tesknota, wyrzuty sumienia, samotność i pustka

Witam. Około półtora roku temu zerwałam z chłopakiem. Do dzisiaj zadaję sobie pytanie, dlaczego właściwie to zrobiłam. Wtedy myślałam, że nie ma miedzy nami takiego uczucia jakie sobie wyobrazam myslac o milosci.

Byly to partnerskie stosunki, ale bardzo dobrze sie dogadywalismy, byl moja bratnia dusza. Bardzo tego żałuję, bo teraz wiem, że tylko z nim potrafiłam być szczęśliwa. Teraz nie mam przyjaciół, jestem sama, czuję pustkę. Kochał mnie bardzo, ja nie potrafiłam tego odwzajemnić, ale myślę, że dlatego że bałam się bardziej otworzyć. Zaczełam żałować decyzji zerwania związku po ok 3 miesiącach, nei odważyłam się już odezwać do niego i o tym mu powiedzieć, bo nie chciałam go kolejny raz zawieść, gdyby coś się nie udało, zawieść jego rodziny, w której oczach bardzo straciłam.. Po tak długim czasie nadal o nim myślę. Codziennie. Mimo, że nie utrzymujemy ze sobą zadnego kontaktu. To dla mnie bardzo trudna sytuacja, bo bardzo mi go brakuje, chciałabym żeby wiedział o tym co czuję, ale jednocześnie wiem, że ma już od dłuższego czasu dziewczynę, z którą zaczął układać sobie życie. Jedną decyzją zniszczyłam życie sobie, zraniłam jego i nie chcę tego robić znowu, ale naprawdę już nie umiem funkcjonować ze świadomością że on nie wie, co teraz czuję w stosunku do niego, ciągle mi się śni, rozpamiętuję różne wspólne chwile itd. Czuję brak sensu istnienia.

Jedynym sposobem jest powiedzieć mu to prosto w oczy, nie pisać na forum.

Do stracenia nie masz nic, a do zyskania wszystko. Być może zbytnio idealizujesz miłość i stąd twoja decyzja o zakończeniu tego związku.

Jeżeli rzeczywiście odczułaś strate, powiedz mu to wszystko. Jeżeli chcesz tylko wypełnić pustkę to zastanów się dobrze czy to aby na pewno mężczyzna na całe życie a nie powiernik-przyjaciel.

Też uważam, że powinnaś mu powiedzieć o tym co czujesz. Na pewno zyskasz spokój, że już wie i więcej zrobić nie mogłaś gdyby wyznanie nie przyniosło wymarzonego skutku. Minęło sporo czasu i pewnie chłopak ułożył sobie w jakiś sposób życie, ale myślę, że skoro Ty nie możesz się z tym pogodzić, to warto o tym mu powiedzieć. Trzymam kciuki za Ciebie.