Myśli samobójcze czy to norma

[Treason]

Wiem, myśli samobójcze to nie norma dla nie chorych. 

 

Jest jednak w nich coś okrutnego, 

Dajmy na to że tak jak dziś mam napad "załamaniowy" 

Co starter ten zawiera:

- okropnie natrętne myśli o pochodzeniu przeszło - teraźniejszo- przyszłym, mix 

- płacz, tak silny i trudny do opanowania że smarki zatykaja mnie, i trudno ogółem oddychać nawet pomijając smarki

- jestem napięta jak struna, negatywna, wredna, rzucam sarkazmami, ironią (jeśli chce ktoś pomoc, ale gdy nie odpuszcza to jestem zła i uspokajam się? Jednocześnie?) 

- gdy nie ma nikogo, to jest płacz i wycie, ochoty na uszkodzenie się, szybko szukam tabletki 

- co mnie najbardziej wkurwia w tym stanie jest to taka przeraźliwie niemożliwa niemożność zniesienia danej chwili, ja to nazywam "odrzutem" boli mnie czas tak dosłownie każda sekunda to nóż wbijany i przez to aż dostaje 3x mocniejsze myśli samobójcze, pragnę wtedy zasnąć nawet nie dlatego by umrzeć ale żeby nie czuć tego okropnego czegoś i nie umiem nazwać! 

 

To jest najgorsze, próbowałam to ogarnąć ale nie są rady, jak mnie weźmie te uczucie to mam ochotę się rozpierdolic na części to jest chyba najwyższy poziom nienawiści do życia, chyba? Co to jest proszę powiedzcie mi.. 

 

Gdy wezmę lek, typu Lexotan, Zomiren, Xanax to wszystko zaczyna grać. Jest /cenzura/ dobrze, co ten lek ma a inne nie że działa na to co potrzebuje? Czemu nie ma leków psychiatrycznych takie jak te benzo aby nie uzależniały aż tak i aby działały równie świetnie :c

 

Czy muszę się uzależnić od leków by żyć normalnie a nie co kilka dni na 2 do 4 dni? Chore /cenzura/ mać, mam dość tego stanu gdy jest tak źle to jest tragedia, nie wierzę że aż tak mogę się źle czuć to chyba mi się śni, to jakiś horror.