Nauka mnie wyniszcza psychicznie

[merci19]

Zabrzmię pewnie idiotycznie, ale zdecydowałam się, że dam sobie szansę i spróbuję. Moim problemem jest podporządkowanie swojego życia pod naukę. Pomyślicie pewnie, że co w tym złego. Ja uczę się non stop, nawet wtedy kiedy nie muszę, a w wolnych chwilach ciągle z tyłu głowy czai się myśl o tym, że przez to że się nie uczę coś zawalę. Nie umiem się zrelaksować. Skupić myśli na czymś innym, spać. Przekładam naukę nad chłopaka, znajomych i rodzinę. Nie daje mi to żyć. Nie wiem jak mam to w sobie zwalczyć albo chociaż stopniowo zmniejszać tę przypadłość. Proszę, pomóżcie. 

Edytowane 19 Stycznia 2019 przez merci19

[wiejskifilozof]

A po co się męczyć,i tak nie będziemy Noblistami.

[johnn]

29 minut temu, wiejskifilozof napisał:

A po co się męczyć,i tak nie będziemy Noblistami.

Who know.

[wiejskifilozof]

Czekam 

[pacjent13]

Jeśli masz OCD, to cokolwiek w życiu będziesz robić zamieni się w obsesję. Wszystko na czym Ci zależy zniszczy nerwica. Kiedy dojdziesz do takiego momentu że nauka już nie będzie możliwa, nieefektywna i zakończysz swoją edukację to nadal będziesz odczuwać lęk a wtedy nerwica znajdzie swoje ujście w innych czynnościach. Kiedy już ze wszystkich potrzeb wyższego rzędu zrezygnujesz (szkoła, praca, hobby, sport) to wtedy nawet te podstawe i prymitywne czynności będą Ci sprawiać kłopot, np. związane z odżywianiem się lub z higieną. Następny etap upodlenia się to już leki w końskich dawkach, patrzenie w  sufit, sranie pod siebie.

Nie czekaj dłużej i idź natychmiast do psychiatry.

[merci19]

Próbowałam już chyba wszystkiego w ramach relaksu i zapomnienia o tym, że muszę się uczyć: nowe hobby, znajomi, nawet wyjazdy na wakacje i wycieczki nie pomogły. Trochę nie wyobrażam sobie momentu, w którym gadam z rodzicami o tym, że potrzebuje pomocy psychiatry. Zaraz znajdą wytłumaczenie albo "dostaniesz to zaraz Ci się odechce wymyślania". Jak ich przekonać? Uzasadnić? Dla mnie też przecież nie będzie to miłe.