Czy powstrzymanie się od obżarstwa może odblokować emocje?

[Copyfighter]

Cześć

 

Mam pytanie dotyczące obżerania się. Zawsze postrzegałem to jako pewną formę uzależnienia. Dobra metoda na złagodzenie stresu bądź innych złych uczuć. Człowiek się nażre, nie ma nawet siły o niczym myśleć i ma chwilę spokoju i wytchnienia

 

Jestem z siebie bardzo zadowolony, bo od blisko miesiąca udaje mi się regularnie i zdrowo odżywiać, a także nie ulegam atakom obżarstwa. Zauważyłem jednakże, że stałem się bardzo emocjonalny (zacząłem czuć bardziej) i zaczęły do mnie wracać silnie wspomnienia z przeszłości.

 

Stąd moje pytanie. Czy jeśli przestajemy traktować jedzenie jako remedium na swoje złe uczucia (nie mamy czym ich zapychać), to czy może w nas się coś odblokować?

[nieboszczyk]

powstrzymanie sie od obżarstwa?to głónie w przypadkach ostrego zapalenia trzustki kiedy amylaza sie rozlewa po całej otrzewnej i dziurawi jelita niczym małpka zaszyta w jamie brzusznej która z nudów urwała sobie jedno z jelit albo w przypadku zespołu wątrobowo nerkowego kiedy robisz sobie "post" kilkumiesięczny po którym chudniesz i wszystko powoli sie prostuje.łącznie z wielomoczem i śmiesznymi wynikami krwi,

[Gość]

Czy jeśli przestajemy traktować jedzenie jako remedium na swoje złe uczucia (nie mamy czym ich zapychać), to czy może w nas się coś odblokować?

Obżarstwo to tylko jeden ze sposobów. Jeżeli nie chce się być grubym, a chce się zmniejszyć lęk to są jeszcze inne sposoby, np. brak snu, głodowanie, kac czy chociażby ćwiczenia fizyczne. Chodzi o to, aby mózg był tak zmęczony, aż nie da rady myśleć o głupotach. Gdy zabraknie paliwa, to mózg zacznie myśleć tak jak należy. Mózg podświadomie myśli o głupotach, stąd lęki. Dlatego ja zawsze lepiej się czuję, nie mam lęków i nawet mam więcej energii, gdy jestem w tych stanach.

[nieboszczyk]

Chodzi o to, aby mózg był tak zmęczony, aż nie da rady myśleć o głupotach. Gdy zabraknie paliwa, to mózg zacznie myśleć tak jak należy. Mózg podświadomie myśli o głupotach, stąd lęki. Dlatego ja zawsze lepiej się czuję, nie mam lęków i nawet mam więcej energii, gdy jestem w tych stanach.

myślec o głup[otach...po 6-7 dniach głodówki "lecisz helikopterem".są zawroty głowy,ciężko wejsc po schodach.wyjdziesz na zakupy i w drodze moze film ci sie urwać na chodniku

[Gość]

myślec o głup[otach...po 6-7 dniach głodówki "lecisz helikopterem".są zawroty głowy,ciężko wejsc po schodach.wyjdziesz na zakupy i w drodze moze film ci sie urwać na chodniku

Aż tak długich głodówek nie stosowałem, ale robiąc raz na jakiś czas nawet 1-2 dniową głodówkę od razu widać pozytywną zmianę. Co do zawrotów głowy to lepiej się czułem na odstawce różnych leków, gdy miałem w głowie taki helikopter, że prawie leciałem na mordę, niż na trzeźwo. Paradoksalnie czułem się wtedy zdrowiej, miałem więcej energii i nie miałem lęków.

[fifikse]

(...) Czy jeśli przestajemy traktować jedzenie jako remedium na swoje złe uczucia (nie mamy czym ich zapychać), to czy może w nas się coś odblokować?

pewnie tak. zresztą nie dotyczy to tylko jedzenia, ale wszelkich nałogów/uzależnień, jak sądzę. przestajesz się znieczulać, uczucia wracają, lub też (wraca) pewnego rodzaju umiejętność odczuwania, albo uczuć tych rozumienia, analizowania, pełnego doświadczania (...) w sumie nie wiem jak to nazwać (?) zakładam że jasne to dla wszystkich, którzy kiedykolwiek walczyli z (jakimkolwiek) uzależnieniem.

 

 

gratuluję pierwszych kroków na nowej drodze - pierwszego "zdrowego miesiąca" - to już coś.

[Copyfighter]

pewnie tak. zresztą nie dotyczy to tylko jedzenia, ale wszelkich nałogów/uzależnień, jak sądzę. przestajesz się znieczulać, uczucia wracają, lub też (wraca) pewnego rodzaju umiejętność odczuwania, albo uczuć tych rozumienia, analizowania, pełnego doświadczania (...) w sumie nie wiem jak to nazwać (?) zakładam że jasne to dla wszystkich, którzy kiedykolwiek walczyli z (jakimkolwiek) uzależnieniem.

 

gratuluję pierwszych kroków na nowej drodze - pierwszego "zdrowego miesiąca" - to już coś.

 

Dziękuję! Moja niewymuszona systematyczność jest dla mnie ogromnym powodem do dumy!

 

Postanowiłem założyć wątek, ponieważ odkąd wziąłem za rogi swoje uzależnienie, to zauważam w sobie dziwne stany.

 

Na przykład wczoraj poczułem nagle ogromny smutek i zacząłem myśleć o swojej byłej dziewczynie (historia zakończona wiele lat temu).

W pierwszej chwili poczułem potrzebę zażarcia tego, ale nie było mowy o tym.

 

Nie wiem co to był za impuls, ale jedyne co mi konstruktywnego przyszło do głowy to pisanie. Wziąłem kartkę papieru i zacząłem się starać przelewać swoje uczucia na papier. Było mi trudno, bo generalnie jakoś tak jest, że tamten okres czasu jest dla mnie białą plamą w pamięci. Napisałem do siebie, że nie mogę zrozumieć jak można nie pamiętać za wiele z czasu kiedy z drugą osobą się tak intensywnie dzieliło codzienność.

 

Kolejny impuls. Zacząłem przeglądać wspólną historię rozmów na Messengerze. To było dla mnie szokujące odkrycie.

Zacząłem to czytać i poczułem taki zalew emocji. Chciało mi się płakać, ale też momentami śmiałem się do rozpuku. To tak jakbym odkrył kogoś w sobie kogo bardzo głęboko zakopałem. Odkryłem jakąś empatyczną, uczuciową część siebie? Nawet zauważyłem, że byłem bardzo zabawnym gościem

 

Zacząłem się zastanawiać czy to wszystko ma coś wspólnego ze sobą.

[gosia17]

Ja po kilku dniach od odstawienia objadania się pamiętam ogromną złość. Może jedzeniem blokowałam jej wyrażanie. Jestem pewna, że odstawienie jedzenia odblokowuje tłumione nim emocje i są to niestety emocje nieprzyjemne. Ale może w ten sposób, raz przeżyte nie będą już wracać, choć niektóre emocje u mnie wracają mimo przeżywania, tzn. wracają wspomnienia a z nimi wciąż te same przykre emocje.

[fifikse]

tak sobie myślę że tak naprawdę to zależy też jakiego rodzaju jest to "się powstrzymywanie" ... bo jeśli takie bardzo-bardzo na siłę, z przymusu; że bezustannie walcząc, siebie kontrolując, a więc też i blokując, "się powstrzymuję" to nie sposób jest przecież doświadczyć jakiejkolwiek czystej emocji, niezabrudzonej nakazami, zakazami - bezustanną walką właśnie. Copyfighter wspomniał o "niewymuszonej systematyczności" - i słusznie. właściwie to walcząc z uzależnieniem należałoby przestać walczyć.

[anemon]

Jestem z siebie bardzo zadowolony, bo od blisko miesiąca udaje mi się regularnie i zdrowo odżywiać, a także nie ulegam atakom obżarstwa.

Gratuluję sukcesu i życzę dalszej konsekwencji w działaniu.

 

Zauważyłem jednakże, że stałem się bardzo emocjonalny (zacząłem czuć bardziej) i zaczęły do mnie wracać silnie wspomnienia z przeszłości.

 

Stąd moje pytanie. Czy jeśli przestajemy traktować jedzenie jako remedium na swoje złe uczucia (nie mamy czym ich zapychać), to czy może w nas się coś odblokować?

Cokolwiek "zajadałeś" - smutek, gniew, frustracje, poczucie wewnętrznej pustki - jest w Tobie nadal, ale już nie tłumione jak dotychczas.

[nvm]

W dniu 17.01.2018 o 21:51, Copyfighter napisał:

Stąd moje pytanie. Czy jeśli przestajemy traktować jedzenie jako remedium na swoje złe uczucia (nie mamy czym ich zapychać), to czy może w nas się coś odblokować?

Tak.

 

W dniu 19.01.2018 o 10:22, fifikse napisał:

tak sobie myślę że tak naprawdę to zależy też jakiego rodzaju jest to "się powstrzymywanie" ... bo jeśli takie bardzo-bardzo na siłę, z przymusu; że bezustannie walcząc, siebie kontrolując, a więc też i blokując, "się powstrzymuję" to nie sposób jest przecież doświadczyć jakiejkolwiek czystej emocji, niezabrudzonej nakazami, zakazami - bezustanną walką właśnie. Copyfighter wspomniał o "niewymuszonej systematyczności" - i słusznie. właściwie to walcząc z uzależnieniem należałoby przestać walczyć.

Słuszna uwaga.

 

Edytowane 9 Lipca 2018 przez nvm