Doradźcie

[Selenhe]

Chyba zaczęło do niej docierać, że nie ustąpię i spuściła z tonu. Póki co jest na tzw. cenzurowanym i nie ma wiele swobody.

Jeśli chce się widywać z znajomymi, proszę bardzo, u nas w domu, w jej pokoju. Brak towarzystwa widać jej mocno dokuczył, bo dzisiaj przyszła jedna z koleżanek i grały sobie razem.

Jutro idziemy razem do szkoły... to znaczy bezczelnie ją zaprowadzę i po lekcjach przyjdę po nią pod szkołę.

[ekspert_abcZdrowie]

Selenhe, wydaje mi się, że Twoja strategia powoli procentuje - oby tak dalej. Masz podwójnie trudno, bo musisz być jednocześnie mamą i tatą, a wówczas można nawalić w obu rolach. Najważniejsza jest konsekwencja i trzymanie się zasad, które fajnie, by było, byście trochę wspólnie ustaliły, np. Korzystasz z komputera od tej do tej godziny, pod warunkiem, że posprzątasz swój pokój. Nie posprzątasz pokoju, nici z komputera. Jasne zasady to podstawa. Warto zwrócić uwagę na to, o czym pisała Candy - powtarzać, że ją kochasz i dlatego na niektóre rzeczy jej nie pozwalasz. Gdyby było Ci obojętne, co się z nią dzieje, miałabyś w nosie, czy pije albo pali. Warto przypominać, że dzieci, które mają na wszystko pozwolone, zazwyczaj wcale nie są szczęśliwe i nie czują się kochane przez rodziców. One właśnie uciekają w pseudo-szczęście (narkotyki, alkohol, papierosy, dyskoteki, tatuaże itp.), bo odczuwają deficyt miłości i jakiegokolwiek zainteresowania ze strony rodziców. Nastolatki potrzebują jasnych drogowskazów z życiu, bo łatwo się gubią, ta jak Twoja córka.

 

Bardzo dobrze, że zainstalowałaś na komputerze program do kontroli rodzicielskiej, załatwiłaś spotkania z pedagogiem w szkole, chcesz sporządzić listę obowiązków, którą wywiesisz w kuchni, myślisz o wspólnych posiłkach i starasz się angażować córkę w pomoc w domu. Oczywiście, nie "naprawisz" dziecka z dnia na dzień, w tydzień czy miesiąc. Kontakty między Wami straciły na jakości i teraz potrzeba czasu, by je odbudować. Wierzę jednak, że powoli uda się wszystko naprawić i że Twoja córka z czasem podziękuje Ci za zaangażowanie, uwagę i pomoc. Trzymam kciuki!

[Selenhe]

Ja też w to wierzę, inaczej bym nie próbowała.