Strach przed samotnością

[ekspert_abcZdrowie]

"Jak miłą niespodzianką jest odkrycie, że będąc samemu, można nie czuć się samotnym". Ktoś mądry tak powiedział kiedyś. Nie wiem kto...

[Gość]

Ja mam potworka w głowie, także samotna nie jestem. Chociaż nie wiem, czy bym go zamieniła np. na ludzików z "Pięknego umysłu". Raczej nie.

[nieboszczyk]

i samotność jest potrzebna.moze nie osamotnionemu ale spoleczenstwu któremu przeszkadza niewydajne nieproduktywne niedorobione czy zardzewiale scierwo które naraza stado,zmiejsza szanse stada.sluzy jedynie poto aby chory szybciej umarl i samotność usmierca takich kuszlonów/czubków skuteczniej niż seria z Miniguna w kark i jest tańcza niż jeden nabój kalibru 22lr który kosztuje zaledwie 50 groszy.wystarczy złamać noge/dostać wysokiej goraczki i nie będzie komu podac szklanke wody,zmienic obsrane gacie.jednak taczka białych robali w miejscu tego samotnego to groteska losu bo minie kilka miesięcy zanim ktokolwiek poczuje smrod kadaweryny.w matcznej cipie 9 mcy jesteś na ziemi,potem z niej wyłazisz i wegetujesz i umierasz na Wenus.

[Hemolakria]

Poczytałem trochę i stwierdziłam,że jestem w czarnej dziurze. Mówią mi wyjdź do ludzi,ale jak? Ostatnio kupiłam sobie rybki. Mam na co patrzeć. Nadałam im imiona i teraz mam o 4 przyjaciół więcej. Tylko szkoda ,że one nie potrafią odpowiadać na pytania. Trudno. Za to potrafią słuchać. Wiem,że na dłuższą metę to nie zda egzaminu,ale na razie jest ok. Teraz, szczerze mówiąc, gdy to piszę zauważam,że mam kilku ludzi przy sobie. Mam przyjaciela od wieczornych rozmów. Mam tylko nadzieję ,że go nie zanudzam. Do samotnych spacerów już się przyzwyczaiłam. Nie powiem,że jest mi lekko,ale powoli idzie mi coraz lepiej.

[bedzielepiej]

Poczytałem trochę i stwierdziłam,że jestem w czarnej dziurze. Mówią mi wyjdź do ludzi,ale jak? Ostatnio kupiłam sobie rybki. Mam na co patrzeć. Nadałam im imiona i teraz mam o 4 przyjaciół więcej. Tylko szkoda ,że one nie potrafią odpowiadać na pytania. Trudno. Za to potrafią słuchać. Wiem,że na dłuższą metę to nie zda egzaminu,ale na razie jest ok. Teraz, szczerze mówiąc, gdy to piszę zauważam,że mam kilku ludzi przy sobie. Mam przyjaciela od wieczornych rozmów. Mam tylko nadzieję ,że go nie zanudzam. Do samotnych spacerów już się przyzwyczaiłam. Nie powiem,że jest mi lekko,ale powoli idzie mi coraz lepiej.

 

Zamiast gadać z rybami i żyć w świecie fantazji spróbuj nawiązać kontakt z ludźmi chociażby przez internet. Fajnie że masz ludzi przy sobie, tak trzymać

[Hemolakria]

Próbuję,ale mi to nie wychodzi. Ciągle się boję,że palnę jakieś głupstwa,albo,że okaże się,że osoba z którą rozmawiam nie istnieje. Już kilka razy tak miałam... Ale nie o tym chciałam pisać. Otóż boję się ludzi. W sumie nie wiem dlaczego. Może to strach przed odrzuceniem?

[wiejskifilozof]

Kiedy ujawnioną u mnie chorobę, w wieku 13-15 lat, od razu straciłem kolegów.Dziś nie mówię w realu o swej chorobie.

[Hemolakria]

Ja też unikam tego tematu.

[wiejskifilozof]

Nie muszę mówić o chorobie.Jest 54 mld lepszych tematów.

[Suicide_Bassline]

tak czytam to forum i wydaje mi się ze panuje tu obłęd strach przed strachem...ja zawsze byłem sam, jestem tzw. singlem choć mam jeszcze rodziców i nie boje sie samotności jako takiej mam przecież internet i dużo internetowych znajomych głownie z czatów. Gorzej jak będę już sam i nie będę umiał np. iść do sklepu po zakupy to może być problem i to spory ale myślę dam rade trzeba być dobrej myśli...

[Gość]

Samotność jest okropna,człowiek ktory jest samotny to człowiek nieszczęśliwy.

[Longoberd]

Samotności samej w sobie nigdy się nie bałem, ja ją lubię bo daje mi święty spokój i bezpieczeństwo. Szkodliwa i przykra jest w tym kontekście, że czasami nie ma się z kim przedyskutować w cztery oczy pewnych spraw, problemów, poradzić się kogoś czy po prostu się wygadać. Ale nie poznałem jeszcze osoby która by była dla mnie dobrym partnerem do takich rzeczy. Generalnie uwielbiam być sam i z nikim się nie spotykać, potrzebuję dużo samotności i odosobnienia, wtedy odpoczywam i zyskuję więcej energii.