związek z zolnierzem :(

[~~Midnightangel14]

witam wszystkich. Zdecydowałam sie tutaj napisać ponieważ mam bardzo duży problem w związku i niewiem jak mam juz sobie pomóc. Boję się pojśc do psychologa więc pomyślalam że najpierw spróbuję tutaj.

Od 7 miesiecy jestem w związku z chłopakiem. jak go poznałam miał normalną pracę w firmie, jednak od sierpnia pracuje w jednostce wojskowej. I tu pojawia się problem. Nie potrafię tego zaakceptować. Mój wcześniejszy związek rozpadl się właśnie przez to że chłopak był zolnierzem. Nie potrafię sobię z tym poradzić. łapie mnie mega dół kiedy pomyśle że on tam jest,chodzi w mundurze itd.. Wszystko co związane z wojskiem natychmiast doprowadza mnie do płaczu. Wiem że na dłuzsza metę nie dam sobie z tym rady. Kocham go ale nie chce żeby był zolnierzem. On szuka innej pracy, ale wiadomo jak teraz z tym ciezko.. I wiem ze moze tam zostać nawet kilka miesięcy co jest dla mnie niewyobrażalne.. Ciagłe wyjazdy, słuzby..Ciągle go nei ma w domu, nie potrafię tak.. jednak niechce go stracic.. Co robic? Mysl ze miałabym to zaakceptować i męczyć się jeszcze dłużej też nie jest rozwiązaniem.. Jest dla mnie wszystkim ale przez jego pracę jestem nieszczesliwa..

[Gość]

~~Midnightangel14, Witaj jeżeli Twój chłopak rozstanie się z wojsciem bez żalu to nie widze problemu ,natomiast żeby nie miał potem pretensji do Ciebie ,ze starcił pracę na której mu zależało.

Jeżeli jednak nie potrafisz się z tym pogodzić powinnas udać sie do psychologa związek to sztuka kompromisu.

[kaja123]

  Cytat

Kocham go ale nie chce żeby był zolnierzem.

dlaczego ?

[girl anachronism]

~~Midnightangel14, moim zdaniem nie masz prawa wymuszać, by zmienił pracę. Taką drogę wybrał i jeśli nie patrzycie wspólnie w jednym kierunku, to może nie jesteście dla siebie stworzeni. Poszukaj kogoś, kto będzie pracował 8-16 i wracał do domu codziennie.

Jeśli rzeczywiście Ci tak zależy, spróbuj poszukać pomocy u psychologa, chociaż nie wiem w jaki sposób miałoby to pomóc.

[Arhol]

Jeżeli on to kocha, i lubi robić,to raczej nie zrezygnuje,wiele związków przez mundurówkę się rozpada...związki takie wymagają dużo wyrzeczeń..z obu stron,raczej ciężko coś poradzić,albo jakiś kompromis, lub tak to będzie wyglądać (dłuższe niewidzenie się)

[girl anachronism]

  Saiga napisał(a):

związki takie wymagają dużo wyrzeczeń..

To prawda i jeśli tej podstawy się nie akceptuje, to nie wróżę szczęścia.

Mój tata jest żołnierzem i wielokrotnie wyjeżdżał na misje na pół roku, rok. Chyba dzięki temu jak mój mąż na parę tygodni gdzieś wyjeżdża na szkolenia, to dla mnie żaden problem

[~~Midnightangel14]

Wlaśnie ciągle powtarza że tak średnio lubi tą pracę i że ją zmieni jeśli tylko znajdzie inną. Problem w tym że szuka jej juz 3 miesiące i boję się że będzie to trwało kolejne tyle lub dłużej.. Niewiem czy jestem w stanie jeszcze tyle wytrzymać w takiej sytuacji.

[girl anachronism]

I naprawdę tak go kochasz, że nie jesteś w stanie poczekać?

[~~Midnightangel14]

A ty jakbys postąpiła? budząc się dziennie bez chęci do życia, wiedząc że znów go długo nie będzie, być może do jutra albo dłużej bo jest tam? w tym cholernym wojsku..? Gdybyś dziennie przez to płakała..? Chciałabym poczekać ale niewiem czy wytrzymam w takim stanie jeszcze dłużej.. Wojsko to jedyna rzecz która niszczy nas związek.. i on też to widzi, bo kiedy przychodzi do domu, znowu się o to kłócimy. Inna praca i byłabym najszczęśliwszą osobą na świecie...

[girl anachronism]

Gdyby tak było, to zaczęłabym się przyglądać swoim problemom, bo nie jest normalny płacz, kiedy chłop wychodzi do pracy...

[~~Midnightangel14]

Wojsko ma troche mniej wspolnego z normalną robotą.. Co innego gdy człowiek wychodzi na 8 godzin do roboty i wraca, nieważne czy na dzienna czy nocna zmiane.. ale wraca po 8 godzinach a nie po 26 czy wiecej.. wiedział z czym wiąże się służba w wojsku i wiedział że tego nie będę potrafiła zaakceptować a mimo tego to zrobił..Albo kocha mnie albo ojczyzne.. Wydaje mi się ze taki związek od razu jest spisany na straty..

[Gość]

~~Midnightangel14, wiele tutaj też zalezy od Ciebie wytrzymaj jeszcze trochę aż znajdzie pracę skoro szuka?

[~~Midnightangel14]

A jezeli to jest kwestia tego ze szuka pracy ale podswiadomie wcale z tej niechce zrezygnowac...? Zaczynam analizowac rozne opcji i boje się że tak moze byc.. Może gra na zwłokę bo mu zalezy i chce ze mna byc ale innej pracy tez niechce? niewiem co siedzi w jego psychice.. Jesli tak bedzie to predzej czy pozniej i tak sie rozstaniemy bo wojska nie zaakceptuje.. wiec i tak bede cierpiec.. Chce się od tego uchronic, a jak ma sie juz stac to lepiej teraz.. Dlatego boję się czekać.

[Gość]

  ~~Midnightangel14 napisał(a):

A jezeli to jest kwestia tego ze szuka pracy ale podswiadomie wcale z tej niechce zrezygnowac...? Zaczynam analizowac rozne opcji i boje się że tak moze byc.. Może gra na zwłokę bo mu zalezy i chce ze mna byc ale innej pracy tez niechce? niewiem co siedzi w jego psychice.. Jesli tak bedzie to predzej czy pozniej i tak sie rozstaniemy bo wojska nie zaakceptuje.. wiec i tak bede cierpiec.. Chce się od tego uchronic, a jak ma sie juz stac to lepiej teraz.. Dlatego boję się czekać.

Rozmawiałaś z nim szczerze na ten temat?

[*Wiola*]

~~Midnightangel14, Jak dla mnie zachowujesz się jak rozwydrzona nastolatka, radzę się trochę nad sobą zastanowić

[~~Midnightangel14]

Tak..Tak jak pisałam wyżej mówi że zmieni jak coś znajdzie..Tylko wydaje mi się że mając spore doswiadczenie i checi to mozna znaleść pracę szybciej niz po pol roku.. Chcę mu wierzyć że to zrobi, ale mam wrazenie ze to potrwa jeszcze bardzo długo.. I albo w koncu ją zmieni.. albo zrozumie ze praca jest dla niego wazniejsza niz ja...

[kaja123]

  ~~Midnightangel14 napisał(a):

A ty jakbys postąpiła? budząc się dziennie bez chęci do życia, wiedząc że znów go długo nie będzie, być może do jutra albo dłużej bo jest tam? w tym cholernym wojsku..? Gdybyś dziennie przez to płakała..? Chciałabym poczekać ale niewiem czy wytrzymam w takim stanie jeszcze dłużej...

a jakby pracował w fabryce, telewizji, w teatrze, w szpitalu to by coś zmieniło? Też byś dziennie płakała i nie wytrzymywała tego stanu dłużej?

[~~Midnightangel14]

  kaja123 napisał(a):

  ~~Midnightangel14 napisał(a):

A ty jakbys postąpiła? budząc się dziennie bez chęci do życia, wiedząc że znów go długo nie będzie, być może do jutra albo dłużej bo jest tam? w tym cholernym wojsku..? Gdybyś dziennie przez to płakała..? Chciałabym poczekać ale niewiem czy wytrzymam w takim stanie jeszcze dłużej...

a jakby pracował w fabryce, telewizji, w teatrze, w szpitalu to by coś zmieniło? Też byś dziennie płakała i nie wytrzymywała tego stanu dłużej?

 

Nie.

[Hans]

Skąd wiesz, że nie?

[~~Midnightangel14]

Bo juz pracował gdzie indziej i pamiętam co czułam i jak sie zachowywałam.

[kaja123]

~~Midnightangel14, nie rozumiem? jakby go nie było bo jest na dyzurze w szpitalu albo z ekipą telewizyjną czy teatralną dwie doby to coś by zmieniło dla Ciebie? Tak czy siak by go nie było w domu te pare godzin więcej.

[~~Midnightangel14]

  kaja123 napisał(a):

~~Midnightangel14, nie rozumiem? jakby go nie było bo jest na dyzurze w szpitalu albo z ekipą telewizyjną czy teatralną dwie doby to coś by zmieniło dla Ciebie? Tak czy siak by go nie było w domu te pare godzin więcej.

 

 

I właśnie dokładnie o to mi chodzi;/ Trafiłaś w sedno. Gdyby był w szpitalu czy teatrze tak długo to nic by sie nie działo.. A na wojsko reaguje właśnie tak jak pisałam.. Naprawde psychicznie nie jestem w stanie takiej pracy zaakceptować..

[kaja123]

  Cytat

I właśnie dokładnie o to mi chodzi;/ Trafiłaś w sedno. Gdyby był w szpitalu czy teatrze tak długo to nic by sie nie działo.. A na wojsko reaguje właśnie tak jak pisałam..

dlaczego? co za różnica gdzie pracuje jak i tak go nie ma?

[~~Midnightangel14]

Ciężko to wytłumaczyć.. to wojsko juz chyba siedzi w mojej psychice.. Nie widzę problemu zeby moj facet pracowal i sie rozwijal. Ale mam uraz po poprzednim zwiazku z zolnierzem i nie umiem dopuscic mysli ze ten obecny tez moglby tam zostac i kiedys bede przez niego cierpieć bo wyjedzie na misje czy gdzies. boję się ze zostane sama bo wybierze zycie w wojsku. Nie umiem ci wytlumaczyc dlaczego tak sie dzieje , ale kazda mysl ze jest teraz tam w jednostce, na poligonie czy gdzieś doprowadza mnie do obłedu..Nigdy nie zaznam w zwiazku poczucia bezpieczenstwa, spokoju jesli w myslach bede wiedziala ze w kazdej chwili moze gdzies wyjechac i nie wrocic..

[Gość]

  ~~Midnightangel14 napisał(a):

Ciężko to wytłumaczyć.. to wojsko juz chyba siedzi w mojej psychice.. Nie widzę problemu zeby moj facet pracowal i sie rozwijal. Ale mam uraz po poprzednim zwiazku z zolnierzem i nie umiem dopuscic mysli ze ten obecny tez moglby tam zostac i kiedys bede przez niego cierpieć bo wyjedzie na misje czy gdzies. boję się ze zostane sama bo wybierze zycie w wojsku. Nie umiem ci wytlumaczyc dlaczego tak sie dzieje , ale kazda mysl ze jest teraz tam w jednostce, na poligonie czy gdzieś doprowadza mnie do obłedu..Nigdy nie zaznam w zwiazku poczucia bezpieczenstwa, spokoju jesli w myslach bede wiedziala ze w kazdej chwili moze gdzies wyjechac i nie wrocic..

Dlatego Ci pisze jak nie potrafisz sobie z tym sama poradzić może skorzystałabyś z pomocy psychologa?