Co jest ze mną nie tak?

[Twism1]

Kochani pomóżcie, jestem totalnie zmieszany i zagubiony, przestałem już racjonalnie myśleć.

Od dłuższego czasu miewałem lęki, teraz ustąpiły, zostało natomiast poczucie ciągłej przerażającej pustki i bezcelowości wszystkiego.

Odnoszę wrażenie jakby całkowicie wypaczyło mi mózg i osobowość. Czytałem w internecie na temat derealizacji i depersonalizacji i momentami mam wrażenie, że stale to doświadczam. Sam już nie wiem co jest prawdziwe, a co nie. Miewam myśli samobójcze. Nie widzę żadnych perspektyw ani celów na przyszłość. Wiem, że to tkwi w mojej głowie, ale dlaczego tak się stało i jak się z tym uporać? Byłem u jednej psycholożki, wyszedłem bardziej zmieszany niż przyszedłem. Niczego się nie dowiedziałem, spuściłem tylko z siebie powietrze. To było bardziej jak spowiedź. Liczyłem na diagnozę czy jakieś rady. Najbardziej przeraża mnie spłycenie emocjonalne i oderwanie się od ludzi. Po prostu nie potrafię wejść w emocjonalny kontakt z ludźmi. Boję się pierwszy podejść i poruszyć jakąś rozmowę. Odsunąłem się nawet od najbliższych przyjaciół. Z rodziną też niechętnie utrzymuję kontakt. Najchętniej bym się gdzieś zaszył i przespał wszystko. Frustruję mnie to, że nie potrafię tego racjonalnie wytłumaczyć. Nawet mój własny głos stał mi się obcy. Nie mogę patrzeć w lustro, bo nawet siebie nie poznaje. Jakieś komentarze?

Edytowane 30 Kwietnia 2012 przez Gość

[dogomaniaczka]

mam podobnie ostatnio...tylko nie wiem z czego to wynika u Ciebie, u mnie wg. mojej psycholog że jakaś cząstka mnie broni się przed tym, żeby było coraz lepiej i dlatego zsyła takie doznania na mnie..też mi lęki ostatnio ustąpiły to przyplątało się to..

[zielona miętowa]

na moje oko masz klasyczną depresję. poza tym nie piszesz w ogóle jak odniósł się do tego psycholog, bo rozumiem, że nie dostałeś diagnozy, ale coś powiedzieć musiał.

[Twism1]

Zapisałem na się na pełną psychoterapię dopiero na 11 maja. Byłem na jednej wizycie, jak wcześniej napisałem, u Pani psycholog i wyszedłem totalnie zmieszany (miałem wrażenie, że mnie kompletnie nie rozumie) podsumowując wyszedłem niezadowolony z poczuciem straty czasu i pieniędzy. Byłem natomiast u psychiatry, dostałem leki Zoloft i Spamilan. Nie zauważyłem istotnych zmian, choć już nie mam lęków, a przynajmniej nie w takim stopniu. Diagnoza u psychiatry brzmiała - nerwica lękowa. Wspomniała coś również o zaburzeniach osobowości. Nie wiem co miała na myśli, od tamtej pory nie mam już z nią kontaktu. Wolę o tym teraz nie myśleć. Z resztą nie myślę o niczym. Na moje oko nic mi nie dolega. Jedyne co mnie frustruje, to to, że nie mogę się w pełni wyspać. Nie potrafię głęboko zasnąć. Nie mam snów.