Witam

[ghia]

Witam...Jestem tu z tego samego powodu co wszyscy...depresja,lęki, strach czasem samotność. Mam 32 lata, jestem po ciężkich przeżyciach z dzieciństwa i po przejściach już w życiu dorosłym , mam dwoje cudownych dzieci dla których jeszcze jestem i cieszę się z tego chodż czasem naprawdę ciężko...;

Interesuję się poezją, literaturą, muzyką, filmem . Lubię spacery, rocka, kwiaty, koty, zbieram starocie, piszę też książkę .....Mam marzenia jak każdy ;-)... Staram się szukać pozytywów,chodż na ogół zawsze wszystko czarno widzę i strasznie panikuję . Z natury jestem odważna, ale teraz boję się ludzi nawet bardzo .Moja depresja nasiliła się w trakcie rozwodu i już po ... (byłam ofiarą przemocy domowej )jeżdziłam na terapię,ale jakoś nie bardzo...,teraz biorę leki i staram się sobie pomóc szukając na siłę zajęć ,szydełkowanie to dobra terapia zajęciowa czy szlifowanie ścian- jak dla mnie;

Pozdrawiam wszystkich i życzę miłego dnia ;

 

http://www.brulion.yoyo.pl/prezentacje.php?idzdo=prepoezja&folder=2&prez=dobrzanska

[mia25]

witaj ghia

[nike2013]

Cześć ghia

[Gość]

Cześć ghia. Miło Cię poznać.

Dobrze, że jesteś z Nami

[morpheus]

Witaj ghia nie watpie masz swoje pasje ktore sa piekne bopelne uczuc brnij w nich odnajdz w nichszczescie i satysfakcje rownierz w swoich dzieciach zacznijzyc dla rodziny...spacery, wspolne wypady ,zbliz sie do nich a znajdziesz szczescie...

[ghia]

Dziękuję wszystkim za miłe słowa ;

I pozdrawiam ;-)

[Aniolek_74]

Witaj :) Ja mialam podobnie, przeszłam sporo, m.in. małżeństwo z alkoholikiem, który też znęcał się nad nami psychicznie i fizycznie, potem związek z kimś kto mnie i moje dzieci notorycznie okłamywał, potem śmierć Mamy - najbliższej mi osoby, a ostatnio rozpad po prawie dwóch latach związku, kiedy myślałam, że wszystko jest oki.

Z własnego doświadczenia wiem, że wszystko da się przeżyć, da się uporać, kobiety są na tyle silne. Najgorzej to patrzec na to, jak cierpią własne dzieci. Też mam dwoje i niestety po ostatnich wydarzeniach w naszym życiu, ( kilka razy musiałam wzywać karetkę), są na lekach uspokajających i mają zajęcia z psychologiem.

[aneczkaju]

fajnie, że jesteś... Miło było przeczytać coś o Tobie. Mi ciężko zmobilizowac się do jakiś zajęć. Ostatnio próbowałam grać na gitarze, ale już mi przeszło. Może kiedyś zapał mi wróci. Pozdrawiam słonecznie! Działaj dalej odwaznie!

[ghia]

Witaj :) Ja mialam podobnie, przeszłam sporo, m.in. małżeństwo z alkoholikiem, który też znęcał się nad nami psychicznie i fizycznie, potem związek z kimś kto mnie i moje dzieci notorycznie okłamywał, potem śmierć Mamy - najbliższej mi osoby, a ostatnio rozpad po prawie dwóch latach związku, kiedy myślałam, że wszystko jest oki.

Z własnego doświadczenia wiem, że wszystko da się przeżyć, da się uporać, kobiety są na tyle silne. Najgorzej to patrzec na to, jak cierpią własne dzieci. Też mam dwoje i niestety po ostatnich wydarzeniach w naszym życiu, ( kilka razy musiałam wzywać karetkę), są na lekach uspokajających i mają zajęcia z psychologiem.

Aniołek po cięzkich przeżyciach też mam problemy z dziećmi, a zwłaszcza z synem, tym bardziej jest mi ciężko, ze jestem kłębkiem nerwów, nie mam rodziców, którzy mogliby mi pomóc , czasem jest tak ,że ledwo wiąże koniec z końcem . Rozumiem co przeżywasz, z powodu alkoholizmu cierpi na tym cała rodzina, mój ojciec jest alkoholikiem ,przez całe lata gnębił mnie i męczył, tym bardziej było mi ciężko z tym bo nie miałam matki przy której mogłabym ukoić skołatane nerwy. Dopiero odetchnęłam jak byłam już pełnoletnia i się wyprowadził ( miał eksmisję ) ,wtedy miałam już swoją rodzinę, przez lata próbowałam wyleczyć się z jego pijanych krokach na schodach i zapomnieć. Teraz nie utrzymuję z nim kontaktów ,tak jest lepiej dla mnie . A mąż ? Mój mąż to porażka, nie miał rzadnych nałogów ale za to nienawidzi mnie bezgranicznie. Teraz nienawidzi mnie podwójnie, bo wygrałam wszystkie sprawy w sądzie i ma ograniczone prawa do dzieci. Ale ja nigdy nie zapomnę jego poniżania mnie, bicia, gwałcenia, zastraszania. Tego nie da się zapomnieć nigdy. Obecnie liżę rany , jestem w nowym związku,ale cięzko jest odbudować poczucie bezpieczeństwa , które zatraciło się raz na zawsze...żyję z dnia na dzień;

Też straciłam kogoś kto był mi bardzo bliski, jak urodziłam córkę zmarła moja babcia, która mnie wychowywała, wtedy też zaczęły się moje problemy ; Masz rację kobiety mogą wszystko przetrzymać ;

[Gość]

ghia, z takim bagażem trudno o najmniejszy krok w przód. Pisałaś wcześniej, że korzystałaś już z psychoterapii ale wydaje mi się, że za mało. Leki i szydełkowanie to tylko doraźny środek, tak żeby żyć z dnia na dzień. Trzeba jednak gruntownej psychoterapii, uporządkowania przeszłości, wyrzucenia z siebie emocji powstałych na skutek dramatycznych przeżyć, aby znowu zaznać szczęścia i czuć się bezpiecznie.

[ghia]

ghia, z takim bagażem trudno o najmniejszy krok w przód. Pisałaś wcześniej, że korzystałaś już z psychoterapii ale wydaje mi się, że za mało. Leki i szydełkowanie to tylko doraźny środek, tak żeby żyć z dnia na dzień. Trzeba jednak gruntownej psychoterapii, uporządkowania przeszłości, wyrzucenia z siebie emocji powstałych na skutek dramatycznych przeżyć, aby znowu zaznać szczęścia i czuć się bezpiecznie.

Błagam ! Więc jak to zrobić ??????

[Gość]

ghia, może dobrze byłoby poszukać dobrego specjalisty, pomyśleć o gruntownej psychoterapii indywidualnej/grupowej? Wiem, że to nie łatwe. Wydaje się, że lepiej nie mówić o tym co było, że lepiej nie grzebać, nie ruszać. Ale sama widzisz, że to wcale nie lepiej. Dopóki tego z siebie nie wyrzucisz, będzie jak jest.

[ghia]

Masz rację kochana rozgrzebywanie boli...