Antymon - galopując po tęczy

[antymon]

Witam Was wszystkich. Antymon, Antek- jednorożec, galopujący po tęczy, która staje się coraz bardziej monochromatyczna.

To tak pół żartem, pół serio (;

 

Właściwie nie wiem co mam tu Wam napisać. Przyczłapałam szukając porady, ponieważ zdecydowałam się na pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Borze o liczbie atomowej 9, ja nawet nigdy w szpitalu nie byłam- nie wiem co i jak, z której strony ugryźć, na co zwrócić uwagę, jak wyglądają procedury.

 

A prywatnie: Mieszkam w Krakowie, studiuję na wydziale o wdzięcznym skrócie WChUJ.

[Gość]

antymon, witaj. Zechcesz wziąć udział w forumowym konkursie na najfajniejsze nogi?

[antymon]

Posztyletowane? Chyba odpadam niestety, bo ani cienkie rajstopy, ani negliż nie wchodzi obecnie w grę. W legginsach jedynie mogę pokazać.

[monk.2000]

Cześć. Fajny awatar. Fajnie jakbyś się częściej udzielała to ten jednorożec poprawiałby humor.

[hooain]

mam taką samą prośbe co monk

[antymon]

Postaram się (;

[hasacz]

ja mam widok na Rydygiera za oknem ; )

Co do szpitala - byłem pare razy ale nie o profilu wariat tylko profilu "masz zjebane w środku brzuszka"

[antymon]

No to mieszkamy gdzieś blisko siebie, bo ja mam 1 przystanek do tego szpitala.

 

Cóż, dziś bedę próbować się tam poczołgać, tak więc może mnie nie być na forum jesli zabiorą mi komórkę.

[hasacz]

a co ci dolega

[antymon]

Napiszę to i tu- lekarz stwierdził, że nie ma podstaw do hospitalizacji i mnie nie przyjął pomimo skierowania, MS i prób (w czym jedna miała miejsce niecałe 2 tygodnie temu). Skierowanie mi zabrał i odesłał do domu, jedyne co sugerując 'może oddział dzienny?'.

[Freak696]

Antymon a jaki był powód tych prób?

[antymon]

Ponieważ jestem skrzywiona odpowiem- weltschmerz. (Za dużo przebywam z polonistami)

 

Powód był jeden, chęć śmierci.

[Freak696]

No to powód egoistyczny. Przepraszam ale według mnie jest całkiem inny.

 

Weltschmerz hmm wydaje mi się że z tym da się żyć, chociaż sam czasem zastanawiam się nad sensem istnienia i wtedy napływa potok wspomnień. No niestety trzeba z tym żyć, patrzeć na świat z perspektywy "różowych okularów". Ja je nosze przez całe życie heheheh no ale bez różowych szkieł. Pamiętam nawet jak mnie przezywano: zezol, okularnik, itd. :'>

 

Sory ze składnią zdań nie jestem za pan brat mam nadzieję że mi wybaczysz.

[renee.madison]

Napiszę to i tu- lekarz stwierdził, że nie ma podstaw do hospitalizacji i mnie nie przyjął pomimo skierowania, MS i prób (w czym jedna miała miejsce niecałe 2 tygodnie temu). Skierowanie mi zabrał i odesłał do domu, jedyne co sugerując 'może oddział dzienny?'.

 

Hej antymon!

Nie skierowano Cię na obserwację po próbie s? Leczysz się w ogóle? Jakieś leki, terapia?

 

p.s masz super niebieskie włosy :)

[antymon]

Jestem pod doraźną opieką psychiatry, bo przechodzę na NFZ. Pierwszy psychiatra chciał mnie skierować do szpitala bez mojej zgody. Drugi (nieuświadomiony o próbach) zalecał szpital jako najlepsze wyjście z sytuacji, szybką doraźną pomoc i kontrolę nad moimi zachowaniami.

 

Pierwszy terapii nie proponował, drugi właśnie ze względu pogarszającego się stanu zalecił hospitalizację.

 

Przedtem byłam na Orivenie 175 mg rano + 50 mg popołudniu, tranxene 5 mg doraźnie; mirzaten + clorazepanum 2,5 mg na noc.

Teraz zmieniono mi Effectin (Oriven) na coś z Sertraliną 100 mg rano, bez zmiany reszty.

 

Jak napisałam wyżej, lekarz przyjmujący na oddział, gdy pojawiłam się ze skierowaniem stwierdził, że nie ma podstaw do hospitalizacji, pomimo tematu MS i prób.

[renee.madison]

Chodziło mi o to, czemu po próbie nie zatrzymano Cię w szpitalu na obserwacji? (bo z tego co rozumiem, to miałby być Twój pierwszy raz w szpitalu psych?).

 

Długo już bierzesz leki? Nie zauważasz żadnej poprawy?

Czy oprócz MS i prób cierpisz jeszcze na jakieś zaburzenia? Pytam, bo nie dla każdego pobyt w szpitalu to najlepsze wyjście...

W sumie dziwne, że nie przyjęli Cię na oddział-próby i MS powinny być podstawą do hospitalizacji.

[antymon]

tak, pierwszy raz- ale po próbie nie trafiłam do szpitala. Próba została przerwana przez męża na dawkach 'bezpiecznych'.

 

Od maja/czerwca? Tendensja spadkowa jedynie.

 

Miałam na skierowaniu wypisaną eFkę bodaj 80 (zapewne przez autoagresję) i F cos tam do depresji.

[cyklopka]

Przyczłapałam szukając porady, ponieważ zdecydowałam się na pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Borze o liczbie atomowej 9, ja nawet nigdy w szpitalu nie byłam- nie wiem co i jak, z której strony ugryźć, na co zwrócić uwagę, jak wyglądają procedury.

Jest zimno, bardzo rzadko przychodzi lekarz, mają ładny park, trzeba mieć papierosy na wymianę na inne fanty ze współwięźniami... yyy... pacjentami.

Ogólnie nie polecam,

dzień dobry.

[renee.madison]

tak, pierwszy raz- ale po próbie nie trafiłam do szpitala. Próba została przerwana przez męża na dawkach 'bezpiecznych'.

 

Od maja/czerwca? Tendensja spadkowa jedynie.

 

Miałam na skierowaniu wypisaną eFkę bodaj 80 (zapewne przez autoagresję) i F cos tam do depresji.

 

Chodzi Ci o F60 (zaburzenia osobowości)? Jeśli autoagresja to raczej to wpisują. Jeśli na skierowaniu miałaś to, to faktycznie mogli Cię zbyć brakiem podstaw do hospitalizacji. Według lekarzy pewnie nie jesteś niebezpieczna dla siebie i otoczenia.

 

Troszkę dziwię się Twojemu mężowi, że nie mimo wszystko nie odwiózł Cię do szpitala, nie chodzi o to, że groziło Ci coś, ale silne myśli s. i nawet pójście o krok dalej jest wskazaniem do natychmiastowej wizyty u lekarza.

 

Dlaczego tak bardzo chcesz iść do szpitala? Ja akurat nie stoję po żadnej stronie barykady-wiem, że niektórym szpital pomaga, ale jednak większej ilości znanych mi osób nie pomógł nic, a nawet zaszkodził.

Według mnie w Twoim przypadku najlepszym wyjściem byłoby znalezienie dobrego psychiatry (dobranie leków) i jak najszybsze rozpoczęcie terapii-no i oczywiście wsparcie męża.

Czy Twoje problemy miały jakiś konkretny początek?