Komu mówicie o Waszej chorobie?

[zmęczona_wszystkim]

A ja byłam pozytywnie zaskoczona reakcją wielu ludzi, którym mówilam o swoich problemach. Oczywiscie, było kilka głupawych reakcji, ale po moich wynurzeniach ludzie zaczynali się otwierać. I okazywało się, że i oni sami mieli epizody może nie stricte depresyjne, ale jednak wymagające wizyty u lekarza, albo ktoś z ich rodziny też miał, a czasami nawet kilka sztuk Niektórzy obawiają się, że ktoś uzna ich za chorych, ale jeśli dowiadują się, że inni mówią o tym swobodnie, to też przestają się ukrywać.

[Gość]

po co mówić, można ze mnie czytać jak z otwartej książki

[Gość]

Nikomu nie mówię, po co się z tym obnosić?

[zmęczona_wszystkim]

tu nie chodzi o obnoszenie. IMO chodzi o to, aby nauczyć, ze jest to choroba, której nie trzeba się wstydzić. Po drugie, w zależności od zaburzeń warto, aby ludzie w otoczeniu wiedzieli, co nam dolega. Ja uprzedzałam ludzi, że mogę mieć atak paniki, a jesli towarzyszyłoby temu omdlenie albo coś innego, to wzywanie ambulansu nie jest konieczne, bom weteranka zmagań i takie objawy to nie pierwszyzna dla mnie