Depresja i nerwica, a znalezienie drugiej połówki

[Sebi]

Witam, od jakiegoś czasu męczę się z chorobami, jakimi są nerwica i depresja m.in. W skali Beck'a wyszło mi 38. Chodzę regularnie na psychoterapię, zażywam leki, obecnie mieszkam z rodziną, chociaż mam swoje mieszkanko. Może przejdę od razu do meritum tego, po co założyłem ten wątek. Wiadomo, człowiekowi z takimi dolegliwościami gorzej jest znaleźć partnera/partnerkę w realnym świecie. Ja np. bałbym się na "pierwszej" i nie tylko pierwszej randce głównie somatycznych objawów mojej nerwicy, typu parestezje, uczucie duszności, mrowienia, słabości i braku tchu. Taki strach przed tym jeszcze bardziej nakręciłby sytuację. Jakbym miał się spotkać z jakąś dziewczyną i ona już wiedziałaby o moich dolegliwościach, to byłoby mi z tym lepiej i nie obawiałbym się tak tego, zwłaszcza gdyby ona też miała jakieś zaburzenia nerwowe, to by mnie mogła zrozumieć, a ja Ją. Jestem osobą wrażliwą, czułą, chciałbym kogoś poznać, ale tak jak mówię, jest to trudne z wyżej wspomnianych powodów, przynajmniej w moim przypadku. Może znalazłaby się jakaś chętna osóbka płci przeciwnej na jakieś miłe rozmowy zapoznawcze itd :)? Wiem, że to nie jest portal randkowy, ale podejrzewam, że duża ilość osób tutaj boryka się z tym problemem i taki wątek jest potrzebny, dlatego fajnie byłoby, gdyby moderatorzy od razu go nie kasowali, a jak już coś, to przenieśli w odpowiednie miejsce albo wątek, albo mój post, jeśli podobny wątek już istnieje. Człowiek z nerwicą czy depresją to też człowiek, który tak samo czuję, a dużo częściej są to ludzie bardzo wrażliwi pragnący miłości. Więc tak jak mówię, miło byłoby porozmawiać z jakąś dziewczyną w podobnym wieku i z moich okolic, niech inni też się tu wypowiedzą i może poznają kogoś w ten sposób.:) Szczegóły na privie. Sebi, 24 lata, Kraków.

[Jer]

Ja osobiście nawet nie rozważam poznania kogoś "normalnego" bo boje się braku zrozumienia i wyśmiania.

Normalna osoba nigdy w życiu nie wyśmiałaby osoby chorej.

Według mnie wzajemna opieka i zrozumienie to najlepsze lekarstwo.

Tu masz po części rację :) Można pomagać, dawać oparcie i pełne zrozumienie, ale trzeba uważać, żeby nie przerodziło się to w totalne wykorzystywanie drugiej osoby i takie tak. Wszystko z umiarem.

 

" Większość dziewczyn to idiotki, podobnie jak większość facetów. "

Bardzo podoba mi się to zdanie. Zarówno dziewczyny i faceci zdrowi czy też nie, czasem są" idiotami/idiotkami " i na to nic nie poradzimy. Trzeba starać się odpowiednio dobierać sobie towarzystwo.

 

@ Sebi, my " wrażliwcy " mamy gorzej, ale nie jesteśmy na straconej pozycji. Wrażliwość u facetów się ceni

Normalne też są Twoje obawy przed odrzuceniem przez Twoją chorobę, ale nie łam się. Pośród tych wszystkich " idiotek " znajdzie się jedna, która zaakceptuje Cię takiego jakim jesteś i wcale nie jest powiedziane, że również ona sama musi mieć jakieś zaburzenia.

Z całego serca życzę Ci znalezienia właściwej kobiety. Trzymaj się

[Ewka23]

Sądzę, że już samo zakładanie, że nie można poznać kogoś normalnego, jest jakimś etykietowaniem itd. w każdym bądź razie takie myślenie skazuje na straconą pozycję. ja zawsze zakładam, że wiele osób cierpi i ma trudności w życiu i ze sobą. I to wcale nie jest nienormalne.

[Gość]

wspierać, albo nakręcać się razem

chyba lepiej mieć kogoś kto "trzeźwo" spojrzy na to wszystko

[ala1983]

...musisz poszukać kogoś kto jest w podobnej sytuacji jak ty.

Nic bardziej mylnego, dokładnie odwrotnie. Trzeba szukać partnera "normalnego", ale takiego, który zrozumie Twoje problemy. Z doświadczenia jednak wiem, że to jak wygrać w totka.

[khaleesi]

ala1983, dokładnie. Sebi, powodzenia