Może problem, może nie

[pustylogin]

Sama nie rozumiem co się ze mną dzieje. Jestem nastolatką i zasadniczo moje życie może wydawać się idealne. Mam świetnych rodziców, żaden bliski nie stracił życia, mam przyjaciół.. a dokładniej jednego, dobre oceny.. A jednak coś się dzieje. Nie jestem w stanie cieszyć się z niczego. Wszystko mnie przytłacza i nienawidzę jeść publicznie. Najchętniej w ogóle bym nie jadła. Nie raz się głodziłam, stosowałam środki przeczyszczające i wymuszałam wymioty. Nienawidzę siebie. Ufam tylko jednej osobie, boję się rozmawiać z ludźmi. Boję się samego kupowania czegoś bo mam wrażenie, że denerwuję kasjerki. Nie miałam żadnego "traumatycznego" wydarzenia w życiu żeby mogło wywołać u mnie taki stan. Często się tnę, przypalan skórę, wbijam paznokcie, wyrywam włosy, uderzam głową w ścianę. Jestem zmęczona funkcjonowaniem i najchętniej bym zasnęła na zawsze. Zniknęła. Jednak codziennie zakładam "maskę" udając najszczęśliwszą osobę na świecie i wszyscy myślą, że ja zasadniczo nie mam problemów. Często ból psychiczny przekształca się w fizyczny, nie mogę oddychać. Moje pasje sprawiają że czuję się jeszcze gorzej bo nie umiem z nich czerpać żadnej radości. Czasem czuję wszystko na raz, a później nic. Nie chcę być samotna, ale boję się ludzi i rozmów z nimi. Co się ze mną dzieje? Czy dam radę sama? Jest konieczne, aby komuś o tym powiedzieć? Nie chcę, naprawdę nie chcę nikomu więcej tego mówić.

Miłego dnia :3

[Gość]

Mając doświadczenie z synem pewnie w Twoim wieku,powiem Ci tak.To jacy jesteśmy,jacy będziemy-psychologicznie czy fizycznie ,w decydujący sposób wpływają geny odziedziczone po rodzicach.Jeżeli nie rozpoznajesz w swoim zachowaniu wzorca któregoś z rodziców,to albo:

1/Jednak w zachowaniu rodziców/rodzica/coś Cię zabolało i boli pomimo pozorów dobrego wzorca,

2/Negatywny wpływ otoczenia na Twoją osobę np.subkultury,które Ci imponują/chwilowo/,

3/Twoja osobowość-obecna i kształtująca się wykazuje cechy,których inni nie rozumieją lub nieakceptują np.zachowania narcystyczne ,co powoduje Twoją frustrację,gniew i samookaleczanie się, aby bólem fizycznym zagłuszyć ból psychiczny,

4/?

Ja na Twoim miejscu zebrałbym 100zł. i udał się po poradę do psychologa na kozetkę.

Coś Cię w życiu uwiera i np psychoanaliza jest w stanie ten "kolec" odkryć lub w inny sposób pomóc.

Pozdrawiam serdecznie.