Sama nie rozumiem co się ze mną dzieje. Jestem nastolatką i zasadniczo moje życie może wydawać się idealne. Mam świetnych rodziców, żaden bliski nie stracił życia, mam przyjaciół.. a dokładniej jednego, dobre oceny.. A jednak coś się dzieje. Nie jestem w stanie cieszyć się z niczego. Wszystko mnie przytłacza i nienawidzę jeść publicznie. Najchętniej w ogóle bym nie jadła. Nie raz się głodziłam, stosowałam środki przeczyszczające i wymuszałam wymioty. Nienawidzę siebie. Ufam tylko jednej osobie, boję się rozmawiać z ludźmi. Boję się samego kupowania czegoś bo mam wrażenie, że denerwuję kasjerki. Nie miałam żadnego "traumatycznego" wydarzenia w życiu żeby mogło wywołać u mnie taki stan. Często się tnę, przypalan skórę, wbijam paznokcie, wyrywam włosy, uderzam głową w ścianę. Jestem zmęczona funkcjonowaniem i najchętniej bym zasnęła na zawsze. Zniknęła. Jednak codziennie zakładam "maskę" udając najszczęśliwszą osobę na świecie i wszyscy myślą, że ja zasadniczo nie mam problemów. Często ból psychiczny przekształca się w fizyczny, nie mogę oddychać. Moje pasje sprawiają że czuję się jeszcze gorzej bo nie umiem z nich czerpać żadnej radości. Czasem czuję wszystko na raz, a później nic. Nie chcę być samotna, ale boję się ludzi i rozmów z nimi. Co się ze mną dzieje? Czy dam radę sama? Jest konieczne, aby komuś o tym powiedzieć? Nie chcę, naprawdę nie chcę nikomu więcej tego mówić.
Miłego dnia :3
