Border derealizacja depresja

[Marcelciaka]

Hej.jestem Marcela, Mam 24 lata. Od kilku lat zmagam się z nerwicą lękową, rok temu zdiagnozowano borderline. Leczyłam się setaloftem, aciprexem, ketrelem, Trittico i ostatnio velaxinem. Jedne leki były za słabe, drugie za mocne.. przy ostatnim od początku wykańczają mnie skutki uboczne.

Psychoterapia będę szczera pomagała mi doraźnie tak jak hydroksyzyna. Gdy rozmawiałam z terapeutką było ok, na następny dzień jakby w ogóle nie było tej rozmowy i na nowo wszystko. I tak w kółko..
Mam już dosyć. Mam wrażenie, że nie istnieje, że wszystko dzieje się bez mojego udziału, że nic nie ma sensu. Nic nie pomaga. 
Nie chce juz rozmawiać o tym z najbliższymi bo boje się, że w końcu mnie odrzucą totalnie bo nie wnoszę do ich życia nic prócz dołów.

caly czas się czegoś boje, wewnętrznie jestem jedną wielką pustką. Jeszcze jakiś czas temu potrafiłam odwrócić uwagę choć na chwile, teraz budzę się juz z derealizacją i strachem.. 

Ataki paniki juz nie wspomnę bo niektóre były traumatyczne i dochodziłam do siebie po jednym do kilku dni. 
chce po prostu zrozumienia, żeby ktoś powiedział „ hej tez tak mam/miałem, będzie dobrze, nie zostanie tak na zawsze..” 

 

[ProstyUser]

Psychoterapia faktycznie potrzebuje czasu żeby zadziałać. Zwykle trwa parę lat. A może nietrafiony terapeuta? Tak też bywa, że rozmową nie dochodzi tam gdzie trzeba.

Z tymi atakami paniki po których dochodzi się do siebie przez parę dni to niestety normalne. Też tak miałem jeżeli cię to pocieszy...

Niektóre ataki paniki, a konkretnie jeden był tak traumatyzujący że nabawiłem się patologicznego lęku wysokości.

 

Terapia i rozmowa z najbliższymi to najważniejszy oprócz leków sposób na leczenie takich problemów. Fajnie jak bliscy mają świadomość przez co przechodzisz żeby nie dziwili się twoim zachowaniem (pesymizmem).

Wenlafaksyna to dobry lek, ale jak bardzo się męczysz na początku to może warto doraźnie brać hydroksyzynę lub lorafen? One mogą bardzo pomóc.

 

Jak będziesz chciała jeszcze pogadać o objawach to możesz pisać na priv. Ja mam mieszane zaburzenia lękowe i OCD. No i 21 lat.

[Szczebiotka]

4 godziny temu, Marcelciaka napisał:

 

caly czas się czegoś boje, wewnętrznie jestem jedną wielką pustką. Jeszcze jakiś czas temu potrafiłam odwrócić uwagę choć na chwile, teraz budzę się juz z derealizacją i strachem.. 

Ataki paniki juz nie wspomnę bo niektóre były traumatyczne i dochodziłam do siebie po jednym do kilku dni. 
chce po prostu zrozumienia, żeby ktoś powiedział „ hej tez tak mam/miałem, będzie dobrze, nie zostanie tak na zawsze..” 

 

Hej. Może nie pociesze ale napiszę też tak miałam/ mam. Mam nerwicę lęku uogólnionego z napadami paniki. Derealizacja niestety też. Czy będzie dobrze? Nie wiem, naprawdę nie wiem. Leczę się już jakieś 20 lat z przerwami i nie mam nadziei że kiedyś będzie dobrze. Nie mam też wsparcia w bliskich, jestem sama, mam to forum w sumie. Jeśli chcesz możesz napisać do mnie na priv. Mam 40 lat ale nie czuje się na swój wiek

[Barska]

5 godzin temu, Szczebiotka napisał:

Hej. Może nie pociesze ale napiszę też tak miałam/ mam. Mam nerwicę lęku uogólnionego z napadami paniki. Derealizacja niestety też. Czy będzie dobrze? Nie wiem, naprawdę nie wiem. Leczę się już jakieś 20 lat z przerwami i nie mam nadziei że kiedyś będzie dobrze. Nie mam też wsparcia w bliskich, jestem sama, mam to forum w sumie. Jeśli chcesz możesz napisać do mnie na priv. Mam 40 lat ale nie czuje się na swój wiek

Cześć,  jestem tu nowa i chyba źle  zaczelam na tym forum,źle naświetlilam problem , ale już załapałam    jak się  tutaj poruszać. Też nie mam nikogo   (mąż, córka ,syn są ,ale  ich wogole nie obchodzę,nawet nie chce pisać co mówią czasem do mnie   ) objawy mam tożsame. Jeśli możesz ze mną porozmawiać to z gory dziękuję. Mam siostrę w twoim wieku , tylko nie jest mi pomocna , miesiac temu napisalam jej  że chyba mam zaburzenia , przestala się ze mną kontaktować...

[Marcelciaka]

11 godzin temu, Barska napisał:

Cześć,  jestem tu nowa i chyba źle  zaczelam na tym forum,źle naświetlilam problem , ale już załapałam    jak się  tutaj poruszać. Też nie mam nikogo   (mąż, córka ,syn są ,ale  ich wogole nie obchodzę,nawet nie chce pisać co mówią czasem do mnie   ) objawy mam tożsame. Jeśli możesz ze mną porozmawiać to z gory dziękuję. Mam siostrę w twoim wieku , tylko nie jest mi pomocna , miesiac temu napisalam jej  że chyba mam zaburzenia , przestala się ze mną kontaktować...

Hej! Jak najbardziej możesz do mnie napisać. Chętnie wysłucham i powymieniamy się objawami, jak źle to nie brzmi to jest pomocne. Gdy pisze z kimś i wiem, że przeżywa to co ja jest mi raźniej, że faktycznie nie jestem w tym sama.. 

 

[Szczebiotka]

12 godzin temu, Barska napisał:

Cześć,  jestem tu nowa i chyba źle  zaczelam na tym forum,źle naświetlilam problem , ale już załapałam    jak się  tutaj poruszać. Też nie mam nikogo   (mąż, córka ,syn są ,ale  ich wogole nie obchodzę,nawet nie chce pisać co mówią czasem do mnie   ) objawy mam tożsame. Jeśli możesz ze mną porozmawiać to z gory dziękuję. Mam siostrę w twoim wieku , tylko nie jest mi pomocna , miesiac temu napisalam jej  że chyba mam zaburzenia , przestala się ze mną kontaktować...

Hej napisze do ciebie później bo dopiero wracam z przychodni do domu. Okazało się że wypadł mi dysk i do tego korzonki. Możemy pisać na priv, na GG, insta, czy Messenger, a nawet telegram itp