Nowa na forum

[Gość]

"Przygodę" z Seronilem zaczęłam dawno temu, nigdy nie byłam zwolenniczką brania tego typu leków z błahych powodów, i może dlatego doprowadziłam do stanu w którym nie byłam w stanie ruszyć się z domu przez długi czas. Przez pierwsze kilka lat przerabiałam wszystkie rodzaje nerwicy, wszystko zaczęło się napiętrzać co wepchnęło mnie też w depresje:/ Gdy wkońcu trafiłam do lekarza przetestowałam chyba 3-4 leki. Wszystkie porażka. Do Seronilu też nie byłam przekonana, ale brałam na siłę. Przez pierwsze 1,5 miesiąca jakieś 20 godzin na dobę spałam(wcześniej miałam z tym problem), miałam bóle mięśniowe jak przy najgorszej grypie. Po około 3 miesiącach zaczęłam widzieć różnicę, było jakby lepiej. Potem postępy niby niewidoczne, powolne, mój stan poprawił się znacznie. Seronil umożliwił mi to o czym wcześniej nie mogłam nawet marzyć, w miare normalne funkcjonowanie. Brałam go 3-4 lata, nie pamiętam nawet ile bo nie planowałam go odstawiać wcale. Za drugą próbą odstawienia udało się, teraz jest w miarę ok, jednak bez niego jest nieco ciężej. Mam nadzieję że przeciągnę okres bez leków jak najdłużej, bo raczej nie zakładam że to koniec. Trzeba żyć chwilą:)

Edytowane 24 Marca 2010 przez Gość

[Gość]

"Przygodę" z Seronilem zaczęłam dawno temu, nigdy nie byłam zwolenniczką brania tego typu leków z błahych powodów, i może dlatego doprowadziłam do stanu w którym nie byłam w stanie ruszyć się z domu przez długi czas. Przez pierwsze kilka lat przerabiałam wszystkie rodzaje nerwicy, wszystko zaczęło się napiętrzać co wepchnęło mnie też w depresje:/ Gdy wkońcu trafiłam do lekarza przetestowałam chyba 3-4 leki. Wszystkie porażka. Do Seronilu też nie byłam przekonana, ale brałam na siłę. Przez pierwsze 1,5 miesiąca jakieś 20 godzin na dobę spałam(wcześniej miałam z tym problem), miałam bóle mięśniowe jak przy najgorszej grypie. Po około 3 miesiącach zaczęłam widzieć różnicę, było jakby lepiej. Potem postępy niby niewidoczne, powolne, mój stan poprawił się znacznie. Seronil umożliwił mi to o czym wcześniej nie mogłam nawet marzyć, w miare normalne funkcjonowanie. Brałam go 3-4 lata, nie pamiętam nawet ile bo nie planowałam go odstawiać wcale. Za drugą próbą odstawienia udało się, teraz jest w miarę ok, jednak bez niego jest nieco ciężej. Mam nadzieję że przeciągnę okres bez leków jak najdłużej, bo raczej nie zakładam że to koniec. Trzeba żyć chwilą:)

 

Ten post chyba bardziej pasowałby do działu Witam. Widzę, że jesteś nowa i jeszcze w pełni nie "oswoiłaś" się z forum. :) A tak w ogóle to witaj LitlleGirl. Miło Cię poznać. :)