Depresja- Tez mnie to spotkało

Czesc. To juz około 5-u lat odkad nie potrafie kontrolowac emocji... Od dwóch ostatnich nasiliły sie u mnie lęki, w duzym stopniu społeczne.

Zwykle zaczyna sie od mysli, ze jestem bardzo szczupły wręcz chudy,

że z moją waga nie zapewnie bezpieczenstwa mojej kobiecie.

Przez cały czas mam wrażenie , że mężczyzni traktuja mnie jak chłopaczka bo waże tyle ile waże.

Źle sie czuje wsrod mężczyzn ktorzy sa duzo więksi , odczuwam wtedy znaczny dyskomfort, zachowuje sie bardzo nie naturalnie.

Często wzbudza to we mnie agresje i lęk jednoczesnie.

W towarzystwie kobiet jest zupełnie odwrotnie , czuje sie b.dobrze, jestem innym człowiekiem.

Na ewentualne spory , zaczepki, bijatyki reaguje bardzo źle... Zdarza sie tak, że myśle o tym przez kilka miesiecy.

Każde niepowodzenie, zawodowe ,sercowe , czy drobne codzienne odbija sie szerokim echem w moim układzie nerwowym.

Unikam wychodzenia do barów, ewentualne wyjscie z domu coraz czesciej jest duzym problemem.

Jestem bardzo zwinny, trenuje na silowni, mowia ze jak na swoje warunki mam duzo sily.

Problem w tym ze juz sama myśl o tym ze ktos moglby mnie pokonac , zwlaszcza ktos młodszy ode mnie

wzbudza we mnie niewyobrazalny lęk.

Po za tym, często odczuwam niepokój, smutek, przygnębienie. Nie potrafie wydusic z siebie ani słowa przez co moje relacje z ludzmi bardzo podupadły.

Jestem bardzo nie ufny .

Nie wiem , jak daje rade studiowac , jestem na 4 roku.

Rzeczywiscie tak jest ze depresja to bardzo samotna choroba. Moi bliscy nawet nie zdaja sobie sprawy z tego co przezywam.

Oni uwazaja ze po prostu taki jestem, JA uważam ze sobie z tym poradze ,

a tak naprawde nie radze sobie z niczym...

NIe lecze sie , a chcialbym, ale to wiaze sie z kosztami. Jak to ze studentami bywa tu jest kiepsko:(

Nie wiem dlaczego tu napisalem , chcialem moze to jakos z siebie wyrzucic.

Pozdrawiam wszystkich dotknietych ta chorobą!!!

Jesli dobrze opisales swoj stan - to nie masz deprechy Cieszysz sie, prawda? Masz za to poczatki fobii i jesli nic z tym nie zrobisz to zacznie sie poglebiac. Na NFZ (czyli za free) mozesz dostac sie do poradni psychologicznej, rozmowa z psychologiem wyjasni Ci istote problemu i wskaze droge rozwiazania: pewnie jakas grupówka

Witaj.Rozumiem Cie doskonale.Myślę , że dobrze zrobiłaby Ci terapia.Cierpisz na b.niską samoocenę.A przeciez wiesz , że to tylko TWOJA wyobraznia.Jeśli chodzi o leczenie , to są lekarstwa w 100% darmowe, więc może chociaż spróbuj..Pozdrawiam Cię ciepło.:)

To prawda potrafie cie tez cieszyc, moze rzeczywiscie jest to jakas fobia ale w chwilach gdy to wraca jestem kompletnie bezradny, jak małe dziecko:(

Dzięki za wpisy i dobre słowo.

Student,powinna byc na twojej uczelni poradnia psychologiczna,joanna5

Student, Pójdź do psychologa, on jest od diagnozowania, wiem co przeżywasz, Czy twoje studia trwają 5 Lat?

Nie musisz nic płacić, pewnie jesteś w dużym mieście, w nich są duże poradnie, gdzie chętnie Cię psychiatra przyjmie i wyśle na terapię w razie potrzeby.

Pozdrawiam

VasqueS

Tak to pięcioletnie studia. Pochodze z niedużego miasta, wlaściwie miasteczka. Musze się wybrać na wizytę ale na pewno nie zrobie tego u siebie w miescie.

Student, to na co cierpisz nazywa sie dysmorfofobia,,,,jest to odmiana hipochondrii. Leczenie psychoterapia i leki antydepresyjne.