Powitanie od lękliwej zakupoholiczki

[Anna93]

Witam Wszystkich Forumowiczów

 

Zdecydowałam się zarejestrować na to forum, ponieważ chciałabym znaleźć w Polsce pokrewne dusze rozumiejące, co to znaczy żyć z zaburzeniami psychicznymi na co dzień.

 

Zauważyłam, że to forum ma jedno z lepszych aktywności i użytkownicy piszą tutaj na bieżąco.

Zainteresowało mnie również forum "zaburzeni", ale ono chyba wygasło.

 

Od dzieciństwa pragnęłam poznać osoby z identyczną historią życia jak moja, ale nie wiem, czy uda mi się spotkać takie osoby w życiu.

Chciałabym poczuć harmonię zrozumienia że strony innych, poczuć się mniej samotnie.

 

Pochodzę z Kielc i otaczają mnie głównie osoby zamężne, żonate, dzieciate żyjące według schematów społecznych.

 

Ja niestety (i stety) przeszłam przez przebudzenie duchowe, kryzys wiary w Boga, dysocjację i wyszłam z matrixu, nie potrafię żyć jak inni ludzie.

 

Postanowiłam, że niedługo zacznę poszukiwania grup wsparcia w moim mieście zamieszkania skupionych na osobach bezdzietnych, samotnych, osieroconych poprzez śmierć rodziców, borykających się z problemami zdrowia psychicznego.

 

Moje główne problemy to:

 

- zaburzenie osobowości (zdiagnozowane przez psychologa bez konkretnego podtypu)- ja podejrzewam u siebie osobowość lękliwą unikającą,

- niepokój i lękliwość, które towarzyszą mi od dzieciństwa (zawsze byłam nieśmiałą, wystraszoną, wrażliwą dziewczynką),

- śmierć mamy w marcu 2002 roku z powodu wylewu krwi do mózgu, gdy miałam 8 lat ( trauma dziecięca),

- śmierć mojego jedynego chłopaka alkoholika w maju 2020 roku z powodu powikłań po zapaleniu płuc,  (byłam z nim zaledwie 5 miesięcy w związku),

- śmierć Taty w marcu 2022 z powodu COVIDA,

🥺

- konsekwencje żałoby po stracie ukochanego Taty,

- walka z uzależnieniem od zakupów i pożyczek pozabankowych trwające od 2013 roku do 2020 roku,

- zbliżającą się wielkimi krokami upadłość konsumencka, która jest dla mnie nadzieją na lepszą przyszłość i wolność od długów,

- utrata wiary w Boga, (18 lat spędziłam w kościele katolickim a potem 7 lat w protestanckim ) a obecnie jestem sceptyczną, agnostyczką,(transformacja umysłu z konserwatyzmu do liberalizmu doprowadziła do stanów dysocjacyjnych,

- zawód pielęgniarki - nie wiem, czy z moimi zaburzeniami utrzymam się w zawodzie ( na razie w 2021 i 2022 łącznie 15 miesięcy przepracowałam na oddziale wewnętrznym i nie dałam tam rady), obecnie szukam pracy w przychodni, może w lżejszym środowisku pracy dam radę,

- ponad 4 lata  pracuję w stabilnej pracy w McDonalds, mimo ukończonych studiów medycznych.

 

Cieszę się, że mam jeszcze szóstkę serdecznych znajomych, siostrę i siostrzenicę, które mnie wspierają oraz ciocię, ale to nie to samo, co bratnie duszę, które przeszły przez to, co ja i by mnie zrozumiały.

 

Od 2020 roku dużo siedzę na Tik Toku i tam są wspaniałe historie ludzi, ale jakoś blisko siebie nie mam takich ludzi, którzy jednoczą się ze mną w moim bólu i mnie rozumieją.

 

Zbyt długi post jak na powitanie, ale to i tak jest streszczenie tego, o czym chciałabym napisać.

 

Dziękuję Wam za przeczytanie mojej historii i proszę podzielcie się ze mną swoimi radami, co byście zrobili na moim miejscu, żeby to wszystko przetrwać  mimo samotności i izolacji

 

Dziękuję.

 

 

[Dryagan]

@Anna93 Witaj na Forum. Mam nadzieję, że znajdziesz tu wsparcie

[Gość]

Witaj. 

Jesteś młoda i jeszcze wyjdziesz z tego wszystkiego.

Pamiętaj. 

Czasu nie cofniesz ale masz czas. 

Gorzej z ramienia którzy go nie mają i sobie nie poradzili.

[alone05]

Cześć, witaj na forum.

[Anna93]

Dziękuję Wam za miłe przywitanie

 

Ciężko żyć bez rodziców, bez bezpiecznej opoki z chaosem w głowie, wewnętrznymi konfliktami i wątpliwościami.  

 

Ale może jakoś przetrwam.

[Dalja]

Witaj, przykro mi z powodu tak wielu strat w twoim zyciu. Na pewno poznasz tu fajnych ludzi i podobnie myslacych

[johnn]

Dzień dobry, 

Miłego dnia:⁠-⁠)