gleboka depresja u nastolatkow

[jadzinka]

Witam.

4 dni temu moj 16-letni syn chcial sie zabic, od 3 dni przebywa w osrodku. Trudno mi sie odnalezc...

 

-- 22 lip 2014, 00:12 --

 

Syn dostaje Citaloporam

 

-- 22 lip 2014, 00:13 --

 

Citalopram

[Łapa]

Dobry wieczór,

Przyjmij, proszę, moje wyrazy współczucia. Jeszcze dużo czasu upłynie nim będę miał nastoletnie dziecko, ale znam to "od drugiej strony" tj. sam miałem próbę samobójczą, a następnie przebywałem w szpitalu psychiatrycznym. Na pewno syn będzie potrzebował dużo wsparcia, poukładanie emocji i myśli w głowie po próbie "s" nie jest łatwe. Trzymaj się!

[jadzinka]

Dzieki! A wydawalo mi sie, ze mial to wsparcie..., a tu kupa!

[Gość]

Dzwoń do niego i odwiedź go jeśli masz taką możliwość. Wesprzyj go, daj mu do zrozumienia że jest ważny i zależy ci na nim. Porozmawiaj z nim o tym co się stało i dlaczego tak postąpił. Jak wróci do domu zapytaj go jak możesz mu pomóc rozwiązać jego problemy i nie zostawiaj go samego w tym stanie.

 

Pewnie się obwiniasz, jak się wszystko wyjaśni będziecie mogli popracować nad tym żeby to się nie powtórzyło.

[Gość]

Rozmawiaj z nim o tym, to przede wszystkim.

[onet700]

Jestem trochę starszy od Twojego Syna bo mam 20 lat. Sam mam prawdopodobnie depresję i sam się z tym zmagam. Nie raz już myślałem o samobójstwie... Właściwie to żyje głównie dzięki ludziom z tego forum, którzy dali mi światło nadziei, że to wszystko ma jakiś sens. Wiem jak ciężko jest żyć w depresji bez żadnego wsparcia. Dlatego mogę Ci doradzić, że najlepsze co możesz zrobić to być przy nim, rozmawiać z nim, pokazać mu ze jest ważny dla Ciebie. Mnie tego brakuje i wiem, że to cholernie boli.

[monapayne]

Najważniejszy jest spokoj i delikatność. Zrozumienie. Ja w swoich trudnych chwilach czułam się jak ogromny problem i ciężar dla swoich krewnych. Bardzo brakowało mi otuchy duchowej. Tego prawdziwego zrozumienia i ciepła. Byli przejęci, ale bardzo nerwowi i przestraszeni. Czułam się winna, że tak się dzieje, a też byłam w szpitalu i prawie doszło do mojego końca. Czułam, że znowu zrobiłam problem swojej rodzinie. Myślę, że ważne jest tutaj, aby pokazać, że osoba po próbie może na nas liczyć jeśli chodzi o przyszłość.

 

Ja też bardzo wstydziłam się później tego co zrobiłam. To także niszczące uczucia. Wolałabym, aby moja próba była zrozumiana. Czasem słów nie trzeba wiele. Wystarczy zrozumienie. Czasami słów jest dużo i osaczania, a nie ma zrozumienia...

 

Najważniejsze jest to, aby przekonać o wartości życia, o tym, że każdy jest wartościowy, że warto żyć i układać przyszłość i siebie dalej. Można wiele w życiu zmienić.

[onet700]

Masz rację. Trzeba mu dawać poczucie, że jest ważny i potrzebny, że nie jest ciężarem dla Was [rodziny]. Musi czuć się potrzebny. U mnie tego nie ma, na rodzinę nie mam co liczyć dlatego jest mi ciężko. Zrozumieć go to podstawa waszego dalszego życia. Trzeba zaakceptować to co się stało i robić wszystko by nie stało się ponownie.