeczenia o niepelnosprawnosci a jak zacznę grzebać za głęboko jeszcze mi go nie przedłuża i nie będę miał pracy bo przez swoją infantylnosc radzę sobie tylko w ochronie na nocną zmianę gdzie nie trzeba nic robić praktycznie. 

[Smutne Ziarno]

Czy sytuacja w której w wieku 20 lat zgonuje jak mam okazję wypić i budzę się oszczany...  Wyobraź to sobie zdarza się i zdrowym ale to jedna z gorszych i bardziej wstydliwych akcji jakie odwalilem a było tego sporo. Nawet do dziewczyny nie umiem zagadać jak dorosły człowiek temu nigdy żadnej nie miałem mimo 23 lat na karku. Piszę ogolnikowo? Nie potrafię inaczej w tym tkwi problem

[Smutne Ziarno]

Objawy schizy-ambiwalentyzm, widzę jak ludzie o mnie gadają, siedzę samotnie zamykam się w pokoju na klucz tylko praca-samotne siedzenie, nic nie robię, dosłownie nic nawet się nie myję, na niczym mi nie zależy praktycznie napisałem ten post że chce się leczyć ale na codzień jest mi dobrze czasem mam doła tylko jak dziś. W pracy pracujemy w 3 osoby na zmianie to uciekam na samotny posterunek. 

 

Utrudnia mi życie jestem głupi do tego stopnia że nie potrafię w mieście nawet zlokalizować budynku po numerze i bladzę po ulicy od jednego końca do drugiego. 

 

 

Edytowane 23 Listopada 2019 przez Smutne Ziarno

[Smutne Ziarno]

Miałem na tym forum inne konto--Niepewny - poczytaj posty i zobacz jakie były.... 

[Inga_beta]

Przypomniałam sobie o tym jaka ja kiedyś byłam infantylna. Taka niedojrzała emocjonalnie jakbym miała o wiele lat mniej. Zdania zbudowane jak u dziecka, wypowiedzi jak u dziecka, ogromna naiwnośc, ciągle oszukiwana, łatwowierna. Byłam taka jak to wymagali ode mnie rodzice. Miałam być posłuszna i tylko wykonywać ich rozkazy bez zastanawiania się. Miałam być dobra dla wszystkich i o wszystkich myśleć dobrze, nie oceniać. Do tego wychowanie przez kościół i chęć sprostania przykazaniom. Wierzyłam we wszystko co było napisane i we wszystko co ludzie mówili.