Depresja żony...

[Toms72]

To mój pierwszy post więc chciałbym się przywitać. Może w skrócie o mnie:

Jestem mężem osoby chorej na depresję (zauważyłem to ok 6 tygodni temu), żona początkowo leczyła się czymś takim jak Mozzarin (w mojej opinii niezłe świństwo powodujące totalne zobojętnienie nie tylko w stosunku do mnie ale również do naszych córek 6 i 2 lata) dodam że żona załatwiła ten lek sobie sama (jako lekarz nie miała z tym problemu) Po całkowitym załamaniu po odstawieniu leku całkowicie się załamała i wylądowała na toksykologi. Za namową przyjaciółki i moją (musiałem zagrozić odejściem bo nie dawałem rady z samym sobą) sama poszła na terapię zarówno do psychologa jak i psychiatry. Wiem że bierze teraz co innego (przypisane przez psychiatrę) i odnoszę wrażenie że jest lepiej. Jednakże zauważyłem że nadal jest do mnie cholernie obca nie wiem co robić. Sam zacząłem łykać środki nasene (bez tego nie mogę zasnąć do 2-3) jak łyknę mam szanse na parę godz. snu. Prwdę mówiąc już nie daję rady i chce mi się wyć. Pytanie do kogoś kto ma większe pojęcie o życiu z taką osobą. Jak sobie radzicie z codziennymi problemami z życiem. Ja już nie wiem co robić i chyba nie radzę sobie z tym. Zawitałem na forum bo w sumie nie mam nawet z kim porozmawiać. Wszystko kręci się wokół problemów małżonki jej życia itp. Nie wiem czy to normalne odczucia ale ja czuję się coraz bardziej samotny. To tyle na razie

Edytowane 22 Czerwca 2012 przez Gość

[Gods Top 10]

Witaj Toms72,

 

Wspaniale, że udało się Tobie i przyjaciółce żony namówić ją na szukanie pomocy! Brawo!

 

Z treści Twojego posta przebija, jak bardzo się martwisz całą sytuacją i zdrowiem żony. Myślę, że najlepsze co możesz zrobić w tej sytuacji, to zarówno starać się ją zrozumieć i wspierać, jak również zająć się sobą. Mam na myśli to, byś sam zaczął szukać pomocy także dla siebie. Jest bardzo prawdopodobne, że żona widzi, jak jej stan odbija się na Tobie i Waszych córeczkach, a przez to być może czuje się gorzej. Dlatego tak ważne jest, byś znalazł pomoc dla siebie. W ten sposób również bardzo jej pomożesz!

I chodziłoby tutaj nie tylko pomoc specjalistów, ale również osób bliskich - przyjaciół. Możliwe, że to forum Ci w tym pomoże, ale też nie ustawaj w poszukiwaniu oparcia dla siebie wśród bliskich osób ze swojego otoczenia. Wsparcia nigdy za wiele.

Gdy Ty znajdziesz wsparcie dla siebie, sam będziesz mógł jeszcze lepiej wspierać żonę.

Powodzenia!

[Gość]

Ja już nie wiem co robić i chyba nie radzę sobie z tym. Zawitałem na forum bo w sumie nie mam nawet z kim porozmawiać. Wszystko kręci się wokół problemów małżonki jej życia itp. Nie wiem czy to normalne odczucia ale ja czuję się coraz bardziej samotny

Może spróbujesz porozmawiać z psychologiem na ten temat?

[Toms72]

Prawdę mówiąc o pomocy psychologa zaczynam myśleć coraz poważniej. Zauważyłem ze żona po kilku spotkaniach się otwiera i potrafi powiedzieć coś więcej niż że mamy problem. Niestety jak to w życiu bywa. Gdy dwie osoby zawierają związek najczęściej kręcą się w towarzystwie jednego z współmałżonków (w naszym przypadku mojej żony). Naprawdę bardzo zależy mi na małżeństwie dzieciach ale coraz gorzej to znoszę. Nie wiem czy to naturalne że żona w wyniku przeżyć tak bardzo się oddaliła. Nie chodzi mi tu o sex ale o zwykłą bliskość omija mnie co najmniej na metr rozmawiamy ale o dzieciach, o remoncie domu (czyli zawodowo) ale nie rozmawiamy o nas. Gdy zażywała Mozzarin było jeszcze gorzej (na urodzinach koleżanki powiedziała że nie może już na mnie patrzeć - powtórzyła mi to starsza córka która przypadkowo podsłuchała rozmowę żony z koleżanką). Strasznie męczy mnie ta sytuacja staram się być cierpliwy ale czasami nie daję już rady. Wsparcie hmm... moja matka osoba gruboskórna sugerująca brak miłości w rodzinie i udział osób trzecich czyli zdradę (za bardzo to mi nie pomaga i tak), matka żony (osoba oceniająca wszystkich przez pryzmat pieniędzy). Jedyna życzliwa osoba koleżanka żony (ta która pomogała w namówieniu żony na terapię) ale ona ma dosyć swoich problemów (sama miała bardzo traumatyczne przeżycia związane ze swoim małżeństwem) więc nie mogę zawracać jej głowy swoimi problemami.

Wczoraj żona powiedziała że przeszła traumę i nie ma ochoty abym ją dotykał przytulał. Prawdę mówiąc ta obcość jest strasznie bolesna. Czuję się odrzucony. Nie wiem czy to normalne zachowanie w przypadku depresji. Boję się że że żona wyjdzie z tego poukłada sobie swiat życie itp ale w nowym porządku nie bedzie już miejsca dla mnie... Nie wiem już co robić. Ostatnio coraz częściej mam ochotę rzucić to wszystko, ale... nie potrafię. Wczoraj sróbowałem zasnąć bez usypiaczy efekt mizerny 2:30 i tak musiałem się wspomóc. Coraz częściej mam ochotę zalać się w trupa i nie myśleć.

[meg22]

Witam Cie Toms72

Wiesz co, powiem Ci tak - Bardzo bliska jest mi Twoja sytuacja, gdyz pare lat temu to ja zachowywalam sie podobnie jak Twoja Zona. TOTALENE ZOBOJETNIENIE...

Glowna przyczyna byla u mnie psychoza poporodowa ale skutkiem tego byla moja zdrada :/

Nie chce tutaj snuc domyslow i byc jakim "prorokiem" ale moze warto w tym kierunku pociagnac Twoja Zone do rozmow. Jesli sie da oczywiscie.... BO wiem , ze to trudne i poki ona sama nie peknie to nic nie zdzialasz.

Musisz byc silny dla Dzieci . Walcz o swoje! Nie poddawaj sie.

Depresja to ciezka choroba. Twoja Zona potrzebuje przede wszystkim Waszego wsparcia. Niech wie, ze jest wspierana i kochana..... Tego najbardziej jej teraz potrzeba....

 

Trzymam kciuki, zycze powodzenia!

[Pasman]

Mam poradę przeciwną do tego co pisze meg22. Nie ma sensu wspieranie żony gdyż robią to już leki. Szanse na bliskość pojawią się gdy żona zmniejszy dawkę lekarstw.

[Candy14]

Nie ma sensu wspieranie żony gdyż robią to już leki

ze co?

 

Toms72, depresja nie bierze sie znikad a u Twojej zony nie jest to raczej depresja endogenna tylko spowodowana problemami w malzenstwie. Dobrze, ze poszla na terapie bo moze powie Ci wprost co ja gryzie.

[*Wiola*]

Pasman, Weź Ty się chłopie zastanów 3 razy zanim wyskoczysz z kolejną "złotą radą"

[meg22]

Gratuluje Pasman za "taka postawe"

Wspoluczuje bycia kiedys chorej Zonie przy Twoim boku. NO nie zycze tego ale Moj Ty smutku :/

Zal to czytac.... Bez komentarza

[chimerka]

Właściwie, niby wszystko kreci sie wokół osoby chorej, ale tak do końca nie jest. Wydaje mi sie,że ciężko jest żyć z kimś w depresji. Cały czas myśle o mężu, jak on mnie znosi??? co nie zmienia faktu ,że bardzo mi "dopomógł" w rozwoju depresji. Chyba robił dużo aby mi pomóc, aaale nigdy mnie nie przytulił... cholera przy najgorszych lękach był przy mnie ale obok, nigdy nie wziął mnie za ręke. Wiem,że mu jest ciężko. Ja bywam irytujaca -tym bardziej że nic nie mówie, z drugiej strony nie mogę po prostu się zezłościć aby on nie wmawiał mi,że to przez chorobe. Właściwie to zagmatwane to wszystko. Po prostu retorycznie zastanawiam sie co może czuć osoba zdrowa

[betty_boo]

a jak wyglądało wasze życie wcześniej? wokół kogo się kręciło? może to żona ciągle biegała za dziećmi i Tobą?w dodatku jak piszesz ma ciężki i wypalający zawód związany z opieką nad innymi.

 

niby dużo tu jest troski o żonę ale w każdym poście przewija się temat Twojego samopoczucia fizycznego i psychicznego.