Nie radzę sobie

[Justyna90]

Witam ,

Mam 33 lata mieszkam zagranicą gdzie pracuje fizycznie na produkcji mieszkam z chłopakiem .

Od jakiegoś czasu nie radzę sobie że sama sobą czuję się samotnie w związku jesteśmy razem 6 lat i jestem świadoma tego ,że te związek nie ma szans na przyszłość ponieważ mój mężczyzna po 6 latach związku nie przedstawił mnie swojej rodzinie ,nie chce ze mną dzieci ... Czuje się z tym bardzo źle ponieważ jestem w takim wieku gdzie chciałabym mieć dziecko stabilne życie ,otacza się w grobie młodszych koleżanek w pracy gdzie prawie wszystkie już są mężatkami i mają dzieci ... Mój mężczyzna nie poświęca mi w ogóle czasu ciągle siedzi przy komputerze .Spędzamy weekendy w domu niby razem ale osobno .Ja się dla niego poświęcam ponieważ praktycznie wszystko w domu robię sama przychodzę z pracy i można powiedzieć ,że wkraczam w droga pracę tzw "obowiązki domowe ". Mowie mu to codziennie ,że jestem tym wszystkim zmęczona ,że mam dosyć tak żyć ale mam wrażenie że go w ogóle to nie rusza .

Na dodatek chyba wypaliłam się już zawodowego w mojej pracy wszyscy mnie denerwują ,chodzę cały czas zła ,albo zalana łzami .. Mogłabym zmienić prace ale boje się wyjść z tej mojej strefy komfortu ...

Choruję na niedoczynność tarczycy i insulinoopornosc pewnie te huśtawki nastroju są też pobieranie z moich hormonów ...

W pracy mam dni że nie pokazuje po sobie ,że jest coś nie tak uśmiecham się do ludzi ,ale jak tylko wracam do domu mój nastrój zmienia się o 360 stopni dużo płacze dużo myślę nie daje sobie rady .. 

Proszę nakierujcie mnie co mam robić ,gdzie mam iść po jakąś pomoc ...Myślę ,że potrzebuje z kim porozmawiać . Dziękuję .

[cynthia]

Może przez te wypalenie zawodowe i problemy w związku czujesz się przygnębiona i potrzebujesz zmiany. Skoro chłop nie rozumuje to postaw mu ultimatum. Może wtedy oczy mu się otworzą i zmieni swoje nastawienie, bo to, co piszesz jest nie do przyjęcia. Żebyś przychodziła z pracy i nic w domu niezrobione. Dzielić się obowiązkami powinno po równo i powinien Ci w tym pomagać. Ja to bym pewnie ten jego komputer wyrzuciła przez okno, no ale to ja. Może jestem przewrażliwiona z powodów osobistych. Nie wiem.

No ale może szczera, acz stanowcza rozmowa z chłopakiem i może (jeśli masz taką możliwość, wiem, że psychicznie możesz ciężko to na początku znieść) nowa praca, w której bardziej się będziesz czuć pomimo zmiany i tego wyjścia ze strefy komfortu. Ludzie przyzwyczajają się do rutyny, ale czasami ona źle na nas działa i trzeba trochę odwagi, by to zmienić.

Edytowane 20 Stycznia 2023 przez cynthia

[Illi]

@Justyna90 uderzaj do psychologa z interwencja kryzysowa. Powinien odpowiednio pokierować dalej- psychiatra, terapia lub wystarczy kilka spotkań z interwencji.

Nie napsialaś, gdzie mieszkasz i jak sobie radzisz z językiem w danym kraju. W razie czego takie interwencję są również online.