DDA.

[Grzesio]

Czy wśrod Was są na tym forum dzieci alkoholików? Ale takich skończonych , co sięgnęli dna. Jak taki nałóg wpłynął na Wasze dorosłe życie? Jak sobie z tym radzicie?

[Gość]

Czy siegnelam dna?Co przez to rozumiesz?

[linka]

Grzesio, syndrom-dda-t990.html?hilit=Doros%C5%82e%20dzieci%20alkoholik%C3%B3w

[Grzesio]

Czy siegnelam dna?Co przez to rozumiesz?

Źle mnie zrozumiałaś. Miałem na myśli rodziców alkoholików na dnie.

[nymphetamine]

Ja mam ojca alkoholika. Wprawdzie nigdy niczego mi nie brakowalo, ale ojciec czesto znikal z domu na kilka dni, zdradzal matke, jak wracal to robil straszne awantury. Na szczescie nas nie bil, ale np. sikal na srodku pokoju itp. Wlasciwie wiekszosc dziecinstwa kojarzy mi sie z placzem matki i jej blaganiami o to, zeby przestal pic. Dosc czesto przez to nie miala czasu dla mnie, nocowalam u ciotek. Teraz studiuje psychologie i wydaje mi sie, ze mam wiele syndromow DDA, ale nic z tym nie robie. Chociaz niektore z nich dosc skutecznie utrudniaja mi zycie.

[roam]

Mam ojca, który pije. Teraz już rzadziej, ale gdy zacznie, końca nie widać. Często nie potrafił się powstrzymać i bił bez opamiętania. Z czasem przestał bić dorastające dzieci, ale gdy stawały w obronie mamy, czasem można było oberwać. Mój sikał lub oddawał kał na łóżku, na podłogę to wymiotował. O demolkę było bardzo łatwo (największa to porąbany stół). O spokojnym śnie nie było mowy, bo albo on go zakłócał, albo mama mówiąca, co mogła lub mogłaby zrobić - ale nigdy nie zrobiła i nie zrobiłaby. Mama też często chciała się wyżalić i mówiła jak jest źle - mi przychodziło słuchać.

Nie chcę popełnić takiego błędu, samotność chyba lepsza, ale słaby człowiek często się łudzi, że może być dobrze i czasem zapomina o tym, co sobie postanowił. Przykro mi, że nie potrafię złożyć im życzeń osobiście i nie mogę się pogodzić z tym, że pragnęłam ich śmierci, ale takich rzeczy po prostu nie da się zapomnieć i przebaczyć sobie, żaden psycholog moim zdaniem tu nie pomoże.

Nie cierpię swojej wrażliwości, za szybko cisną się do oczu łzy :/

 

[Dodane po edycji:]

 

A przy tym jestem straszną egoistką

[Gość]

Ja jestem dzieckiem alkoholika. Oraz nadużywającej w pewnym momencie matki. Nie wiem czy sięgneli dna. Ja wiem, że ja tam jestem. I choć nie nadużywam alkoholu, wręcz spożywam śladowe ilości, to sam czuję się jakbym był alkoholikiem, który sięgnął dna. Nie wiem, czy to cały ten syf z dzieciństwa tak działa? Jakbym musiał odchorować to ich chlanie... Śmieszne jest to, że jeszcze 3 lata temu myślałem, że takie picie jest normalne...

[Doti Wawa]

Ja jestem córką alkoholika czy mój ojciec sięgnął dna mogę powiedzieć chyba,że tak w tej chwili jest 19 lat jak nie żyje i to właśnie alkohol go wykonczył.Jak to na mnie wpłynęło,a no bardzo w tej chwili sama mam problemy ze sobą i ze swoim życiem dlatego jestem tu gdzie jestem i tylko żyję nadzieją,że nadejdzie taki dzień i ten przeklety KAC minie.

[El Chupacabra]

Czy wśrod Was są na tym forum dzieci alkoholików? Ale takich skończonych , co sięgnęli dna. Jak taki nałóg wpłynął na Wasze dorosłe życie? Jak sobie z tym radzicie?

 

"skonczony" - mozna roznie interpretowac, mozna tez licytowac sie kto mial gorzej, powiedzmy lepiej ze kazdy DDA doswiadczyl destrukcji jaka niesie uzalezniony czlonek rodziny.

[jagodzianka]

w moich oczach mój ojciec stracił już dawno temu, ale pomimo moich 33 lat życia nadal jest mi nieswojo jak wiem,że leży zachlany na klatce schodowej bełkotając to samo od lat: jaka to jestem niewdzięczna córka, jaka niewydarzona, że pije przeze mnie itd. itp.

[SamiraQ]

moja mama choć nie pije, dalej zachowuje się jak alkoholiczka (te same szantaże emocjonalne, wywierana presja, załamania. Tylko teraz zamiast pić leży w łóżku i krzyczy, że ma prezeze mnie kołatanie serca). I tak jak zawsze jednego dnia ją kocham, a drugiego nienawidzę. Mam już tego tak dosyć....