Po mojemu

[AronFtv]

Miałem 2 lata temu odmę samoistna

Stres po tym i obawy że może wrócić trwały jakieś 2 latka

Czy sie teraz boje Nie wiem leczę sie na nerwice to co mi sie przytrafiło tak samo jest skutkiem nerwicy

Teraz podchodzę do tego inaczej było minęło

Kocham życie i nie dam sie już

Chcę żyć normalnie i żyję

 

Nie chce zapeszać ale teraz żyję o niebo lepiej

 

Wiecie jaka ulga jak mogę wstać rano i powiedzieć sobie no chłopie kolejny piękny dzień

 

Ale naprawdę wiele pracy w to wkładam aby było lepiej

[Gość]

Cześć AfronFTV!

Cieszę się, że masz takie podejście. Nie wiem za bardzo na czym polega ta choroba, ale wiem, że jest poważna. Niesamowite, że nabawiłaś się jej przez nerwicę.

A jak w ogóle sobie radzisz? Masz jakieś metody?

[AronFtv]

Choroba poważna wszyscy przechodzimy w życiu odmę samoistna 15% mi przytrafiła sie całkowita i to przez nerwy i wtdy bardzo chciałem zachorować i sie udało.Wszystko można sobie wmówić i tak sie stanie :)

 

Czy mam jakieś metody hmm miłość mojej narzeczonej a po zatym wiele pracy sam wkładam w to aby było lepiej i się staram okropnie o tym nie myśleć biorę leki

Radzę sobie świetnie i tak ma być teraz już nie chce aby to wróciło nie chce pierdzielić sobie znowu kilka lat życia Biorę slub 12 lipca 2008 i mam cel w życiu a więc chce żyć zdrowo i pełny uśmiechu

 

Czy ta choroba jest poważna jak wszystkie wyzdrowiałem jak Nasz Ojciec Jan Paweł II odszedł od nas 2 kwietnia

 

i teraz wiem że otrzymałem dar życia i doceniam to teraz

Ludzie nie doceniają życia !!!

[Martusia]

Ludzie nie doceniają życia !!!

 

Owszem.

Dopiero kiedy moje serce na kilka minut przestalo bić a jednak teraz tu siedzę i pisze do Was, doceniam.

Dlaczego musi się tyle wydarzy, by zacząć dostrzegać jakie mamy szczęście już w tym, ze żyjemy i wszystko zależy od nas.

Nie poddawajmy się .

[AronFtv]

Martusia i taka jest właśnie cała prawda

[Gość]

Hm, ja mam trochę inne podejście - uważam życie za przelotną chwilę, nie przywiązuję się do niego, przecież w każdym momencie można je stracić, dlatego staram się żyć na maxa. Nie boję się śmierci. Ale jakoś tak nigdy nie czułam szczególnej euforycznej radości z faktu, że żyję, mimo iż o mało go nie straciłam. To chyba nie jest normalne, co

[AronFtv]

bethi a czemu masz takie podejście i tyle

Każdy z nas wie że życie można stracić szybko ale sie o tym nie myśli

 

Ja tak samo żyję na maxa ale doceniam każdą chwilę :)

Żyjemy w świecie normalnym gdzie wszystko co nie normalne już w XXI wieku jest normalne :D