boję się, że umrę, boję się, że zachoruję, nie umiem ŻYĆ

[aguss8787]

półtora miesiąca temu przeszłam przez piekło

jadąc na rutynowe badanie ciąży dowiedziałam się, że mój nienarodzony synek nie żyje

zmarł we mnie

to był 20 tydzień, właściwie jego końcówka, czyli 5 miesiąc, połowa ciąży

wszystko było ok, czułam się dobrze, badania i wyniki miałam świetne

nie wiem co się stało, lekarze też nie wiedzą, na sekcję zwłok dzidziuś był za mały

 

urodziłam, pochowałam

z przygodami w szpitalu - rzeźnia

wróciłam do codziennej rutyny

do wspaniałej 5 letniej córki i kochanego męża

 

niestety coś we mnie pękło

do takiego stopnia, że do dnia dzisiejszego nie umiem żyć, a mianowicie wszędzie widzę śmierć, boje się wychodzić z domu, boje się jazdy samochodem

boje się, że zaraz umrę, że pęknie mi tętniak w głowie - mimo, że nic mi nie dolega, chyba go nie mam

że pęknie mi trzustka - tak po prostu - słyszałam o takich przypadkach

że dostanę raka - obojętnie jakiego

zaczyna mnie wszytko boleć, nagle mi wszystko dolega

biegałam - nie biegam, bo od wysiłku coś może mi się stać

ćwiczyłam w siłowni - boje się j.w.

jak wieczorem gdzieś wychodzę, chociażby na zakupy muszę natychmiast wrócić

kręci m isię w głowie, duszno mi się robi - zaraz umrę a przecież mam córkę - nie mogę odejść, nie pożegnałam się z nią

codziennie przytulam i kocham ją tak jakbym to robiła po raz ostatni - tak nie można

mam ochotę zacząć pisać listy na każdy dzień jej życia, w razie by się okazało, że na prawdę coś mi się stanie

mąż JESZCZE mnie słucha....

 

 

 

u psychologa byłam - nie pomogło

czy pora iść do psychiatry ?

a jak umrę po drodze ?

[Alexandra]

Myślę, że w tej sytuacji wizyta u psychologa nic nie da- tylko rozpoczęcie terapii u psychoterapeuty, która trwa zazwyczaj dłuższy czas. Psychiatra może zapisać leki, ale powie to samo.

 

Ja w najbardziej nasilonej nerwicy miałam też takie objawy- musiałam szybko wracać do domu, bałam się gdzieś wyjść bo zaczynały się- zawroty głowy, miękki chodnik, wrażenie plynięcia. Koszmar. Dopiero po pól roku terapii nastapiła poprawa. Teraz wszędzie chodzę normalnie, a jeszcze 2 mce temu bylo to niemożliwe.

 

Biorąc pod uwagę taką traumę u Ciebie- nie zwlekalabym, bo te objawy niestey mogą się nasilić.